Dat er mensen zijn die er voor kiezen het rijden op te geven,
dat vind ik weer verbazing wekkend. Doe je niet jezelf te kort dan?
Het antwoord weet ik wel, je doet jezelf niet te kort, je past je aan
en vind andere manieren om zinvol met paarden om te gaan.
Maar om die keuze nu voor iedereen passend te vinden, gaat
te ver. Voor mij wel, ik vind samen rijden met Tessel wel belangrijk
genoeg om dit nog lange tijd door te blijven doen.
En zo zullen er heel veel mensen zijn, paardemensen rijden
nu eenmaal graag, en weinigen zullen dit op willen geven.

Ook vind ik het verbazend dat er mensen zijn die grote financiële
offers willen opbrengen, bijv. als hun paard naar de kliniek moet.
En dan bedoel ik niet de mensen die het kunnen betalen,
wel mensen die toch al krap zitten. Daarbij vraag ik me af
wie en wat daar onder moet lijden?
In mijn situatie betekend dit dat mijn gezin in de kou komt te zitten,
omdat de oude cv installatie niet vervangen zou kunnen worden.
De pc kan ook niet stuk gaan, en die is waardevol hier
voor mezelf en mijn 2 kinderen. Mijn vrouw die niets met paarden heeft
zou zich ook terecht misdeeld voelen als ik daar meer aan uit geef dan ik nu doe. Ook weer prima als iemand wel dit soort offers brengt. Maar ik vermoed toch dat dit de uitzonderen zijn. Het één is niet beter dan het andere, vind ik.

Het beste voor je paard willen, is altijd een afweging met andere belangen. Een boer heeft dit precies zo, die heeft ook financiële grenzen waarbinnen hij keuzes moet maken. En daar is niets mis mee.

Als een dier een goed leven gehad heeft dan is slacht voor mij geen
bezwaar. Mede daarom eet ik slechts vis gevangen in de oceaan.
Goed die discussie is hier al goed gevoerd. Er zijn weinig vegetariërs
hier en die het wel zijn, dat is ook prima.

Een ander aspect wat meespeelt is de mate van kunnen loslaten,
of hechting aan opvattingen, bezit, mensen of dieren.
Het leven nemen zoals het komt, is mij heel dierbaar.
Meer dierbaar dan velen kunnen beseffen.
En als ik Jur gezien de omstandigheden in moet laten slapen,
dan ben ik net als een goede boer, met goede zorgen tot het eind.

Beetje voorbarig allemaal, maar goed, ten dienste van de discussie.
Groet, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 16 september 2008, 18:57:


Dank je wel, Eddylief ik zal aan je denken.
En hoop tegelijk je hierbij nooit nodig te hebben.
Echt super, ik hoop niet dat je jezelf ergens teveel te kort doet.
En die slachtprijs is dan voor mij natuurlijk.

Je maakt me wel nieuwsgierig naar je opknap capaciteiten.
Groet, Michiel

Michiel schreef op dinsdag 16 september 2008, 19:45:


Nieuwsgierig mag , dank je is niet nodig ! De dag dat ik overtuigd ben dattie ok is krijg jennem terug !! Tekort doet ? Bijlange ni vent als ik het KAN doen , doenek het toch zekerst .Bovendien interresante studie ,lukt et niet, is mijn klantenbestand groot genoeg voor een gratis plekkie onder de zon .

Michiel schreef op dinsdag 16 september 2008, 19:32:


Goede zorgen tot het eind: hup de trailer in en naar de slacht. Ik hoop dat je trailerladen goed hebt geoefend, of laat je dat aan de eigenaar over. Ik begrijp dat je steeds problemen hebt met Jur, je bent een onbetrouwbare baas. Stuur hem maar op naar hier in FR, dan is hij voor de rest van zijn leven gelukkig.

Michiel schreef op maandag 15 september 2008, 22:25:


Michiel, voor jou zitten er helemaal geen paarden meer in.
Jij bent niet geschikt voor het hebben van paarden.
Want een volgende gaat het zelfde lot weer toevallen ben ik bang.

Dit verbaast me eerlijk gezegd niet.
Vorig jaar of zo hebben jou slalgenoten serieus aan de bel getrokken dat je Jur de in vernieling aan het helpen was. Ik geloofde hen toen, want ik was ook wel erg verontrust. Maar er was niet tot je door te dringen, dikke plaat voor de kop.

En nu je echt de waarheid onder ogen moet zien, moet het paard naar de slacht?
Je least verdikkie een paard, bekapt en rijdt het de vernieling in en nu moet het naar de slacht?? En de eigenaar gaat daarmee akkoord?

Potverdomme zeg, elk paard met moeite met lengtebuiging hoeft nog niet naar de slacht!?

Breng het paard maar hier, zal vast wel weer in orde komen waarna er wel een baasje met wat een andere instelling voor zal zijn te vinden.

Monique Meijer schreef op dinsdag 16 september 2008, 14:56:

Niet door iedereen hoor Monique. Ik heb mijn verbazing ook al uitgesproken.

Overigens denken we eraan mijn tante ook te euthaniseren binnenkort, ze begint steeds stijver te lopen, en heeft aangegeven dat ze het allemaal wat rustiger aan wil doen.
Ik geloof niet dat wij eraan toe zijn dat niet meer bij tante kunnen eten.
Mijn neef gaat dan een nieuwe tante voor ons regelen.
Zelf hebben we namelijk geen enkele verantwoordelijkheid als het om onze tante gaat dus dat regelt hij allemaal.
Wel kan (kon) ze lekker koken.

marjolijn schreef op dinsdag 16 september 2008, 21:30:


Zouden we quantum korting krijgen als we dat gezamelijk laten doen ?
Ik heb nml. ook nogal wat minder lenige mensen in mijn omgeving.
Oeps...laat ik maar stil wezen, anders ben ik zelf ook nog de lul....

Nick Altena schreef op dinsdag 16 september 2008, 23:01:


Als ik mezelf in de rij plaats (ik heb nl.soms een zere knie en rug) val ik dan ook onder diegene die korting krijgen?
Mag ik met Visa betalen?

Koen

jose schreef op dinsdag 16 september 2008, 21:06:

Enkele topics terug ging iedereen er nog prat op hoeveel High Sensitive Person men wel was.
Maar niemand die nu de essentie van Michiels boodschap kan voelen?

So be it ...

Toen ik nog maar net begon met paardrijden, stond er op de toenmalige manège een totaal geflipt paard.
hij stampte letterlijk iedereen uit zijn stal. Een zadel werd er meteen al afgebokt. Opstijgen lukte alleen als je er zijn plotse rengalop bij nam. Maar eens je erop zat, was hij heel fijn om te rijden.
Op de manège was er een beginnend ruiter, die zich het lot van Lindo toch een beetje aantrok. Al gauw was hij de enige die zonder problemen in de stal kon komen, Lindo borstelen, rijden ...
Lindo werd zijn verzorgpaard. Hij betaalde 100 euro per maand. In ruil daarvoor was het alsof Lindo zijn paard was. Met uitzondering dan van de lessen waarbij Lindo werd ingezet: beginnerslesjes voor kinderen
Tot er een ernstig ongeval was waarbij een kind van Lindo werd afgebokt en in het ziekenhuis belandde.

De manège besloot Lindo naar de slacht te doen. Véél te gevaarlijk.
De beginnende ruiter protesteerde. De manège had als énig antwoord dat hij dan maar het paard moest kopen. Vraagprijs 3.000 euro + 250 euro stalgeld/maand als het paard daar op de manège zou blijven staan. Dit kon de arme man helaas niet verenigen met zijn (toenmalig) beperkt budget. Zijn voorstel om het paard te kopen tegen slachtprijs viel in dovemans oren. Want, stel dat deze beginnende ruiter er wedstrijden mee zou gaan rijden, en er ook nog iets mee zou winnen ...
Lindo is dus eerloos op zijn 9de levensjaar naar de slacht gegaan. 't Was nochtans een kerngezond paard met een prachtige uitstraling.

De beginnende ruiter was Chris, mijn beste maat. Nu heeft hij wel de financiële middelen, en een ander paard.

Dit maar om te zeggen dat je als niet-paardeneigenaar dikwijls niks te vertellen hebt als de eigenaar bepaalde beslissingen voor zijn paard neemt.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

Herman schreef op dinsdag 16 september 2008, 23:14:


Niemand )? Goed, mijn mening dan ook maar. Er is hier niemand op het hele forum niet die IN Michiel's wereld kan kijken, dus ook niet kan oordelen.
Zoals Michiel hier geschreven heeft zal hij alles voor het paard proberen wat in zijn vermogen ligt. Michiel kennende... mocht het zover komen.... zal hij heus wel de aangeboden hulp aanroepen voor Jur mocht dat noodzakelijk zijn.
Hij had het ook NIET kunnen schrijven hier... en niemand zou het geweten hebben.
Dit is met een zuiver geweten geschreven, iemand's persoonlijke kijk op een dier.

Het is niet mijn ding.... dat is iets anders. Omdat ik wél de financiële middelen bezit om een paard te kunnen behouden wat niet meer bereden zou kunnen worden. Het is een keuze, het is een afweging die gemaakt moet worden.
En dat heeft Michiel gedaan.

Herman schreef op dinsdag 16 september 2008, 23:14:


Zielig verhaal, maar met het verschil dat Michiel in deze wel iets te vertellen heeft. Zolang Michiel Jur blijft leasen gaat Jur niet naar de slacht. Jur heeft al lang problemen; na twee jaar zou ik geen dure lessen meer betalen. Het feit dat dit het tweede paard is wat problemen heeft, zou Michiel toch aan het denken moeten zetten? In mijn ogen behandelt Michiel Jur als een ding, kan het ding niet meer aan zijn wensen voldoen, moet hij maar weg. Want Michiel wil rijden, koste wat het kost. Ga dan ergens alleen rijden, je betaalt, trekt de deur achter je dicht en gaat naar huis. Geen verdere verantwoording, geen onverwachte kosten. Kun je niet meer betalen, lease dan ook geen paard.

Ik heb pas serieus over een paard nagedacht toen ik financieel zover was dat ik ook onverwachte zaken op kon vangen. Bij ons wordt de soep ook wel eens dun, maar dankzij mijn reserveringen, betalingsregelingen met dierenarts, therapeuten en bijklussen is het steeds weer gelukt. Ik hoefde mijn vriend de afgelopen 10 jaar nog nooit te vragen om bij te springen, al zou hij het zeker doen mocht het nodig zijn. Indy gaat hem erg aan het hart. Hij zou het mij nooit vergeven als ik Indy om de knullige reden van "niet meer kunnen berijden" naar de slacht zou doen. En mijn vriend is geen paardengek, hij is er zelfs wat bang voor. Zijn instelling is: alles wat leeft doe je je best voor, hou je tot het bittere eind, je kiest er immers voor, het dier vertrouwt je. We zijn dit jaar voor het eerst in 10 jaar 3 dagen op "vakantie" geweest. Meer zit er financieel niet in. Vinden we het erg? Nee.

Als je niet de middelen hebt om je verantwoordelijkheid te nemen, waarom neem je dan eigenlijk een paard?

Monique

Monique Meijer schreef op woensdag 17 september 2008, 9:13:

.> Zielig verhaal, maar met het verschil dat Michiel in deze wel
Waarom neem je uberhaupt een dier............waarom "neem" je dan kinderen??
My best whisper is a thought

Wil schreef op dinsdag 16 september 2008, 23:41:


Ik spreek mij niet over uit anderen hun mening ivm slacht - niet slacht. De mijn zullen er nooit naartoe gaan, maar dat wil niet zeggen dat ik andermans mening niet respecteer. Wat Michiel voor mijzelf heeft duidelijk gemaakt, is dat diegene die vrij zijn om te kiezen en die het zich kunnen permiteren om een afgedankt paard op rust te zetten en om er een nieuwe bij te kopen om verder te kunnen rijden. Hun handjes mogen kussen en zich zeer gelukkig mogen achten. En dan voel ik mij plots heel klein worden en stop ik onmiddelijk met "klagen" over bepaalde zaken.

Cindy Helms schreef op woensdag 17 september 2008, 10:14:


Je hoeft er geen een bij te kopen.