marjolijn schreef op woensdag 2 december 2009, 10:15:


Je weet niet of ik vlees eet. Je weet ook niet hoe een rucolaplant het ervaart als daar een paar bladen van af worden gesneden. Om je heel eerlijk te zeggen kan me dat ook niet zo heel veel schelen. Ik ben enkel nieuwsgierig waarom mensen wel moeite hebben met vlees eten en zonder problemen een plant eten. Waar zit dat verschil in? Staat het dier als soort voor die mensen dichter bij hun belevingswereld dan een plant? Dat interesseert me. Als iemand op een dag besluit om vegetariër te worden, hoe komt hij dan tot een beslissing? Weegt hij planten en dierenleed tegen elkaar af en besluit vervolgens dat dierenleed erger is. Of denkt hij daar helemaal niet bij na maar gaat er gewoon vanuit dat planten geen gevoel hebben.
Verder heb ik geen mening over het onderwerp. Ik ben alleen nieuwsgierig.

sandratien2 schreef op woensdag 2 december 2009, 14:31:


Omdat planten geen centraal zenuwstelsel hebben en dieren wel. Zonder hersenen geen pijnbeleving. (En als je dat niet accepteert, tja, dan heeft een muur die gesloopt wordt misschien ook wel pijn, en vinden de pannen het ook niet prettig als het fornuis aangaat).

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail.

Frans Veldman schreef op woensdag 2 december 2009, 14:48:


Ben jij vegetariër? Was dit dan een overweging voor jou om vegetariër te worden? Heb je bewust tegen elkaar afgewogen of een plant en dier allebei pijn ervaren en vervolgens de beslissing genomen dat een plant pijn (volgens jou) op een manier ervaart die minder erg is dan voor diersoorten met een centraal zenuwstelsel of is het iets dat niet bij je keuze heeft meegespeeld?

e m kraak schreef op woensdag 2 december 2009, 13:06:


Perifeer zicht gebruik je om te bepalen wanneer je moet beginnen met de landingsflare, dus het optrekken van de neus waarbij je hoogte constant blijft, je snelheid wegloopt, waardoor je nog meer een grotere invalshoek moet aannemen, net zo lang totdat je niet meer KAN vliegen. Vogels doen dat precies zo. Je mag redelijkerwijs aannemen dat vogels voor dat laatste deel eveneens zicht gebruiken, omdat de barometrische verschillen dan wel heel erg klein worden. Een ijkpunt op bijvoorbeeld de horizon naast je is dan ideaal. Maar omdat hun landingssnelheid veel lager is, kan het ook goed zijn dat ze dit ook prima zouden kunnen doen met dieptezicht. Per slot van rekening hebben ook vogels een overlappingsgebied met beide ogen, ook al is het smal. Wellicht is er ooit wel eens iemand geweest die heeft geobserveerd of en hoe een vogel met maar 1 oog kan landen. Dan sluit je dieptezicht voor een groot deel uit, hoewel je dan nog blijft zitten met de dieptewaarneming door de mate waarin de ooglens wordt aangespannen.


Nee, totaal geen ervaring mee en het schijnt ook niet goed vergelijkbaar te zijn met normale vliegtuigen. Ik kan er dan ook niks zinnigs over zeggen, behalve dan dat je bij een helicopter tijdens de landing nauwelijks voorwaartse snelheid hebt en je waarschijnlijk je dieptezicht beter kan benutten.

Als ik er zo over nadenk dan denk ik dat je dieptezicht slecht kunt gebruiken tijdens de landing omdat het praktisch onmogelijk is om verticale en horizontale snelheid te discrimineren. Een vast punt op de grond komt hoe dan ook op je af, is het niet verticaal dan wel horizontaal. Het levert dus geen informatie waar je iets mee kunt doen. Een punt naast je heeft daarentegen geen snelheid, dus veranderingen daar duiden op een hoogteverandering, en dat is wat je op dat moment wilt weten.

Als die theorie klopt dan zouden vogels wel beter hun dieptezicht kunnen benutten tijdens de landing. Tenminste de vogels die met weinig voorwaartse snelheid kunnen landen, over het algemeen de kleinere soorten dus.


Als ze neerploffen op een muis dan doen ze dat zonder landingsflare en is er dus geen perifeer zicht nodig. Een totaal andere techniek. Vereiste daarbij is dat je je vleugels in kan trekken, en dat doen die vogels dan ook. Waarom: Als je een vliegtuig met de voorkant het eerst aan de grond probeert te zetten dan drukt de grond de neus omhoog, verandert hierdoor de invalshoek van je vleugels waardoor je weer gaat vliegen. En zit je een paar seconden later weer 20 meter boven de baan, maar dan zonder enige snelheid zodat je naar beneden lazert (tenzij je als de raphazen je gas opentrekt en een go around maakt). Zou je je vleugels in kunnen trekken dan heb je dat probleem niet: eenmaal beneden blijf je beneden. Je hebt er wel een krachtig landingsgestel voor nodig, en laten roofvogels dat nou ook inderdaad hebben.

Overigens heb ik de uilen die hier jaarlijks broeden vaak geobserveerd, en gezien dat ze normaal gesproken wel degelijk een fraaie landingsflare maken. Dus OF ze gebruiken perifeer zicht, of ze kunnen iets wat wij mensen niet zo goed kunnen, en dat zou mij allerminst verbazen. Mensen zijn nou eenmaal niet gemaakt om te vliegen en vogels wel.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Alle dieren w.o. dus ook de mens (b)lijken een hang te hebben naar hun eigen soort die sterker is dan die naar andere soorten. Hoe sterker de verwantschap met andere soorten lijkt op die met de eigen soort hoe sterker de gerichtheid op die soort en hoe sterker de neiging om hiërarchisch te denken en deze soort hoger te plaatsen.
De verwantschap met planten is matig te noemen. Hoewel...ik ken een paar mensen die wel wat weg hebben van een bloemkool.