Het vervolg van mijn click-
parellimijmeringen hadden jullie nog te goed.
Ik heb hier al gevraagd of er bij de faculty iemand is die al serieus geclickerd heeft, antwoord: nee. Jammer, want dan kan ik niet echt praten met iemand hier die mijn dilemma goed snapt. Aan Pat of Linda heb ik het niet gevraagd, maar ik veronderstel ook van niet. Maar, ze zijn wel gaan kijken bij de dolfijnen, en er is een clickertrainster (Lynn Eisenhart) die met verschillende diersoorten gewerkt heeft, en nu ook met haar eigen paard het
parelliprogramma volgt. Zij is al een paar keer in Florida bij de
Parelli's geweest. Zij probeert het dus met puur positieve bekrachtiging, en vertelt daar ook over in interacties met de instructeurs kennelijk. De instructeurs weten gelukkig allemaal wel wat positieve en negatieve bekrachtiging is, dat is toch al iets.
Ik moet ook eerlijk zeggen dat het positieve (hier in de
Parelli-opleiding zo dicht bij de bron) ook heel erg benadrukt wordt. Linda vertelde oa. over een klassieke paardentrainer die helemaal niet begreep wat zij deed als haar paard een fout maakte, namelijk: hem aaien, beseffen dat het niet de schuld van het paard is dat hij iets fout doet, en herbekijken of ze het op een betere manier kan vragen. Veel beter dan dat kan al niet denk ik eigenlijk. Ook de instructeurs van de faculty zijn in hun interacties met de studenten enorm positief, er zijn geen domme vragen, je kan geen fouten maken, alleen nuttige ervaring opdoen, met mensen slagen ze er alleszins in een zeer positief leerklimaat te scheppen, het zou wel goed kunnen dat de paarden zich ook zo voelen.
Ik heb met Julia (van de faculty) eens een goed gesprek gehad, maar eigenlijk wist ik voordien zelf al wat ik liefst wil doen. Ik wil iets doen met paarden, en ik doe niets liever dan mensen uitleg geven. Een of ander soort paarden-mensentrainer worden dus. De allerbeste opleiding qua kwaliteit is met enorme voorsprong de
Parelli-instructeursopleiding. Dit wordt je niet zomaar. Niet even twee jaar op een school, niet een paar weekends cursus, nee, dit is jarenlang en nooit eindigend jezelf blijven verbeteren. Ook is er niet direct een andere manier om zoveel over paarden te leren als hier. Zelfs al ben ik het met de methode niet op alle punten eens, op de meeste punten ben ik dat wel. En er zijn wel instructeurs die ook niet perse alles doen zoals ze het hier doen. Eddy Modde is bv. heel erg overtuigd voor bloothoefs, terwijl hier op de ranch alle
Parellipaarden van dat mottig natural balance beslag hebben. Marie Claire de Selliers experimenteert met allerlei klassieke dressuurdingen. Julia zag er bv. geen enkel probleem in om als instructeur het
parelliprogramma te onderwijzen met eigen inslag, en ook niet om prive met mijn eigen paarden verder te experimenteren met clickeren. Daar kan ik me al helemaal in vinden.
Zelfs al zou gedurende de opleiding blijken dat ik toch voor clickeren kies, en de
Parelli's willen niet met mij mee
, dan nog zie ik goed genoeg dat de opleiding die de Uni-studenten hier krijgen ontzettend waardevol is, dus verloren tijd zou het hoe dan ook niet zijn.
Allemaal gemakkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, eerst eens eventjes als een van de eersten in Vlaanderen level 3 halen... en dan zien we nog wel. Uni is alleszins niet voor volgend jaar, misschien voor nooit.
It's about the journey! En voorlopig ligt deze mij wel, meer dan ik gedacht had toen ik naar hier vertrok.
________________________________________________ Nathalie
Warboel
