Frans Veldman schreef op dinsdag 30 juni 2009, 21:06:


Ik doe wel aan pijnbestrijding bij hoefbevangenheid.
Gewone aspirine (acetylsalicylzuur) en dan de dubbele dosis, ofwel 2 tabletten per keer, 3 keer per dag geeft wel wat verlichting en is goedkoper dan paardenpijnstilling en onschadelijk. Heeft mijn eigen DA bevestigd!

Sterkte, haal er iemand bij he
Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 30 juni 2009, 23:22:


goh, ik wist niet dat jij de hoeveelheid weet.
Iemand, weet verdorie ook niet meer wie, vroeg me er vorige week naar, ik hoop dat ze het leest....

Frans Veldman schreef op dinsdag 30 juni 2009, 21:06:


aanvulling op de pijnstillende bute (equipalazone): beereke, shet, had duidelijk wel heel veel pijn. DA gaf hem ook niet veel kans meer en vond mij bijna een beul dat ik hem niet liet inslapen. Hij schreef equipalazone voor. Vermijd ik natuurlijk het liefst maar als je beest duidelijk pijn heeft twijfel je gene seconde meer en kan iedereen je rug op lopen , die bute gaat er in
Na 20min zette hij zijn eerste stapje na 4 dagen liggen en staan op steeds dezelfde 2 vierkante meters! De eerste dag was ik zo blij met die ene stap! De volgende dag (weer bute) waren het enkele stappen en de derde dag weer iets meer (10m² beweging )
Je schreeuwt het uit hoor als ie terug stapt!
Vierde dag moesten we minstens een dag overslaan en dan terug herbeginnen voor drie dagen.
Hij kreeg ook bioresonantie en accupnuctuur door diezelfde DA
Wat uiteindelijk geholpen heeft om de genezing te bespoedigen weet ik niet!
Misschien wel het eenvoudig wegnemen van de oorzaak en het dagelijks verplichten enkele stappen te zetten naar een plek waar hij hooi kon eten (voor de rets van de dag graaskorf om)
De eerste symtomen dateren van begin april en eind april liep hij reeds zo:
http://www.youtube.com/watch?v=CTK1UC6iiMQ&feature=related
en nog geen week later zo:
http://www.youtube.com/watch?v=qZ-DBfPQ0Kc

het voordeel dat de bute gaf is dat die pijn-en ontstekingswerend is (symtoombestrijding) en dat beereke dus effe minder pijn had en ik hem zo aan het stappen kon zetten, welliswaar heel langzaam en moeizaam.

Als de bute uitgewerkt was zag je hem heel snel ademenen door de pijn en kreeg hij nog een half zakje (uitrekening per kg gewicht hoeveel ie mocht hebben)

Zo gingen we enkele weken verder

Die bute heeft werkelik de eerste letterlijke stappen gezet
De echte genezing hebben we raden naar

Nu, alweer bijna twee maand verder, gaan we weer wandelen.
Niet te lang want dan dreigt ie weer te manken (kreupelen) maar toch wel half uurtje - drie kwartier op asfalt wat ik al een flinke vooruitgang vindt natuurlijk

Ik blijf het verder wel vreemd vinden dat ie drie jaar dag en nacht op verschillende weides stond met altijd veel gras en hoog gras en ie nooit hoefbevangen werd en die eerste alarmerende fructaan dagen van maart hem de das om deden (stonden toen op nieuwe wei waar anders koeen opstaan)
Lag het aan die wei? Anders bemest voor koeen en schadelijk voor paarden? Verkeerde kruiden? grondwater (drink-) aanwezigheid van schadelijke hoeveelheid stoffen? Etc ...
We hebben er het raden naar; maar vast staat wel dat ie meteen na de verhuis van die wei naar ons huis meteen beter werd

Ik hoop dat het net zo goed gaat me jouw beestje, Pascale!

Ik lees het vervolg hoop ik???

groeten Eva

Trouwens, ik heb het boek van P Ramey gekocht over laminitis
Als ik het niet vergeet kan ik morgen de samenvatting achteraan het boek inscannen en doormailen
Of aanbevelen het boek te kopen

Hij weert de bute trouwens

Eva Saegerman schreef op woensdag 1 juli 2009, 8:08:


De kruik gaat zolang te water tot hij barst Eva. Iets kan tijden nét goed gaan. De combinatie shetlander, koewei, maart... .Plus misschien al overgewicht, voeten ervoor niet 100 %, kan teveel zijn van het goede.

verasita schreef op dinsdag 30 juni 2009, 21:19:


Hi,

Bij een ontstekingsreactie kan het zijn dat er exsudaat uit de bloedvaten sijpelt en dit kan dan aan de onderkant van de zool doorkomen.
Zie het als een vorm van oedeem waarbij er vloeistof weglekt om meer zwelling te voorkomen.Het lichaam probeert hiedoor druk kwijt te raken.
De natuur probeert zichzelf te helen......

gr.Cedric

Cedric Coucke schreef op woensdag 1 juli 2009, 9:50:


...en help de natuur een handje door de witte lijn breed te maken, dus door de hoefwand aan de toon tot IN de witte lijn weg te raspen.....

Frans Veldman schreef op maandag 29 juni 2009, 23:17:


Hoi Frans,

Bedankt voor je antwoord. Ik wist niet dat een de magnesiumwaarde in het bloed niets zegt over magnesiumtekort. Dat is wel handig om te weten. Zowiezo wordt het insulinegehalte wel gemeten. En op advies van Gerrit Smit ga ik ook zijn urinewaarde meten om te zien of er verzuring in het spel is. Ik wacht heel even met bloedonderzoek laten verrichten tot het wat minder heet is maar ben heel benieuwd wat eruit komt.
Momenteel zitten we in een neerwaartse spiraal. Door de hoefbevangenheid kan ik hem niet rijden en wordt hij nu steeds dikker terwijl hij heel schraal staat . Ik longeer hem dagelijks maar daar wordt hij niet warm of koud van en verliest er geen kilootje van lijkt wel.

Groetjes Jolanda

Het gaat langzaam weer beter. Het voetje met de doorbloede witte lijn is wel gevoeliger. Zijn andere voet is nu ook weer droger. Duimen dat het doorzet.

Hij loopt gewoon met beleid heen en weer en blijft niet op één plek hangen en loopt al weer minder stijf.

Het weer zit niet mee het is hier kurkdroog en bloedheet al lijken de paarden er minder last van te hebben dan wij. Drinken doen ze net als wij wel veel en gelijk hebben ze.

Pascal

Ik heb (toen onze pony voor het eerst hoefbevangen raakte) als advies gekregen om bloedverdunners (Ascal) of asperine te geven zodat de doorbloeding tijdelijk wordt verbeterd.

Er zijn ook mensen die dat juist niet aanraden, maar ik denk dat het wel verschil uitmaakt al is dat helaas niet controleerbaar. De eerste keer kreeg hij ook Metacam (pijnstiller). Gelukkig is hij sindsdien niet meer zo erg bevangen geweest en heb ik hem altijd nog in beweging kunnen houden.

Gerrit Smit zegt dat de oorzaak van hoefbevangenheid bijna altijd te zoeken is in de voeding (tenzij er binnenin het paard zelf iets mis is zoals insulineresistentie). Hij raadde me aan om onze pony nooit geen bemest hooi te geven (dat is het enige wat hij krijgt naast wat gras). Al lijkt me dat bijna een onmogelijke taak omdat we niet altijd weten of en waarmee hooi bemest is als we dat ergens moeten kopen. Doorgaans draait hier alles om zoveel mogelijk verkoop, en moet het gras daarom ook hard groeien.
Nu gaan we zelf onze anderhalve hectare niet meer bemesten (we wisten voorheen niet beter dan dat we minimaal moesten bemesten om het gras toch wat te laten groeien, en om hoge fructaangehaltes vanwege te weinig voedingsstoffen te voorkomen). Eens kijken hoe dat gaat, al ben ik bang dat we dan weer andere problemen krijgen in de wei zoals jacobskruiskruid en andere ongewenste onkruiden die van arme grond houden. Al duurt het wel een tijd voordat alle mest eruit is (al hebben we nu 2 jaar vrij weinig bemest). Misschien dat hooi een grotere boosdoener kan zijn dan we denken?

Groetjes Jolanda