ik ben gisteren naar de clinic van Inge Teblick geweest. Clickertraining voor wat gevorderde paarden. Het leuke om dat gezamenlijk met twee dames in je auto te doen is dat er zoveel gepraat wordt, dat je de binnenlanden van Vlaanderen heel goed leert kennen. Afijn, na dik 2 uur hadden we de afstand die normaal gesproken 90 km is overbrugd.
Jammer, ik heb geen paarden gezien die verder waren dan mijn eigen Shiny.
Ik had gehoopt dat er meer gezien kon laten worden van het clickeren met paarden onder de man.
Maar goed, een volgend keer misschien.
Wat ik zeer interssant vond om te zien was dat Kim met haar prachtige beer van een fjord mee deed, terwijl het een level 2 Parelli paard en ruiter is. Dan worden de verschillen in de manier van training heel duidelijk.
Het grote verschil is de manier van belonen. En..... het volgende neem ik geheel voor eigen verantwoording en risico..... de motivatie van een paard.
Een Parellie paard wordt beloond met het geven van rust. Zeer vreemd voor me om te zien dat hij tussen elke oefening in even ging staan snurken ( overdreven :), hij ging gewoon ontspannen staan) Mijn Shiny, maar ook de daar aanwezige andere paarden, staat na het uitvoeren van een oefening te vragen " wat nu Piet? WAT NU PIET??? Hij ervaart het als beledigend als ik me ergens door laat afleiden en niet met mijn hoofd bij hem ben. Het tekent de motivatie om te willen werken, om iets te doen, te leren.
In mijn ogen, maar leg me aub uit waarom het niet zo is, geeft me de belongsmethode van Parelli me een negatief gevoel. Een paard doet niet liever als "niks" Met andere woorden: hij staat liever stil dan dat hij met je bezig is. Wat zegt dat over de motivatie om iets te willen leren?