Hallo Jo,
Jij doet dat héél goed!
Niks aanstellerij, foei!! Zeker niet als het paard zich door anderen laat
bijten.
Is hij misschien hoefbevangen?
Of ontstoken zoollederhuid?
Is hij 'natuurijk' bekapt? (Zo niet: alsnog doen!)
Krijgt hij eiwitrijk voedsel? (Zo ja: dieet veranderen in eiwitarm.)
Goed dat je hem voorzichtig verleidt met voedsel. Bewegen is bijna altijd
goed, dus voor hem waarschijnlijk ook.
Voor hem echt fijn dat jij je er (toch) ook nog even mee bemoeit!
Sterkte er mee.
Coralie

jo schreef op zaterdag 27 november 2004 15:57

Klein probleempje. :)

Een paard die gezwollen gewrichten heeft gehad en nu een maand of anderhalf
zonder ijzers loopt.........loopt op eieren.

Nou dacht ik: hij heeft echt pijn.
Anderen zeiden: hij stelt zich aan.

Kan een paard zich aanstelllen?
Geloof er geen bal van!

Sommige zullen kleinzeriger dan anderen zijn, okè.

Nu wilde ik het testen.

Dwingen tot lopen............een ramp voor hem en een ramp voor mij.
Nam uren in beslag en hij hgield meer zijn hoofd achterover en ik voelde mij
een tiran.

Laten staan waar hij stond met de deur open.
Met hele kleine stapjes met lange tussenpozen kwam hij voorzichtig de stal
net zover in dat hij rond kon kijken.
En daar stond hij.
Ik kon hem poetsen, benen oplichten en verder mijn werk doen zonder dat hij
een stap verzette.
Ja, met been optillen dat hij pijn had (net als een hond met een sneeuwklomp
tussen zijn tenen).

Toen maar met een stukje wortel voor houden.
Hij rekte zijn nek en rekte zijn nek en dan wiebel wiebel, stapje en weer
proberen.
En zo met kleine stapjes hem naar buiten gekregen........ging niet veel
sneller dan met dwingen.
Zo ook met brood.

Hij heeft overal oppervlakkige huidwondjes.
Wat vertelt dat hij zich liever laat bijten dan dat hij verplaats voor de
andere paarden.

Ik geloof dus niet in aanstellen.
Maar wil open staan voor de gedachte dat hij zolang pijn heeft gehad, dat
hij het nog steeds verwacht maar niet meer heeft.
Dat de pijn dus tussen zijn oren zit.

Vandaag waren voor de eerste keer sinds lang er anderen bij en liep hij ook
niet.
Dus ik zei: ik lok hem iets sneller met stukjes appel naar buiten.
Nou een reactie alsof ik mijn ziel aan de duivel verkocht!
Nu doet hij niets meer zonder beloning, werd er gezegd.

Toch wil ik hem leren dat lopen wel weer leuk is en geen pijn meer doet.
Als ik dat met eten moet doen en dat in de loop der tijd verminderen....so
be it.

Maar ben ik fout bezig,zijn er beter methodes?
Wat vinden/denken jullie?

Coralie schreef op Sat, 27 Nov 2004 17:34:18:


In het voorjaar schijnt hij een hoefbult (ontsteking) gehad te hebben.
De smid heeft hem toen verkeerd behandeld en het ging van kwaad tot erger.
Uiteindelijk heeft de hoefsmid gezegd: je moet hem binnen zetten.
Toen heeft het paard de hele zomer, twee en half maand stil gestaan in zijn stal en daar eten gekregen.
(Tot mijn collega hem in sept./okt. van de ijzers afgehaald heeft).


Ja, dat is hij nu een maand of twee.


Hooi, balgras en krachtvoer......maar hij is nog te mager en geen spieropbouw meer.


Mijn collega zei vandaag: omdat hij altijd zijn voer binnen kreeg in zijn stal-> daarom wilt hij niet naar buiten, daarom wilt hij niet bewegen.
Jij bent te aardig en hij kan best, als je hem maar aanpakt.
Dat hij zich laat bijten, komt omdat hij niet gewend is samen met andere paarden te zijn-> niet omdat hij pijn heeft.


Advies vandaag gekregen: voor hem is het het beste toch gewoon naar buiten gejaagd te worden.
Want dan leert hij dat als hij wilt eten, hij voor zichzelf moet opkomen en dat hij dan naar buiten moet.
En dat was het.

Ik was te lief en te vriendelijk voor hem.
Daar mocht ik het mee doen.

Weet je wat hij ook doet?
Op hout knagen .
Heen en weer dijnen als je een wortel net buiten zijn bereik houdt.....voor dat hij uiteindelijk een stap zet.

Maar nee, er is niets mis met hem.


Joke.

jo schreef op zondag 28 november 2004 16:39

"Af en toe loopt hij iets makkelijker.
Als de grond zacht is.
Maar om nou te zeggen: ow, ow, hij is op de goeie weg, nee.
Hij zocht eerst altijd de zachtste weg, naar de bak, langs de weg.
Maar nu weigerd hij gewoon een poot te verzetten."

Hallo Jo,
Doet me denken aan mijn Haf, die ik vanaf juli natuurlijk bekapt heb. Die
ging er heel moeilijk van lopen en ik was behoorlijk bezorgd.
Ik woon in Limburg, en hier heb je van die speciale kleigrond. Dat wordt bij
droog weer keihard en bobbelig.

Toen het weer eens flink geregend had en de grond weer zachter was geworden,
ging m'n paard een stuk beter lopen. Ha, dacht ik, we gaan de goeie kant op,
het wordt beter.
Maar toen het weer een tijd droog geweest was kwam de gevoeligheid weer
helemaal terug.

Kan me voorstellen dat door de vorst bij julie de grond gemeen hard is
geworden waardoor het paard erg gevoelig loopt.
Als dat inderdaad de reden is, dan zou ik die tip van die 'hoefschoenen'
eens proberen. Want dat moet dan goed helpen!

En reken er maar op dat het maanden gaat duren voordat het beter gaat (lijkt
nu beter met mijn Haf, maar kan ook heel goed komen doordat het veel regent
en de grond constant veel zachter is).
Paard heeft misschien dunne zolen, en/of hoefbeen dat op de zool drukt,
zoals Frans een tijd terug schreef.
Groet,
Coralie