Apache is nu één jaar en twee dagen geleden gestorven...
En ik mis hem nog altijd.
Wanneer ik de anderen zo bezig zie en hij staat er niet bij... mijn grote lieve vriend.
Ik heb nog een mooie dikke vlecht van zijn staart, die zo lekker rook. Maar nu is de geur helemaal weg, ik ruik alleen maar stof...

Marianne

marianne laenen schreef op zaterdag 28 februari 2009, 20:19:


De tijd vliegt, de herinneringen blijven maar het gemis ook..................

Caatje schreef op zaterdag 28 februari 2009, 20:24:


Ik kan het nog altijd niet vatten dat hij op één dag van alles naar niks is gegaan....
Zo groot en sterk en tegelijkertijd zo vreselijk kwetsbaar....

Marianne

marianne laenen schreef op zaterdag 28 februari 2009, 20:19:


Goh, de tijd gaat toch snel hè.
Ik denk ni da het gemis ooit stopt, 't is iets anders dan die drukkende pijn van in het begin, die gaat algoe wel weg.
Ergens is het wel een goede zaak, zo wordt Apache niet vergeten.
En weet je, 't wilt eigenlijk zeggen dat Apache heel erg veel voor je betekende. Niet die loze woorden die iedereen kan zeggen maar gewoon diep binnenin. Dus eigenlijk is dat gemis een mooi cadeau vol herinneringen om te koesteren.

Britt Claeys schreef op zaterdag 28 februari 2009, 20:42:

Britt Claeys schreef op zaterdag 28 februari 2009, 20:42:


En zo zijn ze ook On sterfelijk

Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op zaterdag 28 februari 2009, 23:12:


Misschien een goed idee: ik heb voor de buurvrouw hier van staartharen van haar vorig jaar overleden paard (zelf) een halsketting gemaakt: je kan bij een hobbywinkel daar hele mooie zgn knijpkralen voor halen: samen met visdraad en steeds een pluk haar en eventueel wat mooie kralen kun je dan een heel mooi sierraad maken: om te dragen, of gewoon om te bewaren.
Maar vooral om een aantal avonden even heerlijk met 'hem' in de weer te zijn.... Na een jaar even herrinneringen ophalen, pijn beleven, goeie dingen in gedachten weer meemaken.....

Sterkte, groeten Bianca

marianne laenen schreef op zaterdag 28 februari 2009, 20:19:


1 jaar is nog heel kort.
Mijn lieve Said 8 jaar geleden en nog als ik fotos bekijk....
Sterkte
liefs van trudy

marianne laenen schreef op zaterdag 28 februari 2009, 20:19:


Ach, dat grote missen, toch.... Jammer dat geur niet te bewaren is, ieder dier ruikt immers anders.
Ik herken het, hoor, telkens als in de wissellijst een foto van Froukje voorbij komt kan ik het niet laten hem even aan te klikken. Ze zijn gewoon zo onvervangbaar, die dieren.

Ze blijven voor altijd bij ons,

Els.