Marianne schreef op donderdag, 19 februari 2004, 23:39:
> Een ‘algemene’ vraag en verhaal over de ‘Join-up’….
>
> Ik lees met enige regelmaat dat sommigen van jullie de ‘join up’
> als iets negatiefs zien.. soms zelfs wel als ‘vernederend’ voor
> het paard.. nu zal ik zelf ook niet gauw met een nieuw paard
> aan het werk gaan zonder eerst goed vast te stellen of het paard
> mij al dan niet als leider wil beschouwen door middel van
> observeren (stalgedrag, hoe gedraagt het paard zich in de 15x15
> afgezette ruimte, wat gebeurt er als ik die ruimte
> binnentreedt). Is een paard brutaal , komt-ie in mijn ruimte
> of is-ie totaal niet bij de les, dan ‘vang’ ik de aandacht,
>
Hoi Marianne, Je hebt naar mijn mening het verhaal over join up goed verwoord. Kan ik helemaal achterstaan. Ik werk op dezelfde manier.
Heb zelfs 1 keer de ervaring gehad bij een paard dat de join up volgens Monty Roberts te heftig bleek. Het paard is daarna een tijd heel argwanend geweest, terwijl het daarvoor niet zo was. Het is heel verschillend hoe je het per paard kunt oppakken. Ik vind ook dat je bij de ene iets meer
Parelli werk kunt doen terwijl de ander veel meer gebaat is bij een meer Voest methode. Gelukkig zijn niet alle paarden hetzelfde, anders zou het maar een saaie bedoening worden. "allemaal op dezelfde manier programmeren en rijden maar" Gelukkig werkt het niet zo. Wat ik wel vind is dat er tegenwoordig zoveel gepresteerd moet worden, als je bijv. geen wedstrijden kunt rijden, dan is het paardrijden al niet meer zo leuk, maar voor mij is rijden niet het belangrijkste. De omgang en verzorging met mijn paarden staan voorop. Ik kan van een bosrit genieten, maar ook net zo hard van een uurtje grondwerk in de bak terwijl er een hele fijne communicatie door ontstaat. Ik doe al jaren vrijheidsdressuur met de paarden, het allermooiste is dat ze zelf gaan meedenken en iets nieuws creeren. Waarom?? Omdat ze er zo'n ontzettende lol aan hebben. Jaren geleden heeft er eens een artikel gestaan in de ik meen Libelle, dat weekblad. Dat ging over Klaus Hempling, en Pipar de Ijslander van Walty Dudok van Heel. Zij had dat paardje allerlei kunstjes aangeleerd(vrijheidsdressuur) en hadden daar samen heel veel lol aan. Zij ging naar Hempling en kreeg te horen dat ze helemaal fout bezig was met haar paard en dat hij door de vrijheidsdressuur doodongelukkig was geworden. Walty heeft zich dat toen heel erg aangetrokken. Jammer, Want haar Pipar deed alles op stem en lichaamstaal. Ik bedoel hier mee te zeggen: als ik van Hempling moet uitgaan moet ik dus acuut stoppen met vrijheidsdressuur. Ik doe het nu zo'n 20 jaar, alles met stem en lichaamstaal er komt geen zweep of kluister aan te pas. De paarden kunnen o.a. spaanse pas, knielen, plie, doodliggen en op een evenwichtsbalk van het ene naar het andere postement lopen. Als ik zo'n postement 40 en 70cm. hoog gewoon in de bak zet en er bij wegloop, gaan ze er uit eigener beweging opstaan en blijven soms wel een kwartier lang staan. Als ze het niet leuk zouden vinden lieten ze het wel achterwege. Kijk ik dan naar
Parelli dan zie ik dat hij er ook wel vrijheidsdressuuroefeningen in heeft zitten.
Mijn advies, ga niet van een bepaalde persoon of methode uit, maar kijk wat je paard en jijzelf leuk vinden en wat op jullie combinatie het best van toepassing is. Het allerbelangrijkste: GENIET SAMEN
Groetjes Henny
Warboel
