Maatje Bon schreef op zondag 18 december 2011, 14:44:


Ik heb een aantal Peruano's van dichtbij gevolgd, ook rechtstreekse importen.
Hieronder was er een enorm mooi paard wat na aankomst in Nederland alleen maar in een stal werd opgeborgen vanwege peesblessures (advies van tig veeartsen die erbij zijn geweest) Heb heel wat probleemgevallen gezien bedoel ik eigenlijk.
Hoge hielen is in dit geval wat mij betreft én wat het natuurlijk bekappen van Pn betreft een uitermate foute gedachte. Hoge hielen veroorzaken juist peesblessures, terwijl lage ze helpen voorkomen.

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

En ik sluit me hierbij aan... die hoge hielen zijn funest! Daar krijg je alleen maar problemen mee. Hier Tennessee Walkers, dus ook gangenpaarden. En die doen het in deze omgeving, op een superstenige ondergrond, met lage hielen, PN-bekapt..... geweldig!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Maatje Bon schreef :


Hee, Maatje, ben je gestopt met de Ijslanders?

Teer sluit het onderliggende prutweefsel lekker af en dat wil je juist niet hebben bij beginnende rotstraal. Als de hielen zo hoog zijn kan het zijn dat ze samengekepen zijn dus dat is in combinatie met de stal, 's nachts, een ideale voedingsbron voor bacteriën. Ik ken geen enkele Paso die het beter doet met hoge hielen (integendeel). Denk effe aan het plaatje van de doorgezaagde hoef van de cursus 'toen' (weet je nog?) en het hoefbeen dat bodemparallel moet staan. Bij hogere hielen is er meer druk op de toon, op de witte lijn, etc (weet je het weer?) Ik zou ze dus júíst gefaseerd laten zakken en als ze samengekenepen zijn openingscuts maken, zodat ze open kunnen gaan en er weer zuurstof bij kan komen. Kijk ook of de stralen niet heel dik en lang zijn. Wél iets snijden in de stralen dan leg het maar wat open.

Je zult wel blij zijn als je paard weer thuis is en weer 24/7 buiten kan wonen.

Spirithorses schreef :


(je snapt natuurlijk wel dat ik samengeKNepen bedoelde he)
-typen met mijn 7 lagen truien nog aan- kom net van buiten in een koud huis-.

Maatje Bon schreef op zondag 18 december 2011, 14:44:


weer een voorbeeld van wat een kletspraat er in de paardenwereld verteld wordt en waar mensen nog in gaan geloven ook . Als het niet zo treurig was zou je je slap lachen.

Hee allen, dank voor jullie meedenken, lekker om weer even ouwe trouwe bevestiging te krijgen. Morgen haal ik hem naar huis, mag ie weer lekker buiten ravotten, dag én nacht. NIKS ten nadele van waar hij nu staat, heb zeer veel respect voor haar, haar savvy en kennis van paso's. Als het me lukt zal ik een foto downloaden van de hoeven als ik ze net gedaan heb. Koen, jij was ook al eens hier, nodig je graag tzt weer eens uit voor controle!!
Dsld is ook een regelmatig voorkomende ziekte bij de paso's, hebben ze de oplossing ook nog niet voor gevonden. Maar de pezen worden altijd als kasplantjes bekeken bij de paso's...
@ Pien, nee, de IJSco's gaan nooit weg!! En de liefde voor hen ook niet. Maar voor het werk (en eigen superbuitenritten...) heb ik twee zeer sensitieve en mensgerichte paso's laten overkomen. Anderhalf tot twee jaar in de wei gegooid om totaal te acclimatiseren en in de kudde thuis te komen (en me dus niet gehouden aan het advies "Binnen een week erop en rijden met die hap!"). Geen moment spijt gehad van mijn trage opbouw: wat een paarden! Ze wel moeten desensibiliseren voor van alles, een hoop spanning was erin getraind. Nu zijn ze de macho's van de kudde, domineren iedereen, Raimundo kwam over zijn grootste angsten met hulp van Gjafar, de onverschrokken coole ezel van 1,60m.
Thanks nogmaals! Maatje

Triest nieuws: een van de Paso ruinen heb ik met DSLD moeten laten inslapen, nu twee weken geleden. Dat een paard uit USA DSLD-achtige symptomen krijgt kan niemand voorkomen of weten vantevoren (tot dat eindelijk de genetische test er is), wel hoe er vervolgens mee omgegaan wordt. Ik haalde de paarden via Georges Smits hier naartoe. DSLD zou het onmogelijk zijn, zegt ie (na echo's en meningen van 3 DA's overigens...) en seleen-tekort en tekort aan beweging zou het probleem zijn, met een iets te dikke buik. Ze staan 24/7 buiten met uitstekend hooi, zeewier liksteen en gezelschap. Zeker niet te dik, al staan ze niet 'atletisch' zegt mijn DA. De interosseus (vertakkingen) zijn danig gedegenereerd, hij kon geen stap meer verzetten op zijn laatste dag...
Enfin, als ik kan bijdragen aan de open- en helderheid over deze aandoening dan is Reflejo van 12 niet voor niets gestorven. Iemand ervaring ermee?

Maatje Bon schreef op vrijdag 31 januari 2014, 20:31:


Allereerst mijn medeleven.
Ik heb er niet veel ervaring mee. Ik ken Georges ook persoonlijk, is bij mij o.a op cursus geweest en heb wel eens naar zijn paarden gekeken, waaronder een die zwak gekoot was. We hebben haar wat beter bekapt en bij mijn weten heeft ze nooit problemen gekregen.
Nou dacht ik dat DSLD pas op latere leeftijd te constateren zou zijn en is daarom bij jouw paard misschien geen afwijking gezien?

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Maatje Bon schreef op vrijdag 31 januari 2014, 20:31:



bedoel je dat die DA's de DSLD (ESPA) hadden bevestigd?


ik heb nog nooit een paard zien overlijden aan een iets dikke buik, seleen (oftewel selenium) tekort met te weinig beweging


hij bedoelt misschien dat de paarden een normaal wijnvat model hebben ipv het hazewind model dat stalpaarden door hun ongelukkige bestaan en slechte voeding danken.


het spijt me heel erg voor je dat je arme paard hebt moeten laten inslapen. De beste manier om deze akelige aandoening te vermijden is: koop geen paarden waar dit erfelijke probleem eventueel is ingefokt. Er zijn legio genetische afwijkingen te vinden bij raspaarden-, honden en katten, omdat er decenia lang alleen op uiterlijk en prestatie is gefokt. ESPA komt al voor bij vele rassen, neem liever een paard dat helemaal niet raszuiver is maar wel kerngezond!
Er is geen medicijn voor dit probleem, men vermoed dat eventueel het aminozuur arginine helpt omdat het NO (stikstofoxide) vrij maakt in het lichaam. (ook jiaogulan plant wordt gebruikt)

Zelf heb ik een merrie met deze ziekte, zij is 17, 200% onberijdbaar maar houdt zich heel goed in de kudde.

Dank voor jullie berichten. Ik geef idd ook Jiaugulan, als ik die niet zelf al opgedronken heb als thee.., en idd het ras ligt zwaar onder vuur met deze aandoening. Waarschijnlijk toch ook genen in de vijver terecht gekomen die er niet horen, en doorgefokt op super-schokbrekers want 'dat zit zo lekker'. Maar vraag welke langere koten, met all risico's van dien. Ze hebben een bijzonder, sensitief, vurig en tegelijkertijd afgestemd karakter. Viel als een blok voor de twee Paso's destijds, en nog is het een rijkdom ze in de wei 24/7 te hebben rondlopen. Maarja, na de IJsco's (die er nog steeds zijn hoor!!) is het wennen als je hoort: haal elk obstakel, elke modderpoel en elke slijk weg om te voorkomen dat ze zich bij draaien of gek doen bezeren...pfff...wellicht nodig maar of ik het paardwaardig vind? Alles in me zegt NEE, maar blessureloos door het leven is ook wat.
Hee, ik ga hoeven doen, en blijf me verdiepen in waar ik goed aan doe e.d.

joop schreef op zaterdag 1 februari 2014, 13:01:

joop schreef op zaterdag 1 februari 2014, 13:01:

JA, op echo dan want 100% zekerheid heb je pas post-mortem begreep ik.
Nee.. en dan nog hebben ze 24/7 een kleine ha tot hun beschikking, ingedeeld in labyrinth, met 100 meter verderop de waterpoel..altijd wel gematigde beweging voorhanden met kudde van 6 paarden..



Super, zo wens ik het ook voor mijn Rai. Als ze zo gelukkig is, prima toch? Ik wens jullie een lang samenzijn toe! geef je haar nog medicijnen?