Huertecilla schreef op vrijdag, 18 maart 2005, 23:18:


Allan Buck is correct (alleen niet Canada zoals je mij mailde maar California), in 1988 gepubliceerd in de "New Scientist".
Voor degenen die geïnteresseerd zijn heb ik een dieplink geprobeerd te maken in de USA-patentliteratuur naar dat van Cook - ik hoop maar dat ie werkt:
http://patft.uspto.gov/netacgi/nph-Parser?Sect1=PTO1&Sect2=HITOFF&d=PALL&p=1&u=/netahtml/srchnum.htm&r=1&f=G&l=50&s1=6,591,589.WKU.&OS=PN/6,591,589&RS=PN/6,591,589


Wát kun je plaatsen? Dat je i.p.v. opvoeden maar spijkers om hun kop trekt? Ik vind het bizar.


Da's fijn, maar je gooit mij toch maar voor de voeten dat mijn houding richting Cook niet zo netjes is. Ik vindt daarentegen meneer Cook zelf niet zo netjes.


Het gewicht/massa is wel van belang! Ik zal proberen het in J&J-taal voor iedereen uit te leggen: als er een vlieg over de rug van de hand beweegt voel je dat, ja? Voel je een zelfde mate van beweging nog als er een olifant op staat? Ik dacht het niet... dat komt omdat de relatieve gevoeligheid afneemt bij toenemende amplitude van signaal. De sensorische cellen zijn binair t.o.v. een drempelwaarde, en je hebt bij grote amplitude daarvan de meeste, en dan vooral uiteraard de gevoeligste, al "verbruikt". Als ze al niet stuk zijn, hebben ze een recuperatietijd nodig.


Ik blijf de serreta een uiterst ongelukkig vergelijk vinden. Je hebt me ook nog niet uitgelegd waarom je het rechtstreeks vergelijkbaar vindt, daarom vertel ik nu maar waarom ik vind van niet: het ding zit namelijk vast op de bedoelde plek net als een bit, terwijl mijn gevalletje een balans moet zijn. Dat Libra heb je mooi gevonden... doet toch vermoeden dat je een beetje snapt hoe het werkt.


Nee, het maakt het lomper. That's all.
Als je "minder scherp" beoogt, moet je de verhouding van impuls vanuit ruiter naar paard variëren niet door het hoofdstel te verzwaren maar door de teugels te verfijnen. Als jij zulke ruwe handen hebt als je zelf in vorige post beweert, krijg je van mij als instructeur dus teugeltjes van 3 mm in je knuisten, desnoods 0,4 mm gevlochten staaldraad - sterk zat maar dát voel je dan hoop ik toch na een minuut of 10 wel
Het is gewoon niet de bedoeling dat je TREKT! En nog minder dan je CONSTANT TREKT!!!
Zoals ik boven beschrijf werkt het verzwaren van het hoofdstel alleen maar verlompend.


Wat is Ludomar, behalve een zadelmakersbedrijf?


Ik ben natuurlijk benieuwd naar je nieuwe maaksel en foto. En toch blijven wij in de clinch over benadering. WAAROM heb jij een "fase4" stok-achter-de-deur nodig? Me dunkt dat er zat bit-bedenksels bestaan, om nog maar te zwijgen over die mooie serreta, die fase 100 kunnen bewerkstelligen, en ook massa's paarden bij wie dit niet helpt op een moment dat je je fase x nodig denkt te hebben. Ik zie echt niets in het alsmaar weer terugvallen op dit soort geweld.


Opvoeding van ruiters op al opgevoede paarden. Zo zou het utopisch wel moeten gaan. Staat exact zo in AL mijn oudere boeken. Helaas is de huidige situatie in NL zo dat goede leerpaarden met een kaarsje te zoeken zijn. En dat lijkt me niet te verbeteren, zolang je het aan de ruiterkant niet aanpakt.


Reden graag?
Gaat met mijn hengsten namelijk uitstekend. OK, zijn superknuffelpaarden en is geen onafhankelijke maatstaf... maar Idunn en Piet die als eerste onafhankelijk uitproberen geven toch ook al goede resultaten terug.


Wat is BB-touwhalster? Op Cook's website zie ik het in ieder geval niet en Google retourneert ook niets.

Groeten, Egon

e m kraak schreef op zaterdag, 19 maart 2005, 7:25:


Ik kan helemaal volgen waarom hij op naar onze maatstaven niet opgevoede renpaarden een scherp middel gebruikt in een poging het bit uit de mond te krijgen.
Het is niet realistisch om te veronderstellen dat in die wereld van groot geld
humanistiche motieven de doorslag geven.
Dat doen ze bij míj wel en ik pas de methodes niet toe al was het alleen maar dat ik wedstrijdgebruik van een paard al te ver vind gaan.
Desondanks kan ik de redenering van Cooke in het perspectief van de renbaan helemaal plaatsten.
Dat is het verschil tussen de eigen normen en waarden en inlevingsvermogen.

En dat is een reden om zelf onbehoorlijk te doen? Voor mij niet.

Alleen de onafgeveerde massa telt voor de lichtheid van het signaal; het hoofstel zelf beweegt niet. Lijk desnoods naar een hoofdstel met bit. Het gewicht van het hoofdtel doet er voor de lichtheid van de teugelhulp aan het bit niet toe. Zelfs het gewicht van het bit maar voor een klein deel.
De vergelijking met een afgeveerd wiel van een voertuig gaat goed op.
Beter kan ik het niet uitleggen, dus laat het hierbij.

...en dan kan je de vergelijking met een serreta niet volgen???

Zucht....... Wellicht dat jij dat eruit gelézen hebt en dan heb ik me wellciht niet helder genoeg uitgedrukt, maar dát had er niet uit te halen moeten zijn.

'door het hoofdstel te verzwaren' vind ik ook een interessante gedachtensprong. Dat suggereert het doelgericht zwaarder maken van het hoofdstel. Dat kan ik nergens terugvinden..... wel het zachter maken van het hoofdstel zodat het minder 'bite' geeft dan een dun touw of een serreta.

Omdat ik met een jonge in opleiding zijnde hengst door vrij ruig terrein stap en daar veel onverwachte dingen tegenkom.
Jouw referentie-kader en ervaring heb ik niet. Ik heb alleen déze bloedkikker die van merrie-feromonen alleen al reflexmatig naar een hartslag van 225 vliegt. Noem het onzekerheid of onbekwaamheid van mij als je wil, het zij zo. Mijn ervaring met deze pielemans is dat het meenemen van een fase4-mogelijkheid voor hem genoeg is om fase 1/2 te blijven en dus neem ik fase4 mee. Desnoods alleen voor mijn eigen gemoedsrust.

Maarreh.... dun touw geeft al een fase4 mogelijkheid; die heb ik met het zachtere en bredere leer niet, vandaar dat ik die bij pielemans inbouw. Hopelijk blijkt dat het niet nodig is en dan haal ik die er eenvoudigweg weer uit; maak ik een mooie kleurstrip over de neusriem over de gaatjes.


Sorry Egon. Ik kan het niet duidelijker uitleggen dan ik tot u toe gedaan heb. Jij leest er helaas alleen 'ruwhandigheid' uit. Lees ander de posting van Nick nog eens door; hij belicht hetzelfde punt vanuit een andere hoek.

Ik denk dat het net is als met waarom jij niet kan volgen dat ik Cooke kan volgen m.b.t. de renpaardenwereld. In de wijde wereld buiten een onheininde zandbak doen zich taloze onvoorziene omstandigheden voor waarbij het ideale onderschikt is aan wat dan en daar noodzakelijk is.
Als mijn pielemans een merrie meent te ruiken terwijl we de pas naar Alfarnate oversteken, met een diepe afgrond naast het smalle rotspad, dan is met al mijn humane overtuiging over de lichtheid van de hulpen fase4 een prettig hulpmiddel. Dat is met een aanstormende vrachtwagen waarvan dan ook de remdruk nog eens in een sisknal ontsnapt niet anders.
Niet perfecte ruiters op niet perfecte paarden hebben dan een niet perfecte maatregel nodig en dat staat helemaal los van hun streven naar perfectie.
En ja, ik heb inmiddels een 'álles-los-reflex' voor schriksituaties en tóch acht ik in mijn wereld van buitenrijden een stok-achter-de-deur zinvol.

= Men knope een touwhalster zoals die universeel gebruikt worden; noem het Parelli, noem het touwhalster.tk, weet ik veel, een touwhalster.
= Hang doorgelaste ringen in de twee beginknopen van de neusbrug.
= Haal een een kruisende teugellijn door de ogen en
= Presto
een BB-touwhalster. Nog duidelijker: zo'n touwhalster als dat van jou maar dan met een geloten neuslus zoals die universeel zijn.

Nogmaals Egon, ik denk het prima opleidingaspect van jouw idee in het streven naar perfectie helemaal te zien.
Ik zie alleen niet wat het verschil in werking is ten opzichte van wijken voor druk. Ook een licht tikje is druk; als ik wil dat een paard naast me opzij gaat ga ik ook niet letterlijk drúkken; 'press the hair' en dan nog maar heel even is genoeg. Dat is met teugelshulpen niet anders en het blijft wijken voor druk. Snap je nu dat een serreta helemaal identiek werkt?
Indien niet, dan krijgen we het niet door de dezelfde deur ben ik bang.

Veel succes met jouw fijninstrument! Ik ga een bergwandeling maken met pielemans....

Wij hebben verschillende soorten paarden(rassen) die elk een verschillend "opleidingsnivo" en een verschillende gevoeligheid hebben.

Holly (Quarter), Stef (Halfinger), Winner (Quarter) rijden wij altijd zonder bit, ook op buitenritten. Zelfs alleen een nekrope is bij hun al voldoende. Ze kennen alle hulpen en zijn van nature zeer meegaand, dus we hebben een goede onderlinge communicatie.

BD , mijn Arabier, rijd ik net zo goed met alleen een neckrope, maar uitsluitend dan wanneer ik weet dat het een rustig ritje zal worden.
Gaan we veel gallopperen dan hang ik er liever een duidelijker instrument aan. Dat varieert van stalhalster tot bosal of bit, al naar gelang onze mood van die dag.
Zij heeft nogal eens de neiging om zelf te gaan bepalen wat haar volgende stap is, ik ben het daar niet altijd mee eens. (Bijvoorbeeld zoals vandaag een berg op te willen sjezen terwijl er zo'n 30 schreeuwende padvindertjes om ons heen waren aan het klimmen....)
Dat zegt meer over haar temperament dan over mijn controle. Ze zal onder alle omstandigheden bij mij blijven, ik rij haar met een pink, maar ze loopt dan wel te dansen en te stomen onder mij.

Izzy, onze allerkleinste, maar een van de felste is een hogesnelheidstank. Met haar ben ik hard aan het werken om haar te 'fine-tunen', maar zij is nog net niet klaar voor een touwhalster, dus blijft zij nog even met bit. Ik hoop dat dat niet lang meer hoeft te duren.

Ik vind het verkeerd een beeld te schetsen waarin iedereen maar zonder bit moet rijden. Je paard en jijzelf moeten daaraan toe zijn.
Het is wel een mooi streven, en daar doe ik graag aan mee !

Ik moet er niet aan denken Cherokee (Appaloosa) een (touw)halster te rijden, dat is in mijn geval spelen met mijn leven.
Ik vergelijk het met dressuur : Je kunt ook niet mee op Z nivo als je de basis niet beheerst of als je paard er gewoonweg niet geschikt voor is.
Ik ga graag hard, (ben uiteindelijk niet voor niks een Barrel Racer) , maar wel gecontroleerd. Ik geef mijn paard graag carte blanche om te doen wat zij wil, maar dan wel onder mijn leiding, want ik wil stilstaan zodra ik dat wil, en echt, met die snelheid en met die wendingen:
geen meter verder.

Ik moet er werkelijk ook niet aan denken wanneer een van mijn paarden ervandoor schiet zonder rem, en vervolgens zijn of haar galop bergaf voortzet . En dat gebeurt heus wel eens hoor.
Mijn paarden zijn behoorlijk voorwaarts, sommigen erg gevoelig en derhalve niet allemaal geschikt voor beginners.

Zou ik met alleen een touwhaltser of het Egon-hoofdstel rijden met deze paarden, hoe zou ik dan moeten stoppen ? Ik kan niet "omtrekken" want dan verschuift het halster, ik kan niet inhouden met 2 handen, want dat werkt te hard in op de neus....
Wat dan? Ik beheers de basis wel, mijn zit is onafhankelijk, maar ik heb nou eenmaal ook een paard die daar niet gevoelig voor schijnt....
Dit paard ook kan a b s o l u u t geen enkele druk hoog op haar neus verdragen, dus daar ga je dan al.... Ik rijd haar nu met een bit, geen neusriem, want dat vind ik zowiezo flauwekul.

Dan wil ik het volgende opmerken over de overigens zeer mooie foto's van jouw Russische vriend Oleg (weet ff niet meer zeker of dat zijn naam was) : Het geheel ziet er aardig uit, precies datzelfde doen wij hier ook.
Wat mij opvalt is dat hij op zijn 'blote' paard zit in een omheinde bak.... Het maakt pas echt indruk op mij wanneer hij dit ook buiten in een open veld kan. Ik zeg heel eerlijk dat ik zover nog niet ben. Ik heb dat touwtje om de hals nog nodig.....

Groet, Pien

Spirithorses schreef op zondag, 20 maart 2005, 0:46:


Overigens vind ik by the way dat elk paard ingereden dient te worden op alleen een halster.
Als je je hulpen vanaf het begin af aan verfijnd weet te geven kun je met bijna elk paard blijven communiceren in fase 1, hooguit 2.
Elk paard is zo gevoelig dattie een vlieg kan voelen op zijn kont, en haast elke ongevoeligheid is er door mensen ingeramd, daar blijf ik bij!
(Ja, ja, er zijn uitzonderingen, Peter, ik weet het en ik ben het met je eens)

De onduidelijkheden tussen Cherokee en ons, en de harde mond en voowaartsigheid van Izzy zijn het gevolg van het vele trekken aan het bit en het uitsluitend communiceren via die mond door de vorige eigenaars en het kost mij nu weer een boel werk om deze paarden gevoeliger op ander soort hulpen te maken.

Ik weet zeker dat wanneer ik ze zelf ingereden zou hebben dat hele bit niet nodig geweest zou zijn.
Jammer.... het zal even duren maar we komen er wel, alleen nu via een omweg. Pien

Ik begrijp iets niet goed, Egon.
Dat je een onervaren ruiter een touw van 3 mm in handen te geven. Dat snijdt als een mes! Een onervaren ruiter die trekt met de handen vliegt aan de longe, potverdrie! Handen horen bij de zit; kan je niet zitten, dan kan je niks met de handen, laat staan dat je ze kan gebruiken. Je handen zijn (omdat je ellebogen naast je lichaam horen te blijven) eigenlijk de verlengdes van je zitbeenknobbels. Wat je zit dan doet, doen je handen ook en vice versa. Als mijn beginnende ruiter een klein beetje kan zitten, dan krijgt hij een veilig breed halster, dat het paard beschermt, want trekken zal die ruiter nog steeds doen. Pas als dat goed gaat, kan hij een paard leren nageven, waardoor het paard z'n rug gaat gebruiken en hem weer beter kan laten zitten. Dán pas, als iemand werkelijk geinteresseerd is in de fijnere biomechanica van hoe een paard beweegt, krijgt iemand een bit, en kan hij z'n handen écht leren gebruiken (dat is wat ik bedoel dat je niet báng moet zijn om je handen te gebruiken, maar dat je moet léren om ze te gebruiken).

Overigens begrijp ik ook het gemak niet waarmee je op het PNH-systeem duikt om het gebruik van het bit te plaatsen in een rij-evolutie. Gisteren (dressuurclinic Kottas) heb ik iemand zien rijden met Level 3 Parelli, die de meest onwaarschijnlijke antireklame was voor het PNH-systeem. De man kon gewoon niet zitten. Het zelf-aangereden paard liet duidelijk zien wat het daarvan vond (ik heb het gefilmd), en Kottas suggereerde longelessen om te leren zitten. En het is niet de eerste keer dat ik dit zie gebeuren - ook een Belgische vrouw die aan haar Level 3 bezig is mag trouwens niet op mijn paard.

Nu, gisteren sprak ik iemand (ze heeft je gemaild) die gematigd enthousiast is over je rijhalster. Ze heeft het geprobeerd met verschillende paarden. Het ene deed het goed (een opluchting dat er niet in haar mond getrokken werd), het andere minder (voelde zich opgesloten en panikeerde). Maar ze vond de uitwerking heel scherp, hoewel het loslaten wel duidelijk bleek voor de paarden. Maar dan moet je wel al timing hebben - een ruiter die nog niet zo goed rijdt heeft die timing niet, die reageert juist andersom.
Ze overliep de dingen die ze zou veranderen: bredere neusriem (je kan een padding om het neusgedeelte schuiven en misschien iets om het insnijden achter de oren tegen te gaan en de rest koord laten), en iets om het te stabiliseren rond het hoofd. Dat stabiliseren vind ik zelf heel belangrijk, Egon, maar wat zou dat kunnen doen? Want zo kom je snel weer bij Cook terecht. Zou je daar iets op kunnen vinden? Ik kan mij wel een aantal situaties voorstellen waar ik het dan bij zou gebruiken.

met vriendelijke groeten,
Inge

Spirithorses schreef op zondag, 20 maart 2005, 8:15:


Het 'probleem' met hengsten zijn feromonen; dit vluchtige hormoon in de lucht = reflexmatige reactie.

Ik probeer met een registrerende hartslagmeter énig inzicht te krijgen wat er wanneer waarom in de bol van mijn pielemans gebeurt en was verrast door het effect van feromonen.
Mijn hengst zit in draf onder de 100, in galop tegen een lóódzware helling op 180 en hoger komt hij door inspanning niet. Als hij echter de lucht van een hengstige merrie oppikt, dus zonder ook maar íets te zien, vliegt hij bijna binair naar de 225.
Dat is een niveau van stress waarbij normaal gedrag niet normaal is.
Hoe hij bij dat stressniveau bereikbaar is, is vooral opvoeding. Hoe lang hij op die 225 blijft ook enigzins. De initiële reactie op de feromonen echter is voorgeprogrammeerd.

Omdat je in de wijde buitenwereld niet helemaal kan voorzien waar en wanneer je een hengstige merrie tegenkomt en ook niet wat er dan allemaal nog meer aan externe factoren zijn, kan het soms 'interessant' zijn.
Gisteren kwam ik langs een stal waarvan ik weet dat er nu een paar merries hengstig zijn. Ging daarom ook helemaal goed en hij liep als een poedeltje aan een losse lijn mee. Alleen staart en neusgaten verraadden zijn staat van opwinding (en de uitlezing thuis in de pc). Dat er op dat moment een trekker met bonkaanhanger langskomt waar hij wat voor moet uitwijken en er een stuk van de zijkant van het pad wegschuift laat hem zowat ontploffen. Normaal is hij van dat soort dingetjes niet van zijn stuk te brengen, maar met een stressniveau van 225 bpm zijn het de spreekwoordelijke druppels.

Hij is goed opgevoed, heeft vertrouwen etc., dus met 'alles-los' doet hij niet meer dan twee schrikstappen, maar het is wel een heel duidelijke indicatie dat een hengst met feromonen in de neus al uitzónderlijk braaf is als hij 'normaal' doet....
Fase4 toe willen passen terwíjl hij 'flipt' is dom; dan werkt alleen 'alles-los'. Een iets duidelijker signaal daarna is echter wel zinvol om aandacht te vragen omdat zijn prikkeldrempel dan te hoog is voor zijn normale lichtheid. Lopend met een touwhalster geef je dan één of twee scherpe rukjes. Niks bruuts, gewoon een duidelijk tikje.
Door het dunne touw is dat knap duidelijk, al snel vijf keer zo duidelijk als bij zacht leer. Met een touwhalster heb ik ook geen énkel probleem en is een licht tikje genoeg. Dat niveau heb ik echter met een leren hoofdstel niet ter beschikking; vandaar de metalen inzet. Ik denk dat die bijna het effect van een touw heeft al halveert de geometrie van de kruisende teugel de kracht; voor een attentievragend signaal is het echter wel voldoende.
Zie het als stemverheffing en zodra hij oplet kun je weer belonen voor gewenst gedrag en is hij weer verderlicht.
Ik acht het heel goed mogelijk, waarschijnlijk zelfs, dat zijn prikkeldrempel voor mij ook bij dit soort piekstress omlaag gaat door verdere opvoeding.

Spirithorses schreef op zondag, 20 maart 2005, 0:46:

[KNIP]

Ik vind het niet verkeerd. Maar dat hangt inderdaad samen met belering van paard EN RUITERTJE!


Fijn! Ik ben volledig overtuigd van je goede bedoelingen daarin al zolang we elkaar kennen, maar zoals je (en heel eerlijk en praktijkbeschrijvend) de rest van je persoonlijke ervaringen in deze post beschrijft, verward mij enorm en staat model voor waar ik al langer over in verwarring ben: aan de ene kant lijkt jou het "nieuwe omgaan" met je paarden d.m.v. echte begrepen samenwerking te trekken, vrijwillig van beide kanten, en aan de andere kant trekt je "ruige cowboy-achtergrond" even hard. Moeilijk lijkt me dat.

Het is in de grond natuurlijk niet anders dan Peter (andere achtergrond/locatie/etc.), die (en wrsch. terecht zoals de vlag er naar zijn beschrijving heden bij hangt) er vanuit gaat een fase x nodig te hebben om de effecten van zijn jonge hengst in veilige banen te houden.

Mag ik er mijn mening tegenover stellen dat ik met jullie paarden dan persoonlijk gewoon nog liever niet ga buitenrijden? Of misschien zelfs er liever nog helemaal niet op ga zitten? Ik denk nl. dat we leukere (vooral voor mij maar ook misschien wel voor paard) en zinniger dingen kunnen doen.
Hoevaak is hier op het forum nou al niet de opmerking gepasseerd in de trant van "jij bent extreem, en zo kunnen wij toch niet met paarden omgaan". Wat een kulkoek toch! Maar ik ga niet op een paard zitten zolang ik me daar ongedwongen niet voldoende veilig bij voel... en laten mijn gezonde hengsten nou ook hormonen hebben! Maar die vormen geen enkel probleem - is juist extra leuk.

[KNIP]


Mee eens. Er staat ook vooraan/bovenaan de presentatie van mijn hoofdstel-idee dat het niet voor "beginners" is, en daarbij nog duidelijk de aanwijzing dat zowel paard als ruiter minimaal wijken-voor-druk als concept moeten hebben leren begrijpen. Dat is toch geen Chinees?


Ik noem maar een paar dwarsstraten hoor... maar bijv. door simpelweg "ho" te zeggen, of een correcte ophouding te maken (hoe subtiel dat kan leer je juist nmm door gebruik van mijn opzet), of door achterover te gaan zitten zoals de westerners doen. Er zijn legio manieren om een signaal over te brengen.


Ik zal het doorgeven.
Groeten, Egon

Spirithorses schreef op zondag, 20 maart 2005, 8:15:


Herbeleren dus. Volgens mij was de weg korter/makkelijker/duidelijker geweest als je opnieuw begonnen was met "level 1/les 1" dan de ongewenste handelingen van voorgaande ervaringen voort te zetten. Met je halstertje dus en de hele rimram die jij ook kent.
Geen tijd misschien? Paard ASAP inzetten in lessen? Uiteindelijk moet jij ervan leven... ik heb alle tijd.

Groeten, Egon

Inge Teblick schreef op zondag, 20 maart 2005, 10:30:


Je zegt het anders wel correct: in HANDEN.
Misschien is het je onduidelijk doorgegeven, maar nergens heb ik ook maar de indruk gewekt dat dergelijk dun materiaal om een paardenhoofd moet. Integendeel.


Probeer nu eens andersom te denken.
Ik heb het gevoel dat onze denkpatronen volkomen langs elkaar heen gaan. Waarom zou ik die naam "Libra" die Peter er voor bedacht heeft nou zo bijzonder passend en goed vinden?


Nogmaals, je kent mijn meningen over Parelli als geen ander. Ik "duik niet met gemak" daarop, maar gebruik het als wereldweid vrij bekende "methode" en geef daarin een referentiepunt aan: "het moment waarop Parelli naar een bit grijpt". That's all.


Op mij kwamen haar mails juist heel enthousiast over, en daarbij inhoudelijk ook heel interessant. Zoals je dan misschien ook weet heb ik haar daarbij nog een tip gegeven om (meten=weten) haar eigen "handgevoel" drastisch te verbeteren.


En ik vind juist de instabiliteit heel belangrijk en heb daar mijn redenen voor.


Wat mij in de korte tijd na beperkte publikatie (hoofdzakelijk hier via PN) opvalt, is dat de reacties van daadwerkelijke gebruikers veel positiever zijn dan die van niet-gebruikers/testers. Daarbij vlak ik de bemerkingen omtrent hun ervaringen van wat er nu precies wel of wat minder goed gaat echt niet uit, maar het lijkt (in ieder geval aan de paard-kant) aardig intuitief te werken, terwijl de mens-kant wordt beleerd. Dat komt overeen met mijn bedoeling.

Groeten, Egon

e m kraak schreef op zondag, 20 maart 2005, 16:26:

Ik bemoei me nergens mee. het is niet aan mij gericht, wil alleen even opmerken dat ik bij het lezen van de post van Pien, automatisch aannam dat ze het over een noodstop had.
Piet

Piet schreef op zondag, 20 maart 2005, 16:59:







Hahaha. ik had me er wel mee willen bemoeien maar drukte op het verkeerde knoppie...gelukkig maar voor jullie hij was weer errug lang...

Het kwma er eigenlijk op neer dat ik een vraag had aan Pien.
Met daarbij de vermelding dat ik geen bal af weet van westernmethodes en ook niet meer wist door alle door Pien genoemde namen van haar paarden met welke ze nu wel of niet op die manier rijd...

De vraag was....zover ik het western ken , is het mij opgevallen dat nou juist daar ondanks dat al het materiaal wel aanwezig is....de teugels heel vaak slap hangen...
Dat vind ik nou juist het mooie om te zien....dat men zelfs met slaphangende teugels zo´n enorme snelheid kan omzetten naar een stop....slidingstop heet dat geloof ik?
Ik dacht dus dat men dit deed op en puur alleen met de zit/positie van de ruiter?
Maar hier schijn ik me dan dus te vergissen...want ik vraag me dan dus af waarvoor dat bit dan nodig is? als je toch zo een perfecte snelle stop kan maken.
Er zat...als ik me het goed herinnner ook nog een vervolg achteraan..(althans...dat kon)....met het stoppen ook een halve draai ofzo??? zonder het beest om te moeten trekken meen ik dat hier ooit eens geschreven is....ziedaar de noodrem?

Overigens heb ook ik inmiddels het halster op een wat andere manier getest...maar dat komt nog beschreven...ik ga nu uit eten....zou ik mijn geitenwolle sokken en klompen aan mogen houden in het resteaurant? ik merk het wel....als er iets uit moet heb ik er geen last van....andere misschien wel maar ik ben al aan de geur gewend hahaha

Gr, Nick

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

e m kraak schreef op zondag, 13 maart 2005, 19:40:


the KRAAKEN

Peter Donck schreef op zondag, 20 maart 2005, 20:01:


******************

The Nopy Pully

e m kraak schreef op zondag, 20 maart 2005, 16:26:



by the way : mijn jonge hengst heeft tot op heden 2 1/2 jaar
nog niets anders dan een doordeweeks stalhalstertje aangehad
met een gewoon touw.
hij staat naast zijn (hengstige) moeder en buiten tussen alle paarden
2 ruinen en 8 merries, waarvan regelmatig een paar hengstig.
waar is de X-fase nu waarvan sprake ?
niet vooruitlopen op de dingen :
de ene hengst is de andere niet
als zijn bloed begint te koken en hij voor mij
of mijn gezin (vrouw en dochters) een "vermoed" gevaar oplevert
gaan zn ballen eraf
daar helpt géén lievemoederen aan !

dankuwel,
Peter