Spirithorses schreef op vrijdag 16 mei 2008, 23:52:


Dacht dat er , zeker in Holland, genoeg paarden te koop zijn die een veel beter leven verdienen....
Maar dat is slechts MIJN domme gedachte hoor.

Piet schreef :


Ik ben dit heel erg met je eens.
Wij zien hier nieuwe paarden door een rouwproces heengaan, treuren om hun baasje die afstand gedaan heeft.
Amie, Casper en Eining zijn daar een voorbeeld van.
Cas was het eerste jaar zelfs aggressief en Amie trok zich terug in haar eigen wereldje. Pas nu, anderhalf jaar later, komt ze naar ons toe en gaat zij contact met ons aan, laat ze zien dat ze er behoefte aan heeft.

Maar we zien daarentegen ook paarden die vanaf het alllereerste moment lol in het leven hebben, gelijk meekomen in de stroom en zich moeiteloos aanpassen. Stef, Oakley, Winner, en nog vele anderen.

Stef was al zijn hele leven samen met Eining dus toen we hem kochten kregen we Eining erbij als maatje opdat die twee niet uit elkaar hoefden.
Maar Eining treurde, werd zelfs leterlijk ziek (en is dus teruggegaan naar Chantal) terwijl Stef Blij en Gelukkig was, lol had met de andere paarden en met ons. Dus wij waren voorbereid op een drama toen Eining de trailer inliep op weg naar Rotterdam, we hadden er zelfs over gedacht om met Stef een wandelingetje te gaan maken zodat hij het afscheid niet zou merken, maar niks was minder waar; Ening liep blij de trailer in en Stef ontfermde zich over Izzy en de veulens. Hij heeft Eining nog niet eens nagekeken! En van Chantal hoorden wij dat Eining ook weer prima was.

Wat wij ondertussen geleerd hebben is dat wij mensen niet kunnen invullen hoe zo'n dier denkt/voelt. Het is altijd anders dan je je voorgenomen hebt. Soms is een afscheid een drama en soms ook is er helemaal niks aan de hand. Ik herinner me nog goed hoe Stef keek toen hij 5 jaar geleden voor het eerst op ons terrein kwam. Hij zag de wijdsheid, hinnikte héél hard en besloot de rest van zijn leven gelukkig te zijn met ons. En dat is hij nog steeds, m'n oude knakker van 20.

Maak dingen dus uit voorzorg niet te dramatisch want je kunt zo'n dier niet in z'n ziel kijken, wat dat betreft laten wij mensen ons heel erg leiden door onze emoties.

groet, Pien

Spirithorses schreef op zaterdag 17 mei 2008, 0:06:

Hey Pien, rustig aan over Casje he! Relativerend, Cas kon aggressief reageren naar andere paarden toe, en nooit tegen mensen! Maar klopt wat je zegt, het heeft bij Cas ' effe' bijna anderhalf jaar gekost totdat ie zich echt thuis ging voelen en relaties aanging met andere paarden......

Aan de mensen die tegen de handel in paarden zijn: schatjes, dankzij die handel wordt het wezen paard behouden, anders al lang uitgestorven want geen bruikbaar dier meer ivm machines. En tja, als niemand zijn paard verkocht, dan had ik mijn Cassie nu niet, he!!!

En hij is toch een van de beste zaken in mijn leven...

Groetjes,
Seef

Nick Altena schreef op vrijdag 16 mei 2008, 10:59:



bingo nick je haalt de woorden uit m,n mond!

Spirithorses schreef op vrijdag 16 mei 2008, 19:45:


Nee, daarom heb ik dat ook maar even verduidelijkt. Zou het vervelend vinden als je dacht dat ik het was, want zo denk ik er absoluut niet over. Ik schrijf mijn naam overigens zonder 'h', maar daar lezen veel mensen overheen. (jij dus ook, )

Groeten, Liesbet.

Ook ik ga mee in de visie van Piet, de dieren die hier zijn, blijven hier. Daar heb je de keuze voor gemaakt.

Anderzijds kan ik Nick heel goed begrijpen. Je wilt toch het beste voor je kind. En dan kan je soms niet anders. Moesten we allemaal rijke stinkers zijn dan moesten we nooit geen oplossingen zoeken dat soms tegen je eigen waarden ingaat...

En niet omdat Pien nu een paarden"bedrijf" of hoe je dat ook noemt heeft, dat zij verantwoord paarden mag verkopen, dat het valt ook onder de term van wegdoen van een paard. Wat steeds even moeilijk blijft. Dat vind ik soviso niet oke een dier wegdoen. Maar ieder heeft zijn eigen reden. En ik geef geen kritiek. Want soms kun je gewoon niet anders. ik kan me zeker verplaatsen waarom een dier soms weg moet. Jammer genoeg. Maar het geluk van je famillieleden gaat soms voor.

Severine schreef op vrijdag 16 mei 2008, 9:57:


Tot nu toe zijn wij door omstandigheden vooral liefhebbers geweest die vol enthousiasme zijn beginnen meelezen op dit forum. Dit vooral om interessante dingen te lezen en bij te leren uit jullie dagdagelijkse rijke ervaring ..

Het valt ons steeds weer op dat er zo gemakkelijk op de vrouw/man wordt gespeeld (zie nu weer aanval op Pien) Ieder heeft zijn beweegredenen en komaan het laatst waar je Pien kan van verdenken is dat ze een handelaar is .. toch?

Geloof me, er zijn andere paardencentra die (zogezegd) dezelfde idealen nastreven (NH, bitloos, etc) maar waar er aan de lopende band paardjes worden doorverkocht met maar 1 doel .. jawel $$

Nick Altena schreef op vrijdag 16 mei 2008, 19:23:


Je hebt gewoon helemaal gelijk Nick.

Pien heeft ook gewoon een manege. Dat hier op PN met twee maten gemeten wordt en de manege van Pien ineens wel kan is illustratief.
Haar eventuele 'goede' of zakelijke bedoelingen zijn niet relevant.
Het heeft verder ook niets met Pien als persoon te maken doch:

een 'paardvriendelijke' manege is net zo onmogelijk als een diervriendelijke dierentuin.

Het is allemaal hooguit relatief minder onvriendelijk en off Pien nu wel of niet PaardNatuurlijk haar paarden als bedrijfsmiddel inzet of - verkoopt is geneuzel.

Je hebt helemaal gelijk Nick en onder de streep is het alleen maar een kwestie van de hoeveelheid boter iemand op het hoofd heeft: paardrijden is altijd een ethisch dilemma. Anderen voor geld op paarden laten rijden is nog een aantal bruggen verder.
'Ja maar.... hoe moet iemand het dan leren?' Wel niemand 'moet' het leren en voor het individuele dier is het grotere belang al helemaal geen argument.
DAT is de crux, niet of Pien aardig is en relatief vriendelijker bezig is. Ja Nick, dat is inderdaad een volkomen inconsequente maatvoering.

Deze begripsverwarring hier is weer een illustratie waarom ik niet met 'natuurlijk' geassocieerd wil kunnen worden.
Paardrijden is hoogst onnatuurlijk en de rest is geneuzel waarbij de persoonlijke prioriteiten met een 'ja, maar... ' ineens wel zwaarder wegen als het in het belang van die persoon zo uitkomt.

Het is net als met 'eco-toerisme': een echte eco-toerist blijft thuis. De rest is alibi-gedrag.

hc
www.huertecilla.net