Spirithorses schreef op zondag, 6 februari 2005, 19:43:


Hallo Pien,

Heerlijk.. zo'n enthousiast verhaal. Ik ben aan het zoeken naar een methode om leuk te werken met mijn paard en jouw verhaal zorgt ervoor dat ik ook zeker meer informatie over het clickeren ga lezen. Welke methode ik ga kiezen weet ik nog niet. Ik ben nog maar een beginner in paardenland en moet nog heel veel leren. Zelfs de basisprincipes van het rijden heb ik nog niet onder de knie. Ik weet dan ook niet goed wanneer je met zoiets kunt beginnen. Ik moet natuurlijk wel eerst zelf goed weten waar ik mee bezig ben. Wat ik wel weet is dat ik me het meest aangetrokken voel door zaken als: natuurlijk, zonder hulpmiddellen, op 'blote voeten'. Mijn paard is op 4 oktober van de ijzers afgegaan en sinds deze week rijd ik met een boomloos zadel. Ook wil ik van het bit af. Maar alles op z'n tijd. Ik heb zelf ook tijd nodig om te leren. Met iedere keer een stapje verder kom ik er ook.

Groet,
Ineke

Ineke Klootwijk schreef :

Ach ja, alles op zijn tijd. Ik vind dat je al heel leuk bezig bent hoor !!!!

Ik zag niet heel veel in het clickeren maar ik vond dat ik het eerst eens moest uitproberen voordat ik mij een mening kon vormen.
Al na 5 minuten vond ik het een zeer uitdagend spel tussen mij en BD, waabij zij meer aangaf dan ik gewend was van haar en dat triggerde mij om verder te zoeken naar leuke dingen.

Ik denk niet dat clickeren een op zichzelf staande methode is, ik zie het meer als een aanvulling op het bestaande. En ik weet nog helemaal niet hoe ik ermee verder ga, maar feit is wel dat mijn paard er heel veel lol in had en dat dat met die beloning echt wel meeviel. ik wil het ook op de andere paarde gaan proberen, gewoon eens om te zien hoe ze daar afzonderlijk op reageren, ook de meer opdringerige als het op voer aankomt......Groet, Pien

Spirithorses schreef op zondag, 6 februari 2005, 19:43:

knip
knip

Hahaha, was weer mooi weer he vandaag....
Ben dus ook maar weer eens aan de gang gegaan.
De wond van Miranda is geheel genezen dus maar weer eens zien hoe ze liep...
Nou heb ik zoals sommige weten een paar weken terug al eens geprobeerd te clikceren met Miranda omdat ik wilde zien hoe snel ze dit door had.
Dit was na aanleiding van wat ik ergens gelezen had dat met een merrie leren moeilijker zou gaan dan een hengst of ruin.

Zo´n 3 weken terug dus voor de eerste keer met Miranda in een stal aan de gang geweest.
Denk dat het voor mij moeilijker was dan voor haar....moeilijk om te zien of ze het nou door had of dat ze in de targethand ook op zoek was naar dat stukje wortel.
Of het dus bewust aan tikken was of op zoek naar eten dus.
Ben toen niet lang doorgegaan, maar een in stukjes gesneden winterpeen lang, uit angst dat ik wat verkeerd deed, en die is snel op hoor...

Nu met mooi weer en ook bij de paarden aangekomen besloot ik eens te kijken of ze inderdaad nog wat wist van de vorige keer.
Ook hier nu alle vrijheid, het gras langs de kant van de buitenbak, Haar vriendje Moonlight, met mijn vrouw daarop die bezig was, 2 kinderen al spelend in de bak...en wij zelf dus....Miranda en ik , allemaal in die buitenbak...afleiding genoeg dus, ook al vanwege de aanwezige pauwen ,kippen, honden en katten die overal opduiken.

Na 2 maal een beetje geholpen te hebben, de hand dus wel heel dicht bij de neus, bleek echter dat ze nog wel degelijk wist hoe dit spelletje vorige keer ging.
Na een aantal maal dit gedaan te hebben heb ik een ander target genomen dan mijn hand...een witte stok die je ook gebruikt om iets af te zetten met lint.
Dit omdat ik dat makkelijk zonder bukken overal kan achterlaten waar ik wil.(een pion/baksteen moet je neerzetten en dus bukken....)

Aanwijzen...en ja hoor...ook dat had ze al heel erg snel door.
Ff pauze genomen en op een afstandje staan kijken naar het andere paard...die was wat druk en ik wilde zien waardoor dat kwam.
Miranda zag dit niet zo zitten en maakte me al snel duidelijk dat ze wel verder wilde.
Nog even met de stok bezig geweest en uiteindelijk besloten om te stoppen.
Een duidelijk stopteken heb ik haar natuurlijk nog niet geleerd maar ben buiten de bak gaan staan en daar zeker een kwartier geweest.
Miranda stond intussen gewoon rustig naar het andere paard te kijken en natuurlijk bij de kinderen.
Toen ik terug kwam merkte ik wel dat ik continu contact had met haar...ze bleef me volgen waar ik ook ging staan.
Achter haar...waar dus eigenlijk een dooie hoek zit ....draaide ze zichzelf gewoon om tot ze me weer zag.
Heb haar niet geroepen maar ze kwam toch zelf aan zetten.
Uiteraard dacht ik...daar moet ik gebruik van maken ...das makkelijk in de wei...hoef ik niet meer te wachten tot ze uitgedold is...dat kan nml. nog wel eens ff duren.
Ze komt eigenlijk zelden meteen naar me toe als ik de wei in kom en als je niet al te veel tijd hebt is dat soms niet prettig als je toch wat wil doen. (hoefonderhoud bijvoorbeeld)
Geklickt dus op het komen....beloning...verder weg gaan staan en geroepen...en ja hoor , daar kwam ze aan huppelen..
Na een aantal keren dit op een simpele vinger beweging geoefend ipv. stem...ook dat had ze snel door....
Uiteindelijk gestopt, haar nog een lekkere wortel gegeven en de bak weer verlaten...

En toen...ging ik de mist in....
Ik dacht nml. haar nog ff te laten lopen zodat ik een beetje kon zien wat er nog van haar soepele lijf over was na een half -¾ jaar niks meer doen.
Normaal gesproken doe ik alles op stem...als ik zeg stap dan gaat ze ook, draf,galop en halt ...alles op stem zonder verdere hulpmiddelen.

Nu echter zie ik dat ik een totaal ander paard heb....zonder opdringerig te zijn blijft het bij me...waar ik ook ga of sta...ze staat er bij.
Das natuurlijk heel mooi...maar van enig lopen kwam dus niks van.

Das nou ook net het moeilijkste, hek inmiddels begrepen van Piet, wat er bij komt kijken....het paard van je weg sturen.

Tja...nou kan ik kiezen...stoppen met klickeren...of ......juist....het wordt dus stoppen met werken...we bouwen het gewoon rustig op die spieren...dan maar een half jaar later op mijn paard.
Ik wil nml. niet na al die tijd meteen op haar rug gaan zitten zonder de wetenschap dat haar spieren weer werken zoals bedoelt...

Lopend en al spelend kunnen we ook spieren opbouwen toch? (dank je Pien, heb toch over je uitspraak nagedacht!)

Het verschil in contact is zelfs bij een paard waarvan ik dacht dat het al wel goed was zo anders....hier ga ik niet meer mee stoppen...

Eigenlijk Pien...het zelfde mee-gemaakt dus vanmiddag...met een hoop kilometers tussen ons met hetzelfde spel bezig geweest en op dezelfde manier genoten van dezelfde dingen.....mooi he..

Gr. Nick
met geduld,vertrouwen
en liefde bereik je meer.

Joehoe! Pien!! Leuk he?!


Ik zou als ik jou was wel de nadruk gaan leggen op bv alleen het 'Good' uit Good girl omdat je iets korts nodig hebt om precies te kunnen zijn. Dus je kan wel blijven zeggen Good girl maar dat de 'click' het woordje Good is. Belangrijk qua timing en verfijning dadelijk. (hahaha zegt zij die ook nog maar net begonnen is, sorry)


Af en toe moeten ze even nadenken geloof ik. Piet heeft dat ook een keer gezegd, is toch zo Piet? Ze lopen dan even weg, even denken dus en dan komen ze weer terug. Correct me if I'm wrong.


Ja dat doet Idunn ook, die wordt heel boos tegen alles (andere ponies, of de hond ) Wat in de buurt komt terwijl we bezig zijn. Mijn spelletje met mijn 2 bener!


Leuk he, dat nadenken en zelfinitiatief. Frouk omschreef het ook leuk met die emmers enzo......is toch genieten van een paard wat zo 'op zoek gaat'.
En idd je ziet die radars werken in die bovenkamer......ik vind het een enorme eyeopener. En voel me schuldig dat ik dit niet eerder heb ontdekt.....
Het is lekker weer vandaag, we gaan weer eens lekker aan de slag!


Groeten Saskia

Idunn schreef op maandag, 7 februari 2005, 13:19:


Ja, daar ligt de nadruk ook op. Al bij "good" zijn er de haverkorreltjes.
Misschien ga ik dat girl er wel bij weglaten ja.... ik snap je gedachte, zal het straks eens uitproberen.


Zo zag het er ook uit ja.... ik zag dan een nadenkende blik in haar ogen, het maakte haar ook heel rustig met het hoofd omlaag en dat is voor mij een graadmeter.


Hihi, ik moest lachen om haar felheid naar de andere paarden toe.
Het gekke is dat ze ook niet echt een poging deden om het spel (en dus het voer) over te nemen. Ik stond daar met een jaszak vol haver maar de rest bleef op afstand. Zelfs onze vraatzuchtige Alpenquarter.
Dat vond ik merkwaardig. Er leek geen link te zijn met het feit dat zij wel voer kreeg en de rest niet..... Ik ga dat vandaag weer uitproberen.


Ik ook ! Sta te popelen.
Toen ik vanochtend aan het voeren was kwam BD weer met dat neusje in mijn hand.... ik vroeg me al af of het was blijven hangen.
Moest er wel om lachen, zij ook, leek het wel, want ze had een blik in haar ogen van "nouja, valt te proberen...".
Hoefde maar 'No"te zeggen en het was duidelijk.

Heerlijk zo'n paard.
Pas nu krijg ik eindelijk dat gevoel van gelijkwaardigheid en communicatie en ben ik eens niet de persoon die altijd het voortouw moet nemen.
Maarja, dit is een zeer beleefd paard van zichzelf, dat al het nodige kon voordat ik aan clickeren begon.... Het is geen botte wildebras waarbij ik alla zeilen moet bijzetten. Dat realiseer ik me terdege.
En dit alles is Piet zijn schuld, he Sas? O: !

We houden mekaar op de hoogte.... Fijne zonnige dag, Pien

Spirithorses schreef op maandag, 7 februari 2005, 13:37:


Ja, ja een beleefd paard. :)
Een goed spel om aan te leren dat hij nooit naar voer mag gaan uit zichzelf is het volgende:
Je steekt 2 handen tegelijk naar voren uit. De ene is een vuist en is je opdrachthand de ander je beloonhand. Deze hand is open en er ligt voer.op.
Hij krijgt het voer als hij eerst de opdrachthand met zijn neus aanraakt.
Gaat hij voor het voer, hand dicht en weg als het nodig is.
Piet