Wat een verhaal Esther. Brrrrr, je cap.. wat een gelúk!!
Mooie (zelf)analyse achteraf. Daar heb je de volgende keer vast iets aan.
Succes!

Thanks Trea!

Jemig , jij nog zo laat wakker???

Gr Esther

Haha en jij dan? Zeker ook aan het werk?
Wilde trouwens nog even reageren op het afstappen (heb daarvoor een ster uitgedeeld aan Isabel)
Ik stap ook altijd af. De rest daarover is al gezegd door oa Pien. Als het jou helpt, helpt het je paard.

Ja , is mijn laatste nachtje pfffff

Afstappen ga ik ook zeker doen , als het nodig is.
Ik hoop er de volgende keer vlotter aan te denken

Gr Esther

FF doorzeuren op de chat? of ben je druk??

Gr Esther

Hmmm ships! ik was druk ja, lees je berichtje nu pas.

Merel Stoffers schreef op woensdag 9 juni 2010, 2:00:


@ Leonieke: Bij elke hulp die je geeft hoort een cue (opdracht).
Dus in stap gaan betekent 'walk', in draf gaan een klikje, galop is een kusgeluid.
Daarbij geef je ondersteundende lichaamshulpen.
Voet laten geven is gewoon 'voet', achterwaarts gaan 'back'.
Op die manier leert het paard dat er voor elke opdracht een andere cue is.

Ik hoef de aandacht niet te vragen, ik heb die al. Want het paard is bij me.
Dat betekent ook dat wanneer ik een draf vraag dat paard ook in draf gáát. Want je hulpen zijn heel zuiver en worden niet overal voor gebruikt (zoals dat bij de klik in veel gevallen wel het geval is).

Hier komen mensen die zitten én te klikken, én een kusgeluid te geven en nog meer geluiden te maken. Geen logische opbouw. En dan vinden ze het raar dat hun paard niet doet wat ze vragen. Maar ze vragen in feite vanalles doormekaar.

Groet, Pien

Leonieke schreef :

Met waarvoor die klik allemaal gebruikt wordt....

Groet, Pien

angelique hage schreef :

Leuk dat je dat zo luchtig schrijft.

Maar ik heb er een andere mening over want ik vind niet dat een paard van 600 kilo (naja 450) mij in de maling moet gaan zitten nemen tijdens het werk. Onze Winner kan mensen ook giga op de schop nemen tijdens de les. Ik heb hier wel eens geschreven dat ik al vóór de les in zijn ogen lees wat er die dag gaat komen. Als-ie dat doet/wil/probeert dan zegt dat iets over de samenwerking met de rijder op dat moment en met name van de rijder naar hém toe. Bij hem begint dat al bij de manier waarop de rijder hem uit de weide haalt.

Wel een van mijn beste leerpaarden (en voor veel mensen ook een van de frustrerendste daardoor).

Mijn uitgangspunt is anders denk ik....

Groetjes, Pien

Leonieke schreef :

Klik = draf.
De klik gaat vergezeld van de lichaamshulp. Waarbij de lichaamshulp de klik ondersteunt.
De klik is de eigenlijke cue.
Het heeft geen zin om eerst een hulp te geven (wat dan?) en daarna de klik/kusgeluid ofwatdanook te geven.

De naam van het paard noemen doen we nooit als cue . Een naam is geen cue, dat is een naam.

Hij leert dan toch dat

Nee dus. Klikliklik is niks bij ons, is je paard overladen aan informatie.
gewoon één klik om in draf te gaan. Verder wordt de klik helemaal nergens voor gebruikt.

Wat doe jij dan? klikliklik, (aandacht erbij), en dan?
Hoe zet jij je paard in draf? Aansporen?

Groet, Pien

Ik vind ook dat je zeker moet afstappen als je het niet ziet zitten, maar let wel op dat het paard uiteindelijk niet verkeerd gaat accosieren. Het ligt helemaal aan het paard en de omstandigheden, het is al eerder vermeld, maar weet wat er is wat er gebeurd en hoe het paard eronder is. Zodat je de beste oplossing gebruikt in die bepaalde situatie. Daar draait natuurlijk alles om, het juist anticiperen, zodat je er alle 2 beter uit komt.
Dat leer je uiteraard door te doen, maar zorg als je dat zelf wilt doen dat je de juiste begeleiding bij je hebt, die als je zelf niet weet wat het beste is jouw daarbij ondersteunt.
Ik blij het niet verantwoord vinden dat een onervaren ruiter de weg op gaat met een groen paard! In de bak kan je ook situatie's creeren zodat je in een gesloten ruimte contole probeert te houden.
Annebel mijn dochter van 10 jaar, wil op ponykamp. Ik vind het ondanks dat ze mooi stil redelijk onafhankelijk zit, de 3 gangen kan uitzitten en sturen, nog niet verantwoord. Eerst maar eens een jaartje zo doorrijden.

Spirithorses schreef op woensdag 9 juni 2010, 0:12:


Yep, heel herkenbaar. Ik ben ook zo'n een spraak- en klikwaterval ((geweest)) voor mijn paarden. Ik probeer het volle bak af te leren, maar zwijgen...da's nie simpel...

Intussen is het zo dat dat ze meestal reageren op de woorden: "in stap", "in draf", "galop". Ik probeer dit nu systematisch en het is vaak voldoende. Ik zeg er wel telkens hun naam voor. Ik moet steeds minder mijn benen (en armen) gebruiken en ik vind dat best wel prettig. De overgangen naar een lager tempo zijn nog moeilijk bij mijn merrie en als we met beide paarden op pad zijn, maar ik vind het heerlijk als ik alleen met de ruin op pad ben een overgang van galop naar stap te maken puur op stem.
Het is allemaal wel geen officiële stijl (of beter: helemaal geen stijl), maar het werkt hier prima.

- Het heeft wel zo zijn neveneffecten:

* Ik was aan een vriend aan het uitleggen tijdens een wandeling met onze paarden, dat als ik "in draf" zeg dat hij dat effectief doet. En wat gebeurt er... Nexorke vertrok netjes in draf. Hij was dus aan het meeluisteren

* En vorige week "mocht" ik eens even op het (dure en fantastisch mooie) paard van een kennis rijden. (Een hele eer hoor voor mij )
Van stilstaan (paard moet wel altijd vastgehouden worden bij het opstappen ) naar stap was al een "probleem", want ik zei gewoon "in stap" en er gebeurde (uiteraard) niets. Mijne frank viel, dus benen gegeven... nog niets. Na 2 versterkingen was ik eindelijk vertrokken. Voor draf zo'n beetje van 't zelfde en aan een galop heb ik me niet gewaagd. Ook netjes sturen was geen sinecure, alles schots en scheef. 't Was echt geen zicht.

Het bewijs is dus geleverd hé! Ik ben maar een boscrosser en geen echte ruiter. (Ik wéét wél dat mijn houding en zit alles behalve is hoor.)
Gelukkig dat onze eigen paarden zo vriendelijk willen zijn om hiermee rekening te houden.

- Het enige wat wel netjes lukte:
Ik werd gewaarschuwd voor een half verborgen blauwe ton waar het paard bang voor was, dus... best niet te ver die richting uit.
Maar ik moest het toch eens proberen hé... Met de standaard PN principes er op af...
Na geen 2 minuten... Welke akelige ton?
't Is echt een (h)eerlijk paard!

- En ik moest het toch nog eens proberen:
De kennis zei iets van " 't is een braaf en fijn paard hé?" En toen heb ik volmondig ja geantwoord, want dat is ook zo, alleen onze communicatie was niet goed afgestemd. En ik zei terloops dat je voor dit paard helemaal geen bit nodig hebt...
Er werd eens wat gelachen en gezegd dat ik het eens mocht komen proberen. Ik heb "oké" gezegd, "Zeg maar wanneer de piste vrij is en ik kom af"...
Er is geen concrete afspraak gekomen, maar ik ga er toch nog eens op terug komen, denk ik...

- Tot slot:
Sinds ik van vorig najaar alleen op pad durf met mijn paarden, ben ik tot hiertoe slechts één keer afgestapt bij een akelige situatie: bij een slipjacht uitgekomen en de jachthoorn of de lange slippen of de honden of misschien wel alle bitten en sporen waren te veel voor mijn Nexorke...
Hij wilde enkel nog terug en ik slaagde er niet in om hem voorwaarts te krijgen. Dus afgestapt en doorgewandeld. Hij volgde direct, maar ik ben pas terug opgestapt toen hij helemaal terug ontspannen was. De rest van de rit verliep weer vlekkeloos, inclusief de in alle mogelijk fluokleuren gekleurde boomwortels die we op een bepaalde plek tegenkwamen.
Moest ik terug in zo'n situatie verzeild raken: ik zou precies hetzelfde doen, ondanks de opmerkingen die ik toen kreeg van andere ruiters: " 't is normaal wel de bedoeling dat je erop RIJDT hoor! Maar zo gaat ge d'r op den duur ook wel geraken"...

Ik ben er geraakt. Met Nexor geraak ik overal, zij het soms met wat overleg.
Lena

Spirithorses schreef op woensdag 9 juni 2010, 7:39:


Wat heeft het noemen van de naam dan voor waarde voor jouw paard?

Spirithorses schreef :

Dat snapte ik, dat jij dat op die manier doet.
Maar kan door anderen op dezelfde manier gebruikt worden als hoe jij de naam gebruikt?
Het voorbeeld wat je gaf, met al die verschillende geluiden en daarbij ook nog lichaamshulpen, is natuurlijk heel verwarrend. Ik ben ook niet voor veel klikken hoor, even voor de duidelijkheid. Was alleen even aan het denken over de manier waarop het gebruikt/bedoeld/door het paard opgevat, wordt.

Spirithorses schreef :

Nou, op het moment zet ik mijn paard helemaal niet in draf. Heb sinds een paar maanden een verzorgpaard die o.a. alleen maar steigert wanneer je in de bak meer vraagt dan wat rond stappen, zie ook topic: http://www.paardnatuurlijk.nl/fcgi/pnforum.fcgi?request=showsubject&msg=203828&cat=13&subject=15026#msg203828

Ben wel veel aan het denken over hoe ik bepaalde dingen aan wil leren en welke hulpen en cues ik gebruik, vandaar dus. Een beetje bewustwording kan geen kwaad, is een must zelfs. Tijdens buitenritten reageert ze trouwens perfect op klikklik door aan te draven.
Maar het kan heel goed zijn dat ik paardlief ga kopen en een maandje naar Belgie stuur, ik heb zelf te weinig ervaring met dit soort problemen, sowieso met het trainen van paarden, en ben bang het fout te doen. Bovendien begint het geduld van de eigenaar op te raken en vind ik het slachthuis (=uiteindelijke bestemming als ze nu verkocht wordt) niet zo'n goede optie voor haar.

Andere vraag, blijf jij (lichaams)hulp en cue altijd combineren? Of is het de bedoeling dat de cue de hulp over gaat nemen?

Spirithorses schreef op woensdag 9 juni 2010, 7:32:


Pien, ik snap niet helemaal wat je bedoeld en misschien praten we ook langs elkaar.
Banjer is een pony die niet bijt, trapt, bokt, steigert of wat dan ook. Dus zijn "in de maling nemen" is nooit gemeen van aard. Met het in de maling nemen bedoelde ik (in de context van iets eng vinden) bv een volgende situatie:
Hij doet alsof hij iets heel eng vindt. Hij weet dat ik hem pas met rust laat als hij rustig blijft staan en zelf ontspant. Ontspannen betekent bv dat hij z'n hoofd naar beneden brengt en dus z'n hals strekt. Maar soms valt het mij op dat dit allemaal wel erg snel gaat en dan blijkt hij bv met z'n voorbenen in heerlijk gras te staan, waar die neus dan ook vol induikt.... Als ik hem dan vervolgens in die mooie blauwe oogjes kijk, dan krijg ik het gevoel dat hij zegt "ja, ik mag van jou niet eten tijdens het rijden, maar deze graspollen kon ik toch écht niet aan me voorbij laten gaan...." Ik kan de humor van dit soort ponykwaad wel inzien en dit soort dingen mag van mij ook (ik zou er bij m'n kinderen ook om kunnen lachen).

Groetjes,
Angelique