Inge Teblick schreef op dinsdag, 28 september 2004, 21:21:
>> Zucht. Ik vind het een heel goede methode! Heb ook op die manier
>> hulphonden mede opgeleid.
> knip
>> Ik heb met Harisha ook
>> wel geclickerd hoor, maar dan voor dingen zoals leren knielen.
> knip
>> Je mag dat clickeren wel een keer komen demonstreren hier met
>> Jack.
>
> Als je het dan toch zo goed kan, waarom doe je dat dan niet
> zelf?
Omdat ik niet zou weten waarom. Jack is gewoon wat lastig met voeren, is iets uit het verleden, zou ik met veel tijd wel op kunnen lossen, maar waarom? Ik ben al lang blij dat hij mensen niet meer met platte oren begroet, behalve dan als ze voer bij zich hebben. Ik heb dat wel eens geprobeerd, wie de langste adem heeft, of die oren nou echt niet omhoog komen (en hem DAN pas wat geven). Je wil niet weten hoeveel tijd DAT kost.
> Zou je dat met Harisha niet even online kunnen zetten, een
> filmpje? Morgen of zo?
Eh ja, maar waarom? Tis niet iets dat ik nou graag op een filmpje zou willen hebben. Er is bovendien niet veel aan te zien, behalve dan dat Harisha haar oortjes spitst als ze de clicker hoort maar niet komt om de beloning op te halen. Tis ook al weer bijna twee jaar geleden denk ik dat ik voor het laatst met haar geclickerd heb. Dat was overigens toen ik haar zijwaarts leerde lopen en een heeeel precieze timing nodig had om precies de goede pasjes eruit te selecteren.
> Kan je ook vertellen wanneer je precies met die hulphonden hebt
> geclickerd? Het kan nog niet zo lang geleden zijn...?
Ruim een jaar geleden is de betreffende hond intern in training gegaan, na hier als pup gekomen te zijn en voorbereid op de uiteindelijke training.
>> Nog even een algemene reactie (ik ga niet alle mailtjes
>> afzonderlijke beantwoorden):
>> Die "druk" waarover we het hebben wordt nogal eens negatief
>> afgeschilderd. Wat ik bij Harisha doe is heel zachtjes mijn hand
>> tegen haar vacht leggen. That's all! Ik oefen daarbij niet meer
>> druk uit dan ik nodig zou hebben om een drijvende kurk naar de
>> andere kant van een emmer water te duwen!
>
> Maar zo is het niet begonnen, Frans. Ik herinner me je Level
> 1-filmpjes, die nu niet meer op je site staan...
Die staan er nog wel hoor, nog steeds op de PNH-pagina (maar inderdaad niet op de nieuwe "video's en demo's" pagina). Met Harisha was zowiezo eigenlijk nooit meer nodig dan mijn hand ertegenaan leggen. Met Jack was aanvankelijk wel meer druk nodig maar die had ook een wat minder prettige voorgeschiedenis en reageerde nergens subtiel op.
> Maar je raakt de kern van het "probleem". Er wordt altijd gezegd
> "kijk eens hoe zacht het allemaal is"? Een demo met PNH-paarden
> is vlot, soepeltjes, zoemend, actief, show, geen aarzeling,
> alles "vanzelf".
>
> Maar wat kwam VOOR de demo?
Niks bijzonders.
> Wat komt er VOOR "de drijvende kurk"?
Niks bijzonders.
Vanwaar die argwaan?
> Als het goed is, dan voeg je natuurlijk wel, voor je veel druk
> gaat gebruiken, een hele lichte cue toe, zoals je zegt: de
> "vacht aanraken" of, om bij het voorbeeld van achteruit gaan te
> blijven: je wiebelt met je vinger, voor je een golfbeweging
> doorheen het touw stuurt. Die cue zal voor het paard
> voorspeller worden van de druk die erachteraan komt. Door
> herhaling leert het paard anticiperen, en gaat het al achteruit
> als je met je vinger wiebelt - het probeert het "tumult" voor te
> blijven.
Misschien in het eerste begin? En dan nog? Harisha probeert al lang niet meer het "tumult" voor te blijven, ze loopt gewoon los mee en kan hem ook peren als het haar niet meer aanstaat (wat ze in zo'n geval dan ook daadwerkelijk doet!). Voor haar is het gewoon een spelletje waar ze met veel plezier aan meewerkt. Dus wat is er nou mis mee?
> Dus nu staat het "achteruit gaan" op een hele lichte cue, en de
> hoeveelheid druk die er nodig was om het paard te léren
> achteruit te gaan, is onzichtbaar geworden (maar is nog steeds
> beschikbaar, als "stok achter de deur").
Hoe ga je met de clicker je paard leren achteruit te gaan? Wachten tot hij dat ooit toevallig doet en dan - click! -, of "help" je gewoon een handje?
> Het ziet er uit alsof
> het paard op een lichte cue achteruit gaat, maar eigenlijk gaat
> het paard achteruit voor de herinnering aan veel druk. Fases,
> noemt men dat bij Parelli. Officieel heet het: vermijdingsleren.
> Het is de kern van het Parelliprogramma.
Het is ook de kern van deze maatschappij. Als ik niet deed wat er gevraagd werd op school dan kreeg ik straf. Als ik door rood licht rij krijg ik een boete. Heb ik nou een vreselijk trauma opgelopen of is dit gewoon een heel efficiente manier van leren, die niet alleen door ouders, leraren, overheid, etc. wordt toegepast maar ook door mensen die met paarden omgaan?
> Dat betekent niet dat IK niet soms de druk verhoog. Het betekent
> OOK niet dat ik niet soms véél druk gebruik (het principe is
> immers: zo weinig mogelijk, maar zoveel als nodig. -soms is er
> inderdaad veel nodig). Het betekent wél dat ik, dankzij de
>
bridge en andere motivators dan druk, in de meeste
> omstandigheden kan vermijden aan vermijdingsleren te moeten doen
>
...
Dat is heel fijn, maar het klinkt alsof je tegen vermijdingsleren bent. Waarom is dat?
Groeten,
Frans
Warboel
