Moniek schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 21:40:
Hoi Moniek,
Dat ondervind ik nu ook met Donna. Als ze nu nog maar een wandelaar in de verte ziet die een hond bijheeft die groter is dan mijn Jack Russells, dan wordt ze al achterdochtig. Het is inderdaad zo dat het beestje haar leefwereld op zijn kop gezet is door een toevallige ontmoeting met een ezeltje. Normaal wandelen mensen met honden en kinderen aan de hand, of zitten ze op een fiets. Maar wandelen met een griezelige ezel aan de hand, die bovendien ook nog zo'n verschrikkelijk geluid maakt, dat klopt niet, dat kan niet in haar wereld. Het klopt gewoon niet volgens haar. Dit had ze nooit verwacht, en nu weet ze niet meer wat te verwachten. Dit past niet in haar paardenlogica.
Groetjes,
Sabrina