Jean mankt ni meer en zij en Branco staan regelmatig te knabbelen aan elkaar.
Alles koek en ei en ikke blij

Britt Claeys schreef op zaterdag 2 mei 2009, 0:22:

Hey Britt,

Ja hoor Branco is lief en eerlijk en ook nog onze schat en mijn hart doet nog altijd pijn omdat onze merries en hij een close trio waren. Helaas werden ze door omstandigheden na een korte hereniging opnieuw gescheiden maar hij blijft onze vriend net als Kristel onze vriendin blijft.
Veel succes met de paardjes en als je het goed vindt wil ik binnenkort eens komen piepen.
Uiteraard bij ons ook welkom maar dat weet Kristel wel.
grtjes Myriam

amar schreef op woensdag 6 mei 2009, 22:54:


Tuurlijk, geen probleem.
Laat gewoon eventjes iets weten via mij of Kristel en dan spreken we wel af. Is ineens leuk om eens kennis te maken!

Tot vanmiddag ging alles eigenlijk goed, ok Branco is nog ni helemaal geaccepteerd maar ik had een rustige kudde.

Tot nu, ksnap er helemaal niks meer van
Daarstraks heb ik ze effe op de wei gezet met lang gras, toen nog geen problemen, lekkere njamnjam
Dan heb ik ze op het voorste deel gezet (piste + 2 eerste delen van de 2 weiden), 't was effe battaklang maar ja, ze maken hun eige maar moe. Het punt is dat Branco sinds derjuist ni meer braaf op een afstandje blijft en zelf nagaat wanneer hij dichter mag komen.
Kheb spijt da ik er geen filmke van gemaakt heb. Eerst joeg Nobody Branco weg al lopend en dan...was't stoelendans zonder stoelen. Nobody en Soraya blijven zij aan zij op een plek staan terwijl Jean rond hen aan het lopen was om Branco weg te houden, Branco liep dus in een iets grotere cirkel rond hen. Daarna wisselden Jean en Soraya van plaats.
Toen ik ging eten was er terug rust maar kwas er toch ni gerust in en ik ben juist nog is gaan kijken.

Ik zag Soraya en Nobody staan kijken richting piste (de andere 2 kon ik nog ni zien staan omdat de schuur ervoor staat). Ikke dus naar achter gelopen en daar stonden Jeanneke en Branco. Jean zag mij en wou naar mij komen en dan geloofde ik mijn ogen ni! Jean mocht ni van Branco! Ze stonden tegen de kant achteraan en Branco plakt tegen haar, elke beweging dat ze maakt doet hij ook met zijn hoofd tot op de grond en zijn oren plat in zijne nek, hij staat dus als barrière tussen haar en de rest. Soraya en Nobody waren ook dichter gekomen omdat ik daar stond en toen ze in de piste waren was't weer ambras en Jean is met de andere 2 ontsnapt naar de andere kant, terug in de wei dus. Branco vond dit ni leuk en allé terug die stoelendans met Soraya en Nobody in het midden. Tot Jean stilletjes terug afdroop (in een klein drafke, zo van allé dan...) naar de piste met Branco achter haar.
Ik dacht van , kzal der dan zelf maar effe enne wandelen hè. Amai m'n botte!! Kmocht tot juist op 1m van Jean komen en dan barstte Branco in een colère. Twee rondspringende, bokkende paarden rond mijn oren, hallow, da mag ni hè manne. Twee keer geprobeerd en Branco heel den tijd in het oog gehouden, yep van hetzelfde laken, dorie!

Kweet ni wak moet denken. Dees gedrag is ontolereerbaar maar wa kon ik begot doen? Kheb liever geen shotten vast en 't waren der begot ferme. Als ik dit blijf toelaten zou het wel is kunnen escaleren. Of ben ik nu gewoon in één of ander paarden'spel' gestapt wat eerst uitgevochten moet worden? Maar dan nog, ik vind dat ik altijd bij mijn paarden moet kunnen komen.
Met wat geluk is morgen terug alles in orde maar zeker is da ni hè.

Ik wou een vriendje voor Jean, maar dees is eerder ne stalker Ze wilt ook ni bij hem blijven, ze wilt terug naar de rest (die haar ook nog roepen, ocharmkes).

Dus een oproepje aan diegenen die ervaringen hebben met vreemden in kuddes: wa doet ge hieraan? (Ow ja, Jean staat wel zo hengstig als iets)

Britt Claeys schreef op zaterdag 9 mei 2009, 20:48:


Ach Britt! Wat moet ik hier nu op zeggen?
Wij hebben hier ook zo'n situatie gehad. Alleen begon het bij ons pas na drie maanden. Heel de winter hebben de paarden twee per twee in de paddock moeten staan anders waren er problemen. Mel wilde Couscous gewoon WEG en dreef haar in een hoek of in de stal om haar in elkaar te kunnen trappen.

Indy was het slachtoffer dat bij Mel moest "overwinteren".
Mel heeft Indy helemaal afgericht: eerst beleefd wachten vooraleer te eten, niet drinken (hebben extra emmers moeten zetten) en als Mel genoeg gegeten had moest Indy ook stoppen. Indy werd dan "geparkeerd" met haar hoofd in de juiste richting en mocht zich niet verroeren.
Voor Indy kon het geen kwaad dat ze niet zoveel kon eten. Op deze manier is ze niet te dik geworden deze winter.

Wie denk je nu dat de dikste vriendinnen zijn?
Wie plakken er nu samen op de wei? Wie grazen daar nu volledig synchroon?

En wie is er helemaal in paniek wanneer ik met Mel weg ben? Ons Indy! Mel is het eerste paard waarnaar ze roept!!!

?????

Britt, laat die paarden het uitzoeken. Zij regelen het zelf wel, als er plaats genoeg is, is er volgens mij geen probleem. Maar je moet er niet gaan tussen staan, wacht daar nog maar even mee.
Installeer je op de wei en KIJK!

't Komt wel in orde.

Marianne

marianne laenen schreef op zaterdag 9 mei 2009, 21:04:


Ik moest meteen aan uw Melleke denken
Wel super voor je dat het tussen hen goedgekomen is.

Dat de paarden het uitzoeken is wel het beste denk ik maar ik wil Jean ook nog van de wei kunnen halen hè. Mochten jullie van Mel ook ni bij de andere paarden komen. Branco richt zich ni op mij maar hij jaagt Jean weg.
't Is wel zielig, Jean wou altijd naar mij rennen, dermee da ze rond mij aan't hotsen waren. Kheb Jean dan maar weggestuurd, zij luistert wel, Branco (nog) ni maar hij had alleen oog voor Jean dus hij volgde haar.
Dan haar koppie, kwas helemaal van m'n melk...

Britt Claeys schreef op zaterdag 9 mei 2009, 20:48:


Is blijkbaar wel hevig, heb dit ook wel gezien dat Branco één van zijn merries weg hield zodat deze dan niet echt bij je geraakt. Hij zal je moeten leren kennen. Eigenlijk is het veel praat verkopen, als je je groot maakt en met een vinger hem wegwijst is hij daar héél gevoelig voor hoor maar ik denk dat het echte probleem is dat hij je nog niet kent en wantrouwt. Als ik de bewuste merry iets wilde geven dan reageerde hij héél snel op je groot maken, en hem wegwijzen zodat ik soms dacht dat ik teveel expressie en zo teveel druk gaf. Het is een dominant maar eerlijk mannetje
grtjes Myr

Britt Claeys schreef op zaterdag 9 mei 2009, 21:31:


ja dat voelt pijnlijk aan, mijn paardje was altijd de verstoteling terwijl Amar de rechter flank van Branco was maar toen we vorige zomer op vakantie waren hebben die drie een show van samenhorigheid gegeven en was mijn Liske helemaal geen sukkel en hoorde ze er wel helemaal bij. Die grote loebas is gene simpele maar het is echt schoon om te volgen hoe hij zorgt voor zijn kudde en het zou mij verwonderen dat het niet bijdraait als hij je leert kennen.
Ik volg het verhaal op de voet dus verder vertellen hé.

Britt Claeys schreef op zaterdag 9 mei 2009, 20:48:


Ik kan je alleen maar vertellen wat ik zou doen: Hen weer uit elkaar zetten, dit is nog te vroeg en het zal ook moeilijk zijn. Bij mij is er niet één ruin die zijn (twee) merries spontaan deelt met een net nieuw gekomen ruin, dat wordt altijd vechten geblazen. Zoiets kun je alleen laten gebeuren als je plek genoeg hebt en dan heb ik het over hectares weide.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op zondag 10 mei 2009, 20:26:


Toen ik vanmorgen op de wei kwam, was er al meer rust, ze stonden terug met z'n vieren samen te grazen.
Amai, wa een pak van m'n hart. Da ik het zo te doen had me Jean zal wel zo'n typisch vrouwelijk hormonaal trekje zijn want de onderlinge rol van de paarden, dat moeten ze zelf maar uitzoeken. Ik ben en voel me geen leider van een kudde, wel eis ik respect van elk paard naar mij toe.

Pien, je hebt zeker een punt. Ik heb waarschijnlijk een troebel beeld omdat Blackske zo'n eenzaat was, hij moest geen merries 'hebben', alles was ok voor hem zolang hij maar te eten had en zijn sociaal contactje tussendoor als hij dat zelf wou.
Maar er is ook gene grote ambras tussen de twee ruinen (Nobody en Branco), Nobody schikt zich eigenlijk (kben er zelf verbaasd over) en legt enkel zijn oren effe plat als het ni naar zijn goesting is. Echt vechten is er ook ni gebeurd, wa lopen (met bokkesprongen) en piepen maar 't valt echt goe mee.
Of bedoelde je iets anders met te vroeg?

Ok, ik dus direct de proef op de som genomen en naar Jean gestapt, 't was geen probleem meer. Na een tijdje kwam Kristel er ook aan en toen ik dan naar Jean stapte, was't vaneir van da. Wel zonder het bokken nu, alle chance want dan kunnen we het beter (en veiliger) aanpakken. Kristel vindt dit ook helemaal ni ok en zij greep direct in. Volgende keer zal ik het eens doen.
Jean gaat uit zichzelf ook wel dicht bij Branco staan maar ze maakt wel duidelijk met ne piep dat hij ni te plakkie moet doen. Wel grappig, ze piept en ziet is boos naar Branco maar 2 sec later schuift ze terug naar hem op. Ze gaat ook naar de rest, dus daar zat geen probleem vandaag.

Toen Kristel Branco mee naar de piste nam, daalde er rust bij mijn paarden. Pfjiew, eindelijk doeke doen Nobody ging liggen maar bleef nog grazen, Soraya ging liggen en Jean stond ernaast te soezen. Toen ik naar hen ging, lag Soraya helemaal plat en haar lijf was onregelmatig aan't schokken, haar oogjes toe, ze was aan't dromen (allé denk ik, bij honden is dat toch, bij een paard had ik dat nog nooit gezien, iemand al wel?) Ze was helemaal weg, hoorde me zelfs ni aankomen hoewel ik tegen hen aan het praten was. Maar kmoest ze terug verzetten, ze stonden op te hoog gras. Toen ik zei van 'poeppemieke toch' schoten haar ogen open, keek ze verdwaasd rond en zuchtte is diep, allé ze ging dan maar is rechtstaan

Ze soesden lekker met z'n vier verder daarna, dicht bijeen, 't zal nog ni warm genoeg zijn geweest zekerst. Terug rust dus, alles koek en ei.

Khou ze goe in't oog, als ze beter apart zouden staan, doe ik dat maar nu leek het daar eerder een rustig ouwmannekeshuis