Coralie schreef op zondag 29 november 2009, 13:18:


Is het niet een beetje hetzelfde als "ik lijk op mijn vader en mijn zus op mijn moeder"?

Coralie schreef op zondag 29 november 2009, 13:18:


omdat gedrag ook voor een groot deel genetisch bepaald is,
als de genenset van vader gekregen daarbij dominant is
dan is dat veulen sprekend zijn vader
dus ja, al horen omgevingsfaktoren grotendeels (meestal uitsluitend) tot de moeder, dominantie van de genen bepaald uiteindelijk het fenotype (het uiterlijk waarneembare voor zover dat niet gemodifieerd werd door de omgeving)

Peter Donck schreef op zondag 29 november 2009, 13:50:


Ja,
En daarom mijn vraag: is de kans dat je op je moeder lijkt groter dan de kans dat je op je vader lijkt?
(Zoals Anja al zei, is bij mensen precies hetzelfde als bij dieren.)

Ik weet ook dat de zaadcel bijna alleen maar genetisch materiaal doorgeeft en de eicel ook de eigenschappen die buiten de celkern vastgelegd zijn, in de rest van de cel.
En dat er dus (aangetoond in onderzoek) eigenschappen zijn die alleen via de moederlijn doorgegeven kunnen worden. (k Weet niet meer welk soort eigenschappen dat zijn, is lang geleden dat ik daarover gelezen heb.)

Maar als je in de praktijk om je heen kijkt...
Weet je, theorie is interessant. Maar er wordt erreg veel zwart-op-wit op papier neergezet wat in de praktijk gewoon niet blijkt te kloppen.
Daarom kijk ik liever naar de praktijk.
Coralie

Coralie schreef op zondag 29 november 2009, 14:04:


genetisch onderzoek en de uitbouw van de theorie is gevolg van wat gezien werd in de praktijk en de drang om de mechanismen achter die praktijk te begrijpen
met alleen naar de praktijk te blijven ga je het niet snappen
en kan je nauwelijks een voorspelling maken
laat staan een genetisch defekt gaan uitsluiten of herstellen
de theorie is ook niet zwartwit, er wordt enorm veel genuanceerd en verder gedetailleerd, het onderzoek is nog lang niet afgerond

of je op je vader of je moeder lijkt hangt af van de dominantie van je genen
bijgestuurd door wat het mtdDNA (van moederszijde) te bepalen heeft
en wat dat allemaal is, daar zijn ze volgens mij ook nog niet uit

Ik heb een Lusitanomerrie waarvan de grootouders, aan moeders kant, bijna broer en zus zijn:
desmerreies ( Maravilha x Rema (Milho Rei)) Esmola (Maravilha x Temida (Milho Rei))
Ik vroeg me af of daardoor de genen nog sterker doorwegen van moeders kant en de vader bijna geen invloed meer heeft? Toch denk ik bepaalde eigenschappen van de papa te herkennen...
Ik vroeg me ook af of dit gevolgen kan hebben op haar gezondheid?
Ik heb echter twee mannelijke kittens gehad, die afkomstig waren van een broer en zus-kat (ongelukje). Het waren er twee en die ene was ahw een kloon van de moeder en de andere een kloon van de vader, zowel qua kleur, maar zeker ook het karakter (ene vrolijk en speels en aanhankelijk zoals de papa, gemarmermerd grijs en de andere schuw, achterdochtig zoals de mama, getijgerd grijs)! Dat vond ik zo vreemd!

Peter Donck schreef op zondag 29 november 2009, 14:52:


Volgens mij kwam het onderzoek voort uit de vernieuwde kennis van de cel-anatomie (dat er ook eigenschappen buiten de celkern vastgelegd zijn, in de rest van de cel), niet van problemen uit de praktijk!

Was het maar waar dat de wetenschap om zich heen keek naar de praktijk...
Ben niet voor niets indertijd gestopt met mijn wetenschappelijke opleiding. Wat een kortzichtigheid en kleinzieligheid!
Coralie

Maria Delavega schreef op zondag 29 november 2009, 18:57:


door close inbreeding kan je sneller bepaalde kenmerken homozygoot maken,
in het geval van recesiviteit krijg je pas dan een bepaald kenmerk fenotypisch zichtbaar
stel dat de olijke grootmoeder recessief homozygoot was voor 'vrolijk humeur'
maar beide kindertjes dan heterozygoot werden
waarbij het andere gen staat voor 'voze-viezerik', dat daarbij dominant is over 'vrolijk-humeur'
dan kan je uit die broer en zus toch weer een homozygoot 'vrolijk-humeur' tevoorschijn zien komen

door inteelt kan je bepaalde genen versterken omdat het met meer kans dezelfde genen voor een bepaalde karakteristiek bijeen brengt
omgekeerd kan ook, dat je net die gewenste genen eruitbonjourt
dan kan je toch een kleinkind krijgen

Coralie schreef op zondag 29 november 2009, 19:43:


Wat niet betekent dat wetenschappelijk onderzoek altijd waardeloos zou zijn, begrijp me niet verkeerd.
Er is heel veel waardevols ontdekt.

Maar blijf ALTIJD je eigen verstand er bij gebruiken, en houd er rekening mee dat het onderzoek niet goed is gedaan en er gewoon naast zit met de resultaten. (Gebeurt regelmatig.)

Peter Donck schreef op zondag 29 november 2009, 20:12:


Wat ik me echter afvroeg, bestaat er een correlatie tussen kleur van haren (vacht) en karaktereigenschappen, waardoor die kittens naast de vachtkleur, dito karaktertrek van het ouderdier erbij erven? Of is dat een wat Lombrosiaanse veronderstelling?

Peter Donck schreef :

Maar dat was ook het enige wat ik beweerde; van zowel pa als ma 50 %, meer zei ik niet.
Voor de rest (opvoeding, voorbeelden, voedsel ed) geef ik je ook gelijk hoor

Groet, Pien

Maria Delavega schreef op zondag 29 november 2009, 21:30:


dat hangt af van de ligging van de genen tov. elkaar
genen die voor verschillende eigenschappen heel dicht bijeen liggen op hetzelfde chromosoom
hebben meer kans om samen doorgegeven te worden dan genen die ver uiteen liggen

overigens heeft recent onderzoek op zilvervossen en ratten uitgewezen
dat hoe verder af van de oorspronkelijke wildkleur
hoe "tammer-handelbaarder-manipuleerbaarder" deze dieren werden
maw spontane kleurmutaties in de natuur hebben enerzijds de speciale aandacht van de mens omdat die nu eenmaal iets "onderscheidbaars" wil
langs de andere kant is er in de fokkerij een voorkeur naar handelbare paarden waarbij zo automatisch de kleurafwijking mee doorschuift

Peter Donck schreef op maandag 30 november 2009, 7:59:


http://www.kapaza.be/Dieren_en_toebehoren/Paarden/22447846/Pura_Raza_Espanola_Hengst_Don_Quichote.html

Peter Donck schreef op maandag 30 november 2009, 7:59:


Ben je zeker dat het zo zat met die vossen Peter? Ik weet het niet meer zeker, maar ik dacht onthouden te hebben: hoe meer het jong een product was van op lieve aanhankelijke karakters geselecteerde oudervosjes, hoe meer witte tekening er begon op te duiken?

Groetjes,
Elke