Ik heb niet de reacties van iedereen gelezen maar wil je even een hart onder de riem steken.
Mijn paard had bij zijn oude eigenaar zijn colateraal band gescheurd.
We/ze hebben geen idee hoe het is gebeurt maar van de een op de andere dag stond hij stok kreupel.
De veearts gaf weinig hoop en gaf als advies stalarest en een lange revalidatie periode.
Gelukkig vond de oude eigenaar de veel te dure dressuur stal waar mijn paard toen stond veel te duur en ze heeft hem op het land gezet. Eerst had hij een klein stukje van de wei zodat hij niet al te veel rare sprongen kon maken.
Na een paar maanden ging het al beter en hebben ze hem in de kudde gezet.
En na een half jaar liep meneer te bokken, steigeren, slidingen en het moeilijkste korte bochten te maken.
Ze zijn hem toen langzaam weer gaan belasten.

Ik ben hem gaan bijrijden nadat dit allemaal is gebeurt. Twee maanden later had de oude eigenaar besloten dat ze een paard met een blessure niet wilde hebben. Zij heeft hem toen aan mij gegeven.
Dat is inmiddels ruin 2.5 jaar geleden en hij heeft (even afkloppen) geen dag kreupel gelopen.
Het enige waar ik wel altijd rekening mee hou is dat we weing springen en zeker niet met scherpen bochten, en in het begin heb ik met in de bak rijden niet al te kleine figuren gereden.
Verder rijden we vooral lekker buiten lekker rechte stukken.

Ik weet dat het ene geval niet het andere is maar wilde je sterkte wensen in de komende tijd en laten weten dat het zo goed als goed kan komen.

Sterkte de komende tijd en succes met de echo

Groetjes Mirella

Even een update nu het bij mij allemaal wat gezakt is!

Vorige week dinsdag Mel terug laten onderzoeken. Het was echt detectivewerk en heeft drie uur geduurd.... de DA is alleen al met de echo een uur bezig geweest....

Conclusie: peesontsteking aan de onderkant van de sesambeentjes! (Cindy haar voelsprieten stonden in de juiste richting. Trouwens, bedankt Cindy voor de tip om David Buschman erbij te halen.)

Mel heeft nu "klein paddock arrest" i.pl.v. stalarrest ((((
Arme Mel, ze krijgt wel continu een gezelschapsdame maar ik weet dat ze haar wei heel erg mist. Maar het moet nu maar zo (((
Ze mag absoluut geen explosieve bewegingen maken en daar is ze nu juist in gespecialiseerd verdorie.

Nu krijgt ze drie weken een lichte onstekingsremmer en een gel om op de kogel te smeren. De ontstekingsremmer gaat er alleen maar via een spuit in haar mond in.

Verder zat ze nog opgescheept met twee mierennesten (schimmel in de hoef)...

Mel moet niet veel meer van mij hebben (((
Zij associeert me nu met die vieze spuiten in haar mond en het gefrutsel aan haar kogel en hoeven. En ook met dazenspray waar ze ook geen fan van is.

Wat een gedoe! Kom ik met haar halster dan loopt ze weg terwijl ze vroeger dan juist naar me toe kwam. Ik vind dit allemaal maar niks.

Ik probeer nu wel alle dagen met haar op graaswandeling te gaan. Plezant is anders.
Ik wil haar wel alle tijd van de wereld geven om te genezen.

Marianne

marianne laenen schreef op donderdag 2 juli 2009, 21:02:


Ja , dat is niet leuk.
Een paard waar je gek op bent , waarbij je dingen moet doen die ze niet leuk vind.
Maar het is wel voor het goede doel!
Ik hoop dat Mel snel weer opknapt , en het een en ander maar gewoon laat gebeuren.
Ik denk dat het dan ook wat makkelijker voor jou is.
Sterkte Marianne!

Gr Esther

marianne laenen schreef op donderdag 2 juli 2009, 21:02:



probeer eens de O-remmer in wat appelmoes of confituur. Of in apotheek een 60ml syringe met catheter tip vragen. Daarin kan je wat frisdrank zonder gas indoen samen met O-remmer. Dan is de smaak zoeter en niet zo bitter.

Helms Cindy schreef op vrijdag 3 juli 2009, 8:31:


paarden houden van bitter
bijt zelf eens in een witlof-wortel !
zij schransen zich er vol mee....

Peter Donck schreef op vrijdag 3 juli 2009, 8:48:


waar haal je dan witlof-wortel vandaan?
Ik heb het hier in de omgeving nooit gezien