e m kraak schreef op zaterdag, 5 februari 2005, 17:13:


ik ben juist even gaan kijken op frans zijn website en ik ben het helemaal eens met de manier waarop frans enge dingen traint !
ik vind het heel goed uitgelegd op de website en op deze manier train ik mijn paarden ook en dat werkt ontzettend goed !

groetjes sandra

boers sandra schreef op zondag, 6 februari 2005, 11:33:


Dat zeg ik ook niet. "Geleerde hulpeloosheid" is een term uit de leerpsychologie, net als het positief cq negatief belonen cq straffen waar leken ook altijd weer zo'n moeite mee hebben.


Ongeveer even grof alsdat jij beweert dat het zo wel moet, toch?
Toch nog wat genuanceerder nmm, want ik schrijf er toch bij dat jullie (=ook Frans) "methode" ook KAN.


Been there, dunnit, got the T-shirt.

We zijn nou al bijna een jaar en 15000 posts verder sinds in op dit forum kennis met jullie maakte. Toen was jij er ook net bijgekomen zie ik aan de forumlogs. Heb je al mijn post consequent overgeslagen dat je nog steeds niets van operante leermethoden weet? Zelfs Frouk, die ik als een forumpersoonlijkheid ken met toch altijd ook dierenwelzijn in haar hoofd en die in het begin naar ik me herinner nogal heftig reageerde toen ik meneer Skinner aanhaalde, is ondertussen heel wat genuanceerder over "mijn" OC-inbreng gaan denken las ik laatst.
Het is zeker niet mijn bedoeling persoonlijk grof naar jou te zijn mocht je dat zo opgevat hebben, maar de leermethoden-discussie durf ik met meneer Parelli zelf nog wel aan. Waar je angst en straf makkelijk kunt vermijden, is nmm de toepassing ervan - zeker op termijn - dieronvriendelijk en contraproductief.


Groeten, Egon

e m kraak schreef op zondag, 6 februari 2005, 13:38:
*******************
Het zal wel zo zijn, als jij't nog weet, 'k weet het niet meer precies. Ik weet wel dat ik in 't begin niet zo enthousiast was over clickeren, omdat ik ook tegen die "beloning" aan zat te hikken. Dus ik neem aan dat je dat - of zoiets - bedoelt.

Nou ja, een mens is nooit te oud om te leren. Nu gebruik ik een combinatie van Parelli, waarvan ik sommige elementen erg handig en prettig te gebruiken vind, daarnaast clicker ik er wat omheen. Parelli is bij ons allang verwaterd tot een "praatsysteempje" waar paard en mens zich allebei aardig in kunnen vinden. Och, nou ja, wat ik precies gebruik is eigenlijk niet eens zo heel belangrijk, zolang m'n paard en ik het allebei maar goed snappen en het gezelli hebben . We hebben ook zelf nog wat dingetjes die ik bij geen andere methode terugvindt. Wat bij hem b.v. ERG goed werkt is om hem van tevoren te kunnen zeggen "dit is veilig, je hoeft niet bang te zijn". Ik vraag hem dan z'n hoofd omlaag te doen en aai z'n hoofd een tijdje. Vertrouwt hij het dan, dan doet hij z'n hoofd omhoog en loopt meestal op het vreemde af. Vertrouwt hij het dan NOG niet, doet hij opnieuw z'n hoofd omlaag en duwt het tegen m'n been (meer aaien graag). Zo aai ik hem net zolang totdat hij voldoende overtuigd is (soms tilt hij wel 4x z'n hoofd op en doet het even snel weer omlaag), en er komt dan altijd een moment dat je hem moed ziet vatten en hop, dan gaat hij zelf op het vreemde af. Dat werkt echt heel goed, prettig en vooral vriendelijk. Het versterkt ook elke keer weer onze band en het vertrouwen tussen ons. Het is bij ons echt tot "teken" uitgegroeid. Hij neemt het erg serieus. Ik ook. Ik zal het dus ook niet gebruiken als ik denk dat hetgeen waar hij op af gaat stappen lawaai zal gaan maken of plots zal gaan bewegen zo, het moet echt veilig en niet eng zijn. Ik mag hem natuurlijk niet besodemieteren he, dat hoef ik maar 1x te doen en dan sta ik meteen met lege handen.

Zo hebben we wel meer dingetjes. Ik denk iedereen wel trouwens.

Met OC zul je wel operant conditioneren bedoelen, denk ik? Sorry, ik zit niet zo in die terminologie.

e m kraak schreef op zaterdag, 5 februari 2005, 17:13:

hele grote KNIP...

Ik weet dat angstvrij een utopie is, maar ik denk dat je een paard voor iets is, je hem kunt leren dat er eigenlijk niets aan de hand is. Hoe vaker het paard ziet dat je gelijk hebt (en nooit ziet dat je ongelijkheid had), hoe meer het paard vertrouwen in je krijgt. En dat maakt (onbekende) angstige situaties een stuk gemakkelijker, als ik zeg "er is niets aan de hand" dan weet mijn paard dat er niets aan de hand is.

Omgekeerd krijg ik daardoor ook meer vertrouwen in mijn paard. Doordat ik weet dat hij op mij vertrouwd, ben ik minder angstig.

Uiteraard ben in niet angstvrij. gelukkig maar.

Ivanhoe schreef op zaterdag, 5 februari 2005, 19:45:


Je weet best in welke contect ik deze vraag stel. Natuurlijk weet ik dat je een paard niet angstVRIJ kan maken.....

Ivanhoe schreef op zaterdag, 5 februari 2005, 19:47:


Ook landbouw plastic kom je buiten tegen, en vreemde ondergronden, en wapperend wasgoed enz. enz.... dus hoe meer je paard als bekend en niet eng beschouwd, hoe minder problemen.