Britt Claeys schreef op zaterdag 8 augustus 2009, 23:53:


Tja, ik heb ook zo'n paard, ik weet niet of dit je vrolijk maakt, hij is nu 13 jaar en ik ga eindelijk ontspannen met m op rit. Ik reed eerst ook altiijd eerst in de bak en dan pas naar buiten. Nu nooit meer! Dat staken, het is gewoon toch een kwestie van steeds een stapje verder vragen. Goofy was ook erg vroeger, zodra ik het hek uitwas, begon de ellende al. En als we omdraaiden, ging ie bokkend ervan door. Hier rij je meestal tussen 2 sloten, dus ja soms moest ik m toch laten draaien, wilde ik niet met paard en al in de sloot terechtkomen. Soms komt er nog wat van dat stakerige bovendrijven, maar dat is niets vergeleken met vroeger. Ik herken jouw verhaal helemaal, ook ipv vooruit dan maar in z'n achteruit gereden. Bij ons is de ommedraai gekomen door niets te forceren, gewoon laten staan en zodra er beweging in kwam, belonen. Zelf ontspannen blijven. En vooral niet om laten draaien, het heeft wat jaartjes en tijd gekost. Echt wortel schieten. pffff. Sterkte met jouw paardje. Gr. Ingrid

vagebond schreef op zondag 9 augustus 2009, 14:27:



Onze situatie: ik heb met haar een maand bij Outback Riding gestaan en les gehad van Eddy, 5x/week en elke keer ben ik naar buiten geweest, ook meer dan eens zonder eerst in de piste te rijden. Ik doe dat hier omdat er bij mij in de directe omgeving veel te veel straat is en omdat ik ook nog iets anders wil dan enkel wat rondstappen naast de sjeesende auto's

Soraya is eigenlijk heel braaf buiten maar heeft een eigen willeke, ze heeft karakter dat ze af en toe nog eens moet tonen, dat staken heeft dus geen sikkepit te maken met dat ze bang is, net zoals bij Goofy veronderstel ik

Vorig jaar heb ik in hetzelfde straatje gezeten, alleen kon ze mij beter intimideren met haar gedrag, hierop ben ik dus al vooruit gegaan (hoewel ik het op straat ni leuk vind en helemaal ni op de brug). Ik besef maar al te goed dat dit ook veel met mij te maken heeft, ikzelf wordt onzeker om over die brug te gaan en tja, das dan wel echt een uitnodiging voor haar hè.
Daar komt dan nog bij dat ze conditioneel een pak vooruit is gegaan en van wat stappen en wat draven bij ons op de baan, wordt ze echt ni moe. Ik rij haar in de piste ook ni nat in't zweet, daar vind ik niks aan. Ik dacht het nog dat een bospad héél handig zou zijn zodat ik haar eens zou kunnen laten gaan zodat ze haar energie kwijt kon maar ja.
Goh, ik hou stillekes de trailers in't oog en als ik dat heb, dan trek ik er op uit om te gaan wandelen, niet meer hoofdzakelijk verharde wegen met veel verkeer en al helemaal geen akelige bruggen meer

Vanmorgen gingen we weer op pad. Deze keer opnieuw richting 'de zoo'. Bij het opendoen van de toegang van de piste, begon ze al te staken. 't Was maar een kleintje want ik had haar er snel door. Verder zijn er géén staakmomenten geweest Wel vele voorbodes van amper nog vooruit te willen maar ik ben erin geslaagd om haar vooruit te houden, hoewel dat een slak ons op een gegeven moment had kunnen inhalen

Ik ben niet afgestapt bij 'de zoo' maar ben wel langs de andere kant van die wei gegaan waar het iets minder beangstigend is voor haar, hier heeft ze een beter zicht, is de weg breder en staan die beestjes maar aan 1 kant. Langs de andere kant komen we van tussen maïsvelden en kan ze die beesten niet op voorhand zien, ook moeten we dan tussen 'de zoo' en een wei met ezels, langs alle kanten rare snuivende dingen dus

Het nadeel van die kant te nemen is dat we dan een langer stuk door het bouwwerf moeten. Het fietspad is al aangelegd en is mooi breed dus daar bleven op, ernaast waren wel nog vele diepe putten voor de riolering, ni ideaal om langs te gaan eigenlijk maar Soraya is daar eigenlijk heel braaf (ze heeft een tijd op een plek gestaan van een grondwerker, dus vele machines met veel lawaai). Alleen die camion met draaiende betonmolen die heel dicht tegen ons kwam rijden omdat er ook een tractor stond, vond ze maar iets raars. Maar buiten haar hoofd oprichten en even stoppen om nadien meteen te vertrekken als ik het vroeg, deed ze niks, de bouwvakkers waren onder de indruk.

Verder is alles heel goed verlopen buiten dan de dazenzwalm die meereisde, maar ja, we kunnen ni alles hebben hè