Ik heb voor mn 4 jarig merrietje nieuwe eigenaars gevonden die een weide van 2 ha hebben waar al 3 jonge paardjes op staan. Ik heb er een goed gevoel bij en hoop dat dat zo blijft. Nu donderdag ga ik haar brengen en nu vraag ik jullie raad hoe ik dat best doe. Ik moet eerlijk bekennen dat ze nog niet op een van heeft gestaan, is er gewoon nog niet van gekomen om het haar te leren. Dus ik had gepland het deze week te doen, om haar toch een beetje voor te bereiden, en nu is mijn zus met de camionette weg voor een paar dagen waardoor ik toch niet kan oefenen..grrr Dus het zal ocharme allemaal in 1 keer moeten. Nu is mijn vraag wat jullie zouden doen: haar weidemaatje meenemen om haar op de rit wat gerust te stellen? Of misschien beter niet? Mij leek dat het beste om een goeie herinnering te hebben aan haar eerste rit, maar langs de andere kant vind ik het dan zo zielig dat zij daar moet blijven en de andere pony weer mee naar huis mag... ik weet het dus niet zo goed. Wat denken jullie??
Groetjes Sibyl

sibyl de jager schreef op maandag 27 oktober 2008, 22:00:


Da's eigenlijk een moeilijke é Sibyl, hoe zou je een niet zadelmak
paard door, laat ons zeggen, een M3 proef loodsen op een weekje tijd?
Ni gemakkelijk denk ik.

jan

sibyl de jager schreef op maandag 27 oktober 2008, 22:00:


Hoi Sibyl! Ik ken jouw paardje niet, maar bij Jeen ging het super makkelijk. We liepen er gewoon op, hij was het ook niet gewend, maar hij liep gewoon mee zo van: "Als jij het niet eng vindt, vind ik het ook niet!". Hij vond het wel spannend en heeft van Friesland tot Utrecht regelmatig staan hinniken. Onderweg zijn we een keer gestopt en hebben een tijdje bij hem staan "kletsen", hij had hooi in zijn trailer, wat hem een beetje afleiding gaf. Een paar maanden later zijn wij voor een weekje terug naar Friesland gegaan en ook toen geen problemen. Kort daarop van Utrecht naar Gelderland, ook weer zonder aarzeling volgen.
Ik weet niet of dit een uitzondering is. Wel heb ik bij het in- en uitladen gezorgd dat ik hulp kreeg (stang achter hem plaatsen en weer verwijderen, geleiden bij het achterwaarts uitladen etc.), ik wilde niet dat er iets mis zou gaan en er een probleem zou kunnen ontstaan.
Misschien als jij er geen probleem van maakt en vooral rustig bent en deze rust uitstraalt, ze gewoon met je meeloopt. Maar, nogmaals, ik ken jouw paardje niet. Is ze snel angstig voor nieuwe dingen of volgt ze jouw makkelijk en overal?
Ik wens je in ieder geval veel succes!

sibyl de jager schreef op maandag 27 oktober 2008, 22:00:


Weekske uitstellen ,oefenen, maatje meenemen

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 28 oktober 2008, 0:27:


is dat wel nodig.?
zou kunnen hoor (ik ken noppes van trailerladen, alleen dat ze der met vier voeten in moeten en ze best niet langs de zijklep er af donderen)
is het niet zo dat een paard dat de eerste keer op trailer gaat, geen naar verleden hefet met de trailer en er dus zo opgaat?
Mmm nu valt mijnen frank
Opgaan misschien wel maar dat rijden is nen anderen quelque chose zeker? S:

Eva Saegerman schreef op dinsdag 28 oktober 2008, 9:00:


Erop voor de eerste zaal mss geen probleem zijn, maar de tweede keer mogelijk wel. Het kan ook allemaal zonder problemen verlopen, best mogelijk hoor.Maar als het wat misloopt (en niemand kan in 't paardje z'n koppeke zien) zit je wel met een probleem.
Hopen dat het allemaal goed gaat, en het zal wellicht niet om 10min traileren gaan, vind ik wat veel onnodig risico.

jan

Haar op de trailer krijgen zal op zich niet zo een probleem zijn, daar neem ik gewoon rustig de tijd voor. Zij is niet bang maar heel eigenwijs van karakter, wat het wel moeilijker maakt, liever een bangere waar je het vertrouwen van hebt, die staat er sneller op. Het laden is voor mij het probleem niet, alleen of het niet wat veel zou zijn om haar én voor de eerste keer te laden én meteen weg te brengen. Ik denk op zich dat het niet zo veel uitmaakt of je eerst zoveel geoefend hebt, maar twijfel vooral of ik een maatje zou meenemen voor haar. Volgens u dus wel Eddy? Zou ze het niet te erg vinden dat haar maatje dan naar huis mag en zij niet? Of zou ze hoe dan ook afgeleid zijn door haar "toekomstige" vriendjes en toch een leukere heen rit hebben? Moeilijk zeg, kon ze het zelf maar even laten weten. Ik denk dat ze er wel graag naartoe zou gaan als ze weet waar het is, want het is een paradijs tegen onze armetierige weikes hier.
Maar al bedankt voor de reacties!

sibyl de jager schreef op dinsdag 28 oktober 2008, 19:38:


Haar weidemaatje een paar dagen daar mee laten staan?

Ik wilde jullie even op de hoogte houden hoe het gegaan is op dé grote dag.
Samen met haar weidemaatje hebben we haar op de van gezet, zoals verwacht wat tegenstand, maar duidelijk niet van de schrik (uiteraard wel wat onzeker voor het onbekende), liever even laten zien dat ze wel een dame van stand is die je eerst alles netjes moet vragen Het laden heeft alles bij elkaar voor de 2 samen misschien 15 min geduurd, dus dat ging heel goed. Op weg naar de nieuwe eigenaars was het met momenten wat onrustig, we hadden dan ook wel de pech dat er hier en daar al wat file was, maar al bij al gedroegen ze zich voorbeeldig.
Daar aangekomen durfde ze niet goed uitstappen, dus uiteindelijk eerst haar vriendinnetje er rustig uit laten stappen en dan ging het wel. Ondertussen was het al een beetje donker, want het was slecht weer pff. Dan hebben we haar naar haar toekomstige vriendjes gebracht, ernaast op stal gezet (ik vond het een beetje eng om haar op die moment op de wei te laten als het al donker was) en de volgende morgen hebben zij en haar 3 jonge vriendjes (jaarlingetjes) kennis gemaakt, wat allemaal goed verlopen is. De nieuwe eigenares vertelde dat ze meteen op haar afkwam als ze uitgeraasd was op de wei en daarna meteen ging rollen. Dus ik ben heel opgelucht dat het zo goed gaat.
De weg naar huis met haar weidemaatje ging ook vlot, ze ging meteen de van terug op, maar ze vond het toch niet zo fijn dat ze haar vriendinnetje moest achterlaten. Maar ik denk dat we zo toch de beste keuze hebben gemaakt.
Blij en opgelucht dat het allemaal goed verlopen is, zucht,....

Groetjes Sibyl

sibyl de jager schreef op dinsdag 4 november 2008, 9:18:


Hallo Sibyl,

Ik ken je nog van de TIND-tijd en dacht al dat je je zorgen om niets maakte.
Het is inderdaad niet leuk als je een paardje moet loslaten maar ik ben er zeker van dat je haar het beste meegegeven hebt en dat de nieuwe eigenaar wel goed zal uitgekozen zijn ook.
Toen ik in september mijn 3 ruinen verhuisde naar onze eigen weide hebben zij zich alleszins heel snel aangepast. De thuisblijvers hadden het echter veel moeilijker: de merrie die het maatje was van mijn Tachat (herinner je hem nog?) heeft zo'n 3 weken getreurd en haar zoon, die als zijn eigen veulen werd opgenomen van zodra hij gespeend was heeft het ook een ganse week moeilijk gehad.
Terwijl ik dacht dat diegenen die op gekend terrein bleven het zouden gemakkelijker hebben, bleek dat net het tegenovergestelde.
Mijn 3 jongens stonden natuurlijk wel nog samen, dat scheelt ook een stuk natuurlijk.
Ik wens dat al de paardjes zich snel aanpassen aan de nieuwe situatie.
En jijzelf ook natuurlijk. Ga je haar nog bezoeken in de toekomst of vind je dat geen goed idee?

Groetjes,

Anne Marie

Hallo Anne-Marie, ik moet eerlijk bekennen dat ik niet weet wie je bent. Ik ben dan ook een ramp in namen met gezichten verbinden ;-( En Tind is al wel een tijdje geleden hé....(spijtig genoeg)
De paardjes hier hebben er al vrede mee genomen denk ik, het is er uiteindelijk maar eentje van de 10 die weg is, dus het is geen volksverhuizing geweest. Ik ga zeker nog naar haar kijken, want die mensen hebben zelf gevraagd om hen te komen helpen met verder "opvoeden". Ze hebben nl 3 jaarling hengstjes en mijn (nu dus hun) merrie is 4, dus dat gaat (zoals Eddy me al had gewaarschuwd) wel mogelijk problemen geven in de toekomst. Nu zijn het hele brave beestjes en zij is wel wat gewoon en heeft genoeg haar op haar tanden, maar toch..
Ik heb het minder moeilijk om afstand van haar te doen dan verwacht, maar ik denk dat dat te maken heeft met het paradijs waar ze in terechtgekomen is, met lieve mensen die haar de nodige aandacht geven. Dus in alle opzichten beter dan hier.

sibyl de jager schreef op dinsdag 4 november 2008, 11:54:


Ik zou jou ook niet meer als foto kunnen aanduiden hoor, maar jouw naam en persoon is mij wel bijgebleven. Ik vind het fijn om je via dit forum terug te vinden trouwens, heb maar twee contacten van die tijd over en daar waren nochtans een groot aantal aangename paardenmensen bij.


Maar, ben jij dan geen lieve mens die aandacht geeft aan haar paarden?
Dan bij jij toch niet de Sybil die ik bij TIND kende )

Ik moet wellicht binnenkort eens naar Duffel komen, als je het goedvindt kom ik eens bij jou langs? Dan weten we meteen terug hoe we eruit zien...
Stuur je me dan een mailtje naar mijn privémail om af te spreken aub?
Zou ik heel fijn vinden.
Groetjes,

Anne Marie

Ik hoop nog steeds dezelfde Sibyl te zijn, alleen is er een zoontje bijgekomen en meer werk en blijken 2 handen te weinig te zijn, helaas.
Ik mail je zo meteen..

Groetjes Sibyl