Karin Haneveer schreef op woensdag 21 mei 2008, 17:38:


Na het think , plan en tijdens het do.... komt ook het "think" weer he
Is de "do" niet wat je verwachte van je think en plan ...ga je dus weer thinken waar je een evt. fout hebt gemaakt.
Meestal is dat een te grote stap , of verkeerde timing.

Dat thinken en plannen kan natuurlijk ook terwijl je bezig bent , het denken over het plan en dit bijstellen en kijken wat het volgende "do" resultaat opleverd.
Als je maar geen al te groot "plan" maakt tijdens het thinken.....zodat tijdens het "do" de stapjes klein blijven...blijft het ook overzichtelijk.

Dat is waarom ik dus zeg dat het op deze manier misschien iets minder snel gaat dan met andere methode's werken.
De eerste stapjes van het beginnen gaan vaak heel goed (vaak ook heel geconcentreed en voorzichtig) en de mens wil dan daarna door het succes vaak net te veel en te snel er achter aan doen.

Nick Altena schreef op woensdag 21 mei 2008, 17:56:


Ik denk dat het juist sneller gaat, je traint met heel kleine stapjes zodat je paard het gemakkelijk snapt en zet je paard dus op voor succes. Hoe wil je op een andere manier je paard een frisbee van de grond leren pakken? Dat er bij Esther een verkeerde cue in de weg zit, ligt niet aan het paard he?
Ze zal dus iets anders moeten bedenken dan het vingertje omlaag, want dan komt knietje omhoog, heeft ze hem zelf geleerd
Vandaar dat ik voorstelde om een soortgelijk iets te proberen met een steen omdat hij die alleen hoef om te gooien
Daarom: eerst flink fantaseren over hoe ze het voor mekaar kan krijgen, daaruit een plan samenstellen en dan aan de slag gaan en inderdaad regelmatig evalueren en evt plan aanpassen.
Dat was zo mooi aan de Haf van Aafke, die van haar 15 jarig leven nog noooit door een plas had willen gaan en het nu in 10 minuten deed .
Piet

My Best Whisper is a Click

Nick Altena schreef op woensdag 21 mei 2008, 17:56:


Yep, mijn reaktie kwam ook meer voort uit het schrijven van Esther over precies zijn.

Een paard (of mens of hond of..) dat bevriest (waar dat dan ook vandaan komt) is NIET IN STAAT iets te leren.
En DAT is toch voorwaarde nummer 1, lijkt mij. Dan doen alle regeltjes, plannen, stapjes, timing enz er niets meer toe, je zult eerst een "learning frame of mind" moeten hebben om te KUNNEN leren. Vraag het hem dan ook niet en help hem eerst uit die bevroren toestand te komen. Dat heeft Esther gedaan, haar gevoel volgen was imo oke, al denkt ze zelf van niet

Karin