Sinds hoe lang? De laatste....uh....hooguit 2 weken moet dat geweest zijn dan. En dan verwacht je opeens wonderen?

Saskia

Marianne schreef op donderdag, 17 maart 2005, 9:42:


Petra is geen amateur, maar een opgeleide hoef verzorger, en de strasseropleiding houdt wel wat meer in dan een cursus.
Isabel

Dat wou ik ook zeggen!
Het enige wat wij hier geadviseerd hebben is beweging, beweging, beweging, beweging. Er is naar de foto's gekeken, met nadrukkelijk bijschrift dat foto's niet alles zeggen en dat er een deskundige bij moet komen kijken.
Ik snap ook totaal niet waar dit opeens vandaan komt. Over de eerste keer strasseren was je zo positief! Petra deed het rustig aan, geen gehak en gesnij enz enz. Je hebt zelf geschreven dat Petra het stapje voor stapje aan wilde pakken, dus waarom nu ineens die ommekeer dat ze hem in 1 keer zo drastisch aangepakt heeft?

Groetjes Karin

Marianne schreef op donderdag, 17 maart 2005, 9:42:

De ene raadt inderdaad aan het probleem ineens aan te pakken, de andere bekapper doet het liever geleidelijk aan. Ik had ook iemand die het geleidelijk aan deed en bij mijn pony en bij mijzelf is dat goed bevallen, want de overgang heeft wel langer geduurd, maar is vrijwel pijnloos verlopen.

Doe je het liever niet geleidelijk en vinden er grote veranderen plaats, dan moeten pezen en het hele paard zich daaraan aanpassen. Dat is bij Ivanhoe gebeurd, zolen waren erg dun gemaakt kan ik me nog herinneren.
Deze keuze is gemaakt en je moet geen wonderen verwachten binnen deze korte tijd. Ik ben wel benieuwd wat Petra er zelf van zegt.
Ik had in de overgangsfase nauw contact met mijn bekapper, ook via mail en foto's. Hij/zij is toch degene die het paard en de leefomgeving gezien heeft en kan je meer advies/raad geven dan wij hier vanaf stand. Daarbij begreep ik dat Petra om de week terug moest komen. Is dat gebeurd?

Nog een opmerking over tijd voor aanpassing: de huifbedpony is dus van hoge hielen ineens naar lage hielen gezet. Ze mocht van Smit 14 dagen lang niet werken, wel stappen (eventueel wel onder het huifbed omdat ze dan toch maar alleen stapt), maar zeker niet bereden worden en zo. De pezen moeten zich weer aanpassen, het gevoel in de hoef moet terugkomen. Het gaat niet altijd zo snel als je graag zou willen, helaas.

Groeten
Ingrid

Sinds 2003 rij ik met
hoefschoenen en houd ik de
hoeven zelf wekelijks bij

Marianne schreef op donderdag, 17 maart 2005, 9:42:


Zonder jou aan te willen vallen Marianne maar het enige advies wat Esther is gegeven is haal je paard uit die isoleercel (ze was al een jaar!!! zelf aan het natuurlijk bekappen) en omdat het na dat jaar nog niet goed ging (nmm door gebrek aan beweging) was het andere advies haal er een natuurlijk bekapper bij. Esther woont in een omgeving waar er niet veel zitten, en de enige die wel in haar buurt zat heeft ze ruzie mee lopen maken hier op het forum..... Ze was vreselijk tegen strasseren, maar opeens 360 graden omgedraaid enthousiast over Petra die dus bekapt op de strasser manier. Tuurlijk is het paard nu super gevoelig, had iedereen kunnen voorspellen. En dat gaat niet over van toevallig 2 weken overdag in een bak mogen staan en er mee wandelen.
Maar sla er maar lekker ijzers onder, dan kan je hem weer berijden met die mooie mexicaan die hem zo leuk staat. Een fiets met lekke banden is erg vervelend idd.....

Saskia

Marianne schreef op donderdag, 17 maart 2005, 9:42:


Ja, dit krijg je er van als je me (ontvanger, wellicht?) dieronvriendelijkheid etc. voor de voeten gooit (ik sta nl. ook op die nat.bekapperslijst al kan iedereen die de link volgt onmiddelijk zien, en ik heb dat ook op dit forum duidelijk geventileerd, dat ik dit als "beroep" niet of nauwelijks zie zitten juist omdat de kern waar het om draait het zelf kunnen is).


Zie boven: de kern van nat.bekappen is nmm dat je zelf, "amateur" of niet, de hoeffies van je pony frequent als nodig kan onderhouden. Catch 22, he?
Daarbij heb ik niets tegen amateurs. Ik ben zelf amateur, Hans v.K. de draafhobbyist is amateur en de ark is gebouwd door amateurs in tegenstelling tot de Titanic.
Wel heb ik een grote aversie tegen schreewlelijkende pennymeisjes. Deze juf valt wat mij betreft in die categorie, niet alleen nu maar al vanaf dat ik haar als Ivanhoe zag verschijnen; had zelden anders dan het hoogste woord en draait als een blad aan de abeel. Aangezien Frans de complete fora bewaart kan alles alsnog worden nagelezen voor wie er belang in stelt. En voor de rest heb ik gelukkig geen jota met haar te maken noch met de manége en verdere omgeving waarin zij verblijft. Ik kots van die wereld, wat allesbehalve een geheim is.

Maar, misschien is dit wel een karikaturaal voorbeeld van waarom ik vind dat veel van de "natuurlijk"-ideeën niet mixen, niet implementeerbaar zijn met de NL manégewereld zolang die niet tot op het bot verandert van inzichten/cultuur. Dat is toch altijd al mijn "extreem" hardlinersstandpunt? Maar nmm niet meer dan realistisch en eerlijk.


"beter management ( veel bewegen, lopen, weinig op stal) betere hoeven", is een advies dat ik eenieder ongezien durf te geven hoor. Voor de rest heb ik deze blonde schreewlelijk geen enkel advies gegeven.


Het spijt me wel, Marian, maar als je terugleest zul je zien dat ik weer eens "niet realistisch", onvoldoende invoelend in de situatie van "normale" mensen, etc., ben geweest en een "extreem" standpunt heb gehad dat ik er helemaal niets in zie zolang dat paard niet de vrijheid krijgt. Dat ik zelfs Raf genoemd heb als een Strasser-specialist die die mening met mij schijnt te delen zonder dat we elkaar kennen (want weet ik alleen via Pien).


De "deskundige" is toch niemand anders dan de smid met ERKENDE opleiding, vindt Ivanhoe? Welnu, dat ben ik niet en heb ik ook nimmer beweerd. Sterker nog, ik zie weinig in die opleidingsideeën, erkend of niet. Het "erkend" wil trouwens alleen maar zeggen dat een cursus/opleiding gegeven is op een als "school" aangewezen plaats - als exact dezelfde opleiding ergens anders wordt gegeven is het ineens niet meer "erkend". De mafheid kent geen grenzen.

Groeten, Egon

Idunn schreef op donderdag, 17 maart 2005, 10:04:


De methode van Dr. Strasser
Dr. Strasser, een dierenarts, heeft deze methode ontwikkeld om zwaar misvormde hoefen te herstellen, hoeven die door andere waren opgegeven, soms na jaren van conventionele behandelmethoden. De filosofie van Dr. Strasser is dat het hoefmechanisme, dat verantwoordelijk is voor de doorbloeding van de hoef, zo snel mogelijk moet worden hersteld. Als de hoef eenmaal een goede toevoer van voedingsstoffen en een goede afvoer van afvalstoffen heeft zal de hoef goed kunnen herstellen. Om dit hoefmechanisme zo snel mogelijk op gang te krijgen worden er enkele tamelijk drastische ingrepen uitgevoerd. Het paard kan geruime tijd zeer gevoelige hoeven hebben. Dr. Strasser zette de paarden op rubber matten tot de hoeven goed genoeg waren hersteld om weer over normale grond te lopen.

De Strasser-methode wordt om bovenstaande redenen door sommigen eigenlijk meer als een medische bekapping dan als een natuurlijke bekapping beschouwd.

Dit is de tekst zoals hij hier op hoefnatuurlijk staat, iedereen die zich een klein beetje in een en ander verdiept heeft kon voorspellen wat er zou gebeuren en dan is de site van Dr. Strasser er ook nog. Er wordt nergens een geheim van gemaakt dat een paard zeer gevoelig kan gaan lopen na een grondige behandeling van de hoef.
Voor iemand die al zolang bezig is de hoeven van haar paard en de cursus gevolgd heeft, kan het geen verassing zijn dat er gebeurde wat er gebeurd is.
Dat er dan weer figuren zijn die een en ander menen te moeten misbruiken door natuurlijk bekappen te ridiculiseren tot "een beetje raspen" of woorden in die strekking en hierdoor olie op het vuur gooien is jammer maar helaas.
Duidelijk is dat natuurlijk bekappen gepaard gaat met een aantal eisen die aan de paardenhouder worden gesteld maar dat Strasser op enkele zeer belangrijke punten andere inzichten heeft door ook de zool te bewerken.
Ik neem aan dat Esther gezwicht is voor de druk van haar paardencipiers omgeving en dat een kreupel paard geen reclame is voor de bedrijfsvoering van het pakhuis.
Typisch weer een voorbeeld van sla er ijzers onder en het probleem is opgelost, een paard is nu eenmaal het enige dier wat niet op blote voeten kan lopen.
Piet