Realist schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 17:54:

Nou, dat had je dus geschreven! Ik vroeg mij af op basis van de ruin, de eenjarige hengst en de oude merrie, en de drachtige merrie hoe je daarmee kon fokken!


Ze zijn wat zwaarder, compacter, steviger dan de doorsnee arabier, klopt dat? Wat is de gemiddelde stokmaat? De dekhengst, is dat de schimmel op de foto's? Een veelzijdig dier!

Realist schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 17:54:

Maar om verdere onduidelijkheden te verkomen even een lijstje van mijn complete paarden bestand van diet moment:
Aurilla Gold (Dekhengst en staat bij stal)
Naomi Rose (28 jaren jong, oud fokmerrie, in de zomer 24/7 buiten, in de winter 's nachts op stal)
Djilaly (30 jarige oud endurance ruin, woont vanaf zijn 21 weer bij ons, is als 7 jarig paard "verkocht" aan mijn yoemalige oppas omdat zij zo goed met hem ging, staat 24.7 buiten maar voor de hele koude en natte periodes heeft hij zijn eigen container met uitloop naar de schuilstal)
Gvarna (fokmerrie en boscross paard, staat meestal 24/7 buiten maar voor het veulenen en 3 maanden erna staat ze bij stal).
Zahlina (fokmerrie en kinderrijpaard, zelfde verhaal af Gvarna)
Cas Sholanda (fokmerrie en rijpaard, kan zich niet handhaven in een grote groep en is daarnaast chronisch hoefbevangen waardoor ze niet onbeperkt op het gras kan staan)
Autumn Gold (4 jarige ruin, familiepaard, loopt voor de wagen, wordt licht bereden en staat momenteel als maatje bij Sholanda maar gaat straks weer 24/7 op het land)
Bright Magic (1 jarige hengstje, loopt 24/7 op het land)
Whispered Hope (hengstveulen, nu nog met zijn moeder bij stal, binnen enkele weken 24/7 op het land).

Hoop dat het nu iets duidelijker is geworden.

Christel Provaas schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 18:01:


Ja je omschrijving klopt, ze zijn een stuk zwaarder, hebben meer bone, zijn volgens sommige absoluut niet extreem genoeg om zichzelf arabier te noemen maar voor mij zijn ze mooi genoeg.
Ze zijn zo rond 1900 uit het oosten naar engeland gehaalt met de achterliggende gedachte dat ze sowieso heel erg bruikbaar behoren te zijn en dat zijn ze.
De schimmel is mijn hengst en echt mijn maatje en ik het zijne, we hebben alles wat we beleeft hebben altijd samen beleeft en ik heb zo ontzettent veel van hem geleert en leer nog steeds elke dag van hem.

Realist schreef op dinsdag 12 augustus 2008, 18:24:


de Crabbet-lijn ken ik, waren zowat de eerste échte arabierenfokkers
in het westen, zelfs vroeger dan de Kellogs als ik me niet vergis
daarvoor waren het eerder wat losseflodder-imports.
Ok, je argumentatie snap ik, van het "persé willen behouden" ben ik al afgestapt
er zijn nòg waardevoller paarden om te behouden
al zal dat wel nooit gesnapt worden voor ook zij verdwenen zijn.

Dat de crabbetarabieren niet in de fokshowplaatjes passen dat weet ik ook,
daarom loop ik verre van op met dàt ganse gedoe,
heb genoeg shows gezien om daar niet meer heen te willen,
de gebruiks-arabier is inderdaad erg ver te zoeken,
al bestaat hij nog......