van lennep schreef op donderdag 5 november 2009, 23:16:


Zoë is inderdaad een heel gevoelig paard. En je hebt helemaal gelijk dat het niet goed is om steeds te wisselen.
Nu dat ik zulke resultaten boek met een kaptoom of side pull is duidelijk het bewijs dat een bit niet nodig is. Moet wel zeggen dat de traditionele gedachten gang nog niet is uitgebannen.Stom maar waar.

Waar ik bang voor ben is de stress opbouw en haar manier van ontladen.
Ik weet dat ik hierin veel kan betekenen. Als ik maar rustig blijf dan doet zij dit ook. Maar ze heeft nogal losse beentjes. En ben bang dat ze een paard dat mee is een goede trap kan verkoopt.


Zeker niet te vergelijken. Heb voor Zoë een complete traditionele handels wijze gehad. Kreeg veel voor elkaar. Maar als ik er nu over denk heb ik veel afgedwongen hoor.
Dit wil ik dus niet meer.


Ja, in zekere zin wel. Maar ben er erg blij mee

Patricia ter Haar schreef op vrijdag 6 november 2009, 8:50:



Ik roep nu maar wat hoor , doe er mee wat je wil.[je kent mijn paarden kennis een beetje he]
Zoe is gevoelig , erg gevoelig. Gebruik dat!
Ik denk dat heel veel mensen hier juist bezig zijn om hun paard gevoelig te maken , maar Zoe is het al!
Een mooier uitgangspunt kun je volgens mij niet hebben lijkt me.
Spreek haar gevoeligheid aan als je bitloos rijdt , en geniet daarvan als je merkt dat het lukt.
Ik weet ,denk ik, wat jij wil bereiken. Maar is de weg er naar toe , hoe je die'' bewandeld'' niet belangrijker? En dat dat inhoudt dat je er langer over zal doen , is dat echt zo erg?


Als je merkt dat ze stress opbouwt , kun je dan niet gewoon weer terug rijden? omkeren richting huis , stress laten zakken , en kijken waneer dat is gebeurd en dan weer richting bos gaan?
Proberen te voorkomen dat ze als het ware ''ontploft''?
Laat haar maar zien dat je haar begrijpt en af en toe naar haar luistert , das helemaal niet erg.


En het brave paard gewoon voorop laten lopen , dan heeft die geen last van de loszittende achterbenen van Zoe.

Goedzo!!!probeer dit vast te houden , en je oude spoken zullen verdwijnen >


Ik denk dat jij het ook wel moeilijk hebt omdat je op je stalling , en de mensen verder om je heen , nog vrij traditioneel zijn , in de zin van een paard moet altijd luisteren enzo.
Of valt dat mee?En misschien vind je dat zelf ook wel , dat weet ik niet.
Ik kom nu denk ik wel wat drammerig over , is zo niet bedoelt hoor!
Ik denk alleen te weten waar je tegen aan hikt...

Geef Zoe maar een dikke knuf!

Gr Esther

Afgelopen zondag weer getraind met Murcy.
Ik had het verslag direct op moeten schrijven , want ik weet nog dat het best wel goed ging , maar veel verder kom ik niet...
Ohja , op een gegeven moment deed Murcy ''ut'' niet meer. Ik was te onduidelijk met mijn signalen geweest , en ze gaf er de brui aan.
Even wat anders met haar gedaan en toen nog een keer geprobeerd , schouder binnen op een rechte lijn.

Ook nog met Namkje wezen oefenen , schouder voor en schouder binnen.
Dit kan ze al een paar stappen achter mekaar linksom en rechtsom, knap hoor!
Maar ze was wat stijf , en had last van spierpijn in haar achterhand.
Na onze training zijn Josien en Trudy nog even met haar bezig geweest , en ook toen werd duidelijk dat ze wat last had van haar lichaam.
Al hangend over haar heen , haar wat laten lopen , en schouder voor laten stappen , dit resulteerde in wat verzet.
Ze zijn toen ook gestopt.
De dag daarom is het allemaal veel beter gegaan , en nu pas is Trudy rechtop op Namkje gaan zitten. Ze was attent geweest , en geen spoortje van verzet meer!
Ze verwachten dat ze volgende week los kunnen rijden en kunnen beginnen met sturen vanop het paard.Ik was dus een beetje te vroeg met te denken dat ik er al op kon gaan zitten , had niet in de gaten dat ze nog niet zover waren in de traning.
Gelukkig laat Namkje haar ware aard ook wat meer zien , en is de nieuwigheid in de kudde er nu goed af , en staat ze echt niet bovenaan!
Ze is een middenmoter , die zich best wel weet te gedragen , en wordt door enkele paarden die haar in het begin helemaal het einde vonden , nu gewoon op haar plaats gezet.

Ik heb zelf maandag ook weer les gehad , even grondwerk en toen erop.
Sjemig , een gewone KWPNer , en ik kon in het begin niet eens doorzitten!
Eens kijken of mijn knopjes op het paard er inmiddels ook wat beter inzitten , nou nee dus!
Toen kwam het verschil tussen schouder binnen en schouder voor aan het licht , en ik begreep het niet meer.
En die onafhankelijke zit , daar moet ook aan gewerkt worden. Zodra ik een aanwijzing met mijn been moest geven , kon ik niet meer blijven zitten [ was in draf]
En jemig , wat zit dat paard heerlijk als ze wel draagt , wat een verschil!!!
Ja , ik voel het!!!!!
En dan was ze ook erg licht aan de hulpen , maar helaas moet ik dus meer oefenen op het onafhankelijk van elkaar bewegen van mijn ledematen , want zodra ik ook maar iets moest doen , dan was de magie weer verbroken...jammer...
De dagen daarna heb ik ook flink spierpijn gehad , veel te verkrampt gezeten.
Het moet toch mogelijk zijn om je onderbeen te spannen zonder dat je bovenbeen aanklemt....
Maar het was heerlijk om er weer eens te rijden , werd er helemaal vrolijk van!
Ik heb van Trudy al begrepen dat doorzitten op Namkje niet zal gaan lukken , is een zeer bewegelijke echte fries. Op Tekla zal dat veel beter lukken , gezien haar bouw.
We zullen zien.

Zometeen weer les , maar ik kan er nu nog niet op , gezien mijn spierpijn.
Eerst ook maar eens en voor altijd duidelijkheid krijgen over de schouder binnen en schouder voor , in stap , vanaf de grond!

Gr Esther

van lennep schreef op donderdag 12 november 2009, 10:09:


Geprobeerd , en geprobeerd , een uur lang... alles verzand in zijwaarts of gewoon voorwaarts....
Iets doe ik fout Grr!
En Trudy zich maar in allerlei bochten wringen om het aan mij duidelijk te maken.
Ik weet wat ik moet zien van het paard , maar het lukt me niet om het eruit te krijgen , omdat ik blijkbaar nog steeds niet weet hoe.

Eerst een half uurtje met Namkje gedaan , en die heeft het toch weer een paar passen laten zien.
Ze wordt linksom ook wat makkelijker , alhoewel ze dan nog steeds wat meer uit de kast trekt om wat anders te mogen doen dan rechtsom.
Ze lijkt een aantal gewone commando's totaal vergeten te zijn , haar in draf krijgen is een ramp. Het lijkt wel alsof ze dat nooit geleerd heeft?!
Maar goed , er komt natuurlijk nu wel erg veel op haar af.
Ze komt nog steeds naar ons toe als ze het halster of kaptoom ziet , dus ze vind het nog steeds leuk dat er iets met haar gedaan wordt , gelukkig!

Daarna met de leider van de kudde bezig geweest. Die is behoorlijk hoog opgeleid en kent dus alles erg goed... en reageert dus precies verkeerd/goed omdat ik het nog steeds fout doe...Tjongejonge , het valt me zwaar...
Voel al wat wanhoop opborrelen , en dat moet niet , want dat verlamt alleen maar en dan kan ik helemaal niets meer opnemen in mijn hoofd.
Het kwartje valt dus nog steeds niet.

Ik heb nu een week geen les , maar als het volgend weekend redelijk weer is , dan gaan Maike en Tekla twee dagen mee , en gaan we proberen daar een begin mee te maken.

Gr Esther