>>
>> Leiderschap in de zin van ik zal laten zien wie de baas is,
>> respect in de zin van ontzag voor overmacht, daar wil ik van af.
>
> Nou, dat ben ik helemaal met je eens.. als leiderschap, of het
> streven ernaar zo'n agressieve connotatie heeft, dan moeten we
> daar gauw van af!
>
Ik moet wel een beetje lachen hoor.
Dat een mens er zo verschillend naar kan kijken of het zo verschillend kan beleven, he?
>> Leiderschap op de momenten dat het paard erom vraagt, omdat
>> (bijvoorbeeld) er iets engs is, en hij vraagt om steun, daar heb
>> ik uiteraard niets tegen.
>
> Maar leiderschap kan toch ook 'zacht-aardig' zijn, zoals je b.v.
> een kind bij de hand neemt en zegt, kom maar mee, ik weet de
> weg?
>
> Marianne
Ik zie het meer als...............een kind moet naar de tandarts, maar het wilt niet.
En als moeder/leider zeg je dan, sorry meid, maar het moet toch gebeuren, dus we gaan.......klaar.
Bestemd, beslist optreden en hoppa.
Eerst had ik ook jullie houding.
En maar klooien met mijn paard.
Ze wou wel met me werken, maar op haar voorwaarden, vroeg ik iets meer...zwaaien met haar hoofd en verzet.
Telkens een barriëre.
Tot ik me inderdaad een keer beslist heb opgesteld, haar hoofd zakte, een zucht en ontspannning...................en daarna een heel ander paard.
Vertrouwt mij, heeft er lol in, durft nieuwe dingen aan en vraagt af ent toe nog wel eens :weet je het zeker.....maar stel ik me dan weer beslist op , dan doet ze het zonder protest.
En dat is wat ik bedoel met respekt hebben, zij twijfelde en wou weten of ik een leider kon zijn.
Nu weet ze dat en respekteert dat.
Het maakt het voor het paard, voor mij en voor een team te worden een stuk aangenamer.
Snap ie?
Zonder zweep, zonder slaan, zonder mijn hakken er in zetten, zonder schreeuwen.