Ik vond dat maar een

Jawel hoor. De merrie is een aantal dagen vruchtbaar en in die periode dekt de hengst regelmatig om de kans van bevruchten van zijn kant af zo groot mogelijk te maken.

Leeuwen doen het geloof ik enkele honderden keren per dag in de periode dat de leeuwin wil. Dat is pas niets anders als de hele dag sex Na elke zucht en scheet weer erbovenop

Groetjes Karin

Maaike schreef op donderdag, 17 februari 2005, 20:51:


de teelballen produceren wel wat mee dan alleen zaadcellen
ze zijn ook verantwoordelijk voor een deel van de hormonenproduktie
die het karakter en humeur van mijnheer wat "regelt".
Net dit is de reden waarom veel hengsten gescastreerd worden.
door de inperking van de hormoonhuishouding wordt de hengst
wat "gemoedelijker" en dus minder baldadig en dus handelbaarder !
(in de meeste gevallen, don't hit me Egon)

Ik blijf er vanuit gaan dat een hengst, een reu en ieder ander dier
mensenmannen inclusief grotendeels "gestuurd" worden door hun ballen,
dwz het doorgaand dominant impulsief gedrag komt voort uit de produktie
van de geslachtshormonen.
Een merrie aan de haak slaan is absoluut niet zo makkelijk als het lijkt,
de hengst die het meest moeite doet is doorgaans de winnaar
en om die moeite te blijven doen heeft de natuur die lekkere hormoontjes
ingebouwd !

Peter

Peter Donck schreef op donderdag, 17 februari 2005, 21:19:


Het treurige vond ik dat hij nooit rust nam, de merrie ook geen moment rust had en dat het geen prettige aanblik gaf. Dus hij heeft drie dagen lang onafgebroken pogingen gedaan.
Wat ik van een 'echte' dekking gezien heb is dat er wel degelijk een rustperiode is tussen verschillende pogingen. Dus een golfbeweging in de intensiteit. Daar was bij mijn ruin geen sprake van.
Maar ja, ik weet het ook niet....

Moniek

Esther schreef op donderdag, 17 februari 2005, 21:01:


verschil tussen en vesectomie en castratie vat ik nu wel hoor .
Daar vroeg ik ook niet naar. Ik vroeg me alleen af wat er nu veranderd aan de persoonlijkheid van het dier? Afgezien van het feit dat ie merries niet meer dekt, maar dat is geen verandering in persoonlijkheid maar ene verandering in zijn gedrag...

Groetjes Maaike

Maaike schreef op donderdag, 17 februari 2005, 21:49:


FF denken wat ik onder persoonlijkheid versta -:) dat is ook gedrag, maar ik denk zelf dat er bij een ruin een derde persoonlijkheid wordt gecreeerd.
nmm gaat gedrag en persoonlijkheid samen. Trouwens wel een interessante stelling. Ik ga er gewoon maar even van uit dat een persoonlijkheid en humeur ook met hormonen te doen heeft. Omdat hengstengedrag "moeilijk" is, is castratie een middel om het voor 2 beners makkelijk te maken?? Vaak komt het argument naar voren anders komen er zoveel ongewenste veulens, nu denk ik zelf dat een merrie daar helemaal niet aan denkt, in ieder geval niet in gewenst en ongewenst.
Dan krijg je weer de vraag voor wie is castreren nu handig, is dat voor het paard, of is het voor de 2 bener?

Groeten Esther

Ik heb het ff in de van Dale opgezocht en die definieerd persoonlijkheid als : iemands hoedanigheden, eigenschappen en karaktertrekken

Voor een ruin onbreekt dus het voortplantingsgedrag, maar in hoeverre tast dat verder aan hoe het dier is?


Ik vraag me wel eens af hoe Sjo zou zijn geweest als ie niet gecastreerd was toen hij anderhalf was. Wat ik me trouwens ook afvraag is of hij het hengst zijn wel mist. Hij is al gecastreerd voordat hij enige tekenen van sexueel gedrag vertoonde

Vaak komt het argument naar

Nee de merrie niet natuurlijk .
Ik ben er nog niet helemaal uit voor mezelf. Ik zie in de wei mijn gelukkige pony met zijn groepje van drie merries van verschilende leeftijden. Dit groepsgedrag met die merries was niet mogelijk geweest als ie nog hengst was. Leuk en aardig dat Egon zegt dat het absoluut niet nodig is om een hengst te castreren maar helaas werkt het in nederland voor de meeste paarden eigenaren toch zo dat ze afhankelijk zijn van pensioneigenaren waar men zijn paard kan stallen. Meeste paardeneigenaren zien hun merrie toch liever niet besprongen worden door een hengst (die een vasectomie gehad heeft.)
In de natuur zou die hengst paar keer de merrie bespringen in de zomer totdat ze drachtig was en dan de rest van het jaar niet meer tot aan de eerste veulenhengstigheid. In hoeverre is het samenleven van een hengst (doe vasectomie heeft geahd) met ene kudde merries dan wel natuurlijk? Ze worden namelijk niet drachtig dus hij 'dekt'ze dan iedere maand..?


Uiteraard voor de twee bener, en misschien ne klein beetje voor het dier, tenminste wel in onze huisige manier van paarden houden...

Groetjes Maaike

Inge Teblick schreef op donderdag, 17 februari 2005, 17:52:


Is dat een vrijbrief voor "de meeste mensen" om maar ongehinderd door enige kennis door te sukkelen?
Ik kan me een hele rits mogelijke oplossingen ter plekke bedenken, zoals: met gelijkgezinden samen gaan doen en land verwerven, of anders, mijn prioriteiten goed overdenken en naar een plek verhuizen waar ik 1 en ander wél voor mekaar krijg.
Het kan natuurlijk ook dat ik andere dingen in het leven veel belangrijker vind dan paarden - nou, dan maar geen paarden!

Ik vind het van de zotte om dieren te willen hebben waar je niet voor zorgen kan of wil of geen tijd hebt etc. En inderdaad vind ik (maar dat is aan eenieder om voor zichzelf uit te maken) de hier gangbare manégesystemen weinig anders dan bio-industrie. Als ik mijn ponies zo moest houden had ik morgen geen ponies meer.....


Daar snap ik niks van, en het dient volgens mij geen werkelijk doel maar veeleer een verondersteld doel.
Als we te maken hebben met "brave" hengsten (nmm het merendeel), en aan de andere kant ruinen met onverminderde "hengstenkuren" (het woord alleen al doet me griezelen), leg me dan de zin van castratie maar eens uit.
Als mensen niet weten wat met paarden aan te vangen is een merrie net zo lastig als een hengst trouwens (en naar mijn persoonlijke mening lastiger, daarom zit ik ook alleen op hengsten).


Da's wel erg "gewoon". Ik kan het uiteraard verkeerd interpreteren maar volgens mij zeg je er niets anders mee dat je moet werken met wat naar plaats en tijd een toevallige normaal-situatie is. Daarin verschil ik met je van mening.
Als iedereen zo dacht zou er ook geen innovatie zijn in hoefverzorging en belering.


Weet je wat? Dan zwaai ik wel met het lichtje :)*


Heb er denk ik wel enig idee van, maar geef me graag de links als er iets van enig gehalte over online staat :)


Waarom niet? De pijn is een ervaring. Het is de ervaring die leert, niet de pijn. Als de ervaring er eenmaal is dat pijn over gaat volgt daar een verwachtingspatroon uit.

Het zwakke punt vooralsnog hierin is, dat we niet precies weten in welke mate de andere dieren wel of niet vooruit kunnen denken (Dat ze vooruit kunnen denken lijkt me vrij waarschijnlijk).
Olifanten, paarden, etc. kunnen prima herinneren en vanuit die herinnering in gedrag anticiperen. Vervolgens is ook ruim aangetoond dat ze op basis van herinnering en ervaring toekomstig gedrag bijstellen. (hier zeg ik eigenlijk 2x hetzelfde, maar in tijdslijn verschoven). Allemaal ook niet meer dan logische biologische verworvenheden om succesvol te kunnen overleven. Herinneren en vooruit denken zijn beide tijdsconcepten - waar bewuste herinnering is lijkt me tijdsdenken, dus ook toekomstig gedrag aanmaken, een geheel.
Wanneer je nu bijv. naar de Afrikaanse ezeltjes kijkt, moet het je toch opvallen dat die zeer vaak volkomen zelfstandig hun "werk" kunnen doen (da's nog wel ff een flinke stap verder dan voorzichtig proberen of het ook zonder bit kan), ook als de route of omstandigheden es een keer anders zijn.

Ik denk eerder dat een andere mogelijke barriere de individuele beleving veel meer beinvloedt: het egocentrisch wereldbeeld. (En daarmee komen we terug op onze eerdere discussies omtrent TOM - en dan vooral als vorm daar van het inlevingsvermogen in een ander). Kunnen we beter een andere draad van maken, niet?


Of ze het weten is het probleem niet eens, maar of ze er minder gelukkig door worden. Mijn indruk is daarvan zeer uiteenlopend.
Maar los van het individu maakt het kunstmatig aanbrengen van een 3e geslacht een rotzooi van sociale verhoudingen tussen paarden onderling. Wat de hoofdreden is dat ik geen ruinen wil.
Wanneer je de sociale actie wel weer projecteerd op het individu heeft (vooral naarmate leeftijd toe neemt) een castratie wel degelijk uitgebreide sociale gevolgen.

Wel weer een knuppel in 't kippenhok gegooid he?

Groeten, Egon

e m kraak schreef op donderdag, 17 februari 2005, 22:44:


Wat voor uitgebreide sociale gevolgen?

Moniek