Monique Meijer schreef op donderdag 24 april 2008, 12:18:


interessant!

Moniek

Esther schreef op dinsdag 22 april 2008, 10:42:


Pfoe zeg... Ik weet over die chimaerie niet meer dan wat Peter D. al schreef. Maar wat ik mij nu afvroeg, zou het niet nuttig zijn Haar nu maar meteen snel helaal te scheren? Hier hebben de paarden al zo warm in hun restant winterjas, laat staan een ijslander. En wie weet lost de vacht niet zo vlot juist omdat ze niet goed is. Het is maar een suggestie.

Sterkte,
Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op maandag 28 april 2008, 20:01:


Tsja ze is echt wel een heel erg pseudo-PN paard, geschoren en jawel wij neigen nu ook naar helemaal scheren maar wat er in november is geschoren is nog steeds niet aangegroeid, ze is een biljartbal-racestreep-ponnie, je zou er haast een Chinese naaktponnie van krijgen.
Het is afwachten wat er uit de testen komt en of we haar kunnen helpen en eventuele medicatie aan zal slaan. Zo niet dan hebben we denk ik alles geprobeerd, van bit ( en uitgemaakt worden voor imbeciel die niet weet wat ie doet) tot supplementen en scheren en dan dekens etc.
Donderdag hopen we wat uitslagen binnen te hebben en ik houd er serieus rekening mee dat we stoppen en afscheid moeten gaan nemen. Het afscheid hoeft niet plotseling we hebben in ieder geval de lente en de zomer nog en de eventuele medicatie. Ik wil niet er van alles inproppen om uit te blijven proberen of het helpt, dat zijn we haar verschuldigd het moet waardig zijn, zij heeft ons gekozen.
Onbereikbaar was ze voor iedereen en zij kwam naar ons toe en koos. In het begin wilde ik haar echt kwijt, ze kon echt bizar zijn en blind, ik was als de dood op een gegeven moment voor haar, haar wit-omrande ogen en die paniek die er uit sprak sloeg over op mij.. Gisteren was er een blauw zeil dat levensgevaarlijk was volgens haar ( de andere paarden waren al lang in de paddock, maar ze vond het echt levensgevaarlijk) en dan pak je haar en dan denkt ze 'jij zegt het'...........en het is goed. Een superpaard, dat is ze!

Esther schreef op maandag 28 april 2008, 20:37:


Duidelijk niet makkelijk voor jullie...
Over de vacht: die zou ik inderdaad niet kaal-weg scheren (zoals voor operatie) maar een paar millimeter laten staan.
Raar ja dat er nog niks teruggroeit, tenzij ze dat zelf tegenhoudt omdat ze veel te warm heeft? Bij Cesar zijn de kale plekken van in de kliniek (drie maand geleden) nu weer wel sinds een paar weken maar eigenlijk met een dunne zomervacht bedekt, maar die is dan ook al grotendeels door de rui heen nu, ik kan me voorstellen dat als het eerste deel van het proces (haren verliezen) niet goed gaat, dat dan het tweede deel (nieuwe zomervacht) ook niet goed gaat. Je kan denk ik niet verwachten dat de wintervacht teruggroeit als die na (of rond) kerstmis geschoren is. Denk ik toch hé, ik denk maar mee (wou dat ik meer kon doen).

Esther schreef op maandag 28 april 2008, 20:37:


Jammer dat ik het beginverhaal, jullie uitkoos zoals je schrijft, niet weet....
Dat je schrijft hoe je haar kwijtwilde.... zo levendig... ik kan het mij voorstellen door jouw geschrijf.... beeldend! Je raakt mij wel met dit verhaal....

Wil.

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 29 april 2008, 15:56:


Begin november is ze geschoren, Bret is veel later geschoren voor die koliekoperatie ( dat was begin februari), Bret heeft aardig wat vacht teruggekregen. Ze is zelfs in betere conditie dan Björk terwijl ze echt door het oog van de naald is gegaan met al die complicaties. Björk komt niet door haar vacht heen. Ze verhaart nu wel trouwens maar niet echt van harte.
@Wil je was benieuwd naar het verleden.
Soms kan ik er ook wel om lachen het verhaal is eigenlijk wat bizar. Op haar importpapieren staat grá, dat betekent schimmel, haar racestreep is schimmel. Op haar Nederlandse stamboekpapieren staat wildkleur zwart, je zou de racestreep dus wel als zebrastreep kunnen benoemen, het is alleen de verkeerde plek.
ik ben gaan zoeken naar de farm waar ze vandaan kwam en deze mensen hebben serieus meegedacht of ze wel het juiste paard is omdat de kleur niet klopt. Genetisch kan kan ze wel het paard zijn dat ze is, beide ouders zijn schimmel en misschien is er gedacht dat ze schimmel had kunnen worden, ik meen zo even uit mijn hoofd dat die kans 75 % was dat ze schimmel had kunnen worden. Ik heb een veulenfoto van haar en daar is ze echt pikzwart, nergens een wit haartje te bekennen. Op IJsland knipten ze stukken uit de oren om te kijken bij welke farm ze horen. ( nu chippen ze) Ik heb de knippen getekend voor de farm, wat en waar en hoeveel knippen ze heeft, de knippen komen wel overeen met hun farm, het zijn er nogal wat! Beide oren zijn verminkt. Zij is in 1999 geboren waarschijnlijk juni en in januari in een transport naar Nederland gekomen,( ze was dan ongeveer een half jaar oud) haar moeder was eerder al getransporteerd. Voor de veulentransporten geldt geen quotum voor hoeveel er in een krat gaan, als een importeur er 6 of 7 instopt is het vervoer goedkoop. Dat is er gebeurd met haar. De veulens konden toen ze eindelijk in Nederland waren niet meer staan. In Luxemburg worden ze uitgeladen na zo'n vliegreis en dan in de vrachtwagen naar Nederland. Dit verhaal heb ik van de importeur zelf. Die veulens hebben dus echt uren moeten staan omdat ze sardientjes waren. hoe lang de reis van de farm naar de luchthaven van Reykjavik was weet ik niet, ik weet ook niet of ze daar hebben kunnen liggen en hebben kunnen rusten. Ik weet wel dat Björk klaar was met mensen. Nu is dat totaal anders, ze geeft zich helemaal over aan je. Misschien mag je het zelfs wel hulpeloos noemen. Hier is ze wel echt thuis, in andere groepen vecht ze en is ze weer de 'gek' en onbereikbaar.

Esther schreef op woensdag 30 april 2008, 20:32:


Wildkleur zwart kan toch ook heel donker zijn? Zodat je (als leek) denkt dat een dier zwart is, terwijl het toch echt een wildkleur is?
Soms is de echte kleur heel moeilijk te zien denk ik...

Zo te lezen heeft ze als baby al een behoorlijke zware reis gehad. Weggerukt, haar moeder verdwenen en uit haar vertrouwde omgeving/kudde.
Een beetje herken ik uit het verhaal, omdat Chaser ook zo lang getransporteerd is geweest vanuit de USA. Ook daar is iets gebeurd tijdens transport, en is hij zo schuw geworden voor mannen. Volgens de importeur was Chaser niet zo schuw tijdens de aankoop... Raden maar wat er gebeurd is, dat zullen we nooit weten.
Met Björk kun je er dus ook naar raden!
Heb jij haar meteen uit dat transport gekocht als veulen? Of kwam ze veel later bij jullie?

Groet,

Wil

Wil schreef op woensdag 30 april 2008, 21:26:


Wildkleur zwart ziet er uit als grijs, er is dan ook duidelijk een aalstreep te zien en ook zebrastrepen op de benen. Ze heeft ons gekozen toen ze twee jaar was, dus al anderhalf jaar in Nederland. Het hele verhaal zullen we nooit weten, ik weet wel dat ik nooit en te nimmer meer een importpaard zou kopen. Hoe die transporten etc gaan wist ik toen trouwens niet en tsja als ze er al eenmaal zijn kun je dat natuurlijk ook niet terugdraaien. Laat ik het wat genuanceerder zeggen, ik zou nooit zelf een paard importeren tenzij ik in Portugal ga wonen natuurlijk en mijn eigen paarden mee neem
Toen ze bij ons kwam was ze echt nog een baby hoor, erg klein ze heeft heel erg veel op stal gestaan, wel in een groepje maar niet voldoende voeding, was altijd een beetje knokken. In de zomer gingen ze wel het land op, in de winter stond ze dan erg veel op stal met leeftijdsgenootjes. Toen ze hier kwam besloot ze ineens snel te gaan groeien. Ze is wel een beetje raar gegroeid, echt overbouwd. Ze was hier precies op tijd, twee weken later brak er in haar groep salmonella uit en er overleden er twee. Ik denk dat zij het niet heeft gekregen omdat we haar direct ontwormd hadden.

Es

Esther schreef op woensdag 30 april 2008, 21:43:

KNIP

Die aalstreep en zebrastriping ken ik wel... heb zelf Red Dun Quarters gehad.
Ik weet waar ik naar moet kijken... 's zomers is het vaak heel duidelijk te zien.
Haha... ze heeft jullie dus uitgekozen, ja, daar is ze wel een tiepje voor!
Nee, importeren zou ook nu mijn ding niet meer zijn. De transporten duren veels te lang en zijn zwaar. Toen Quarterhorses geimporteerd gingen worden in NL hebben we ook vaak zat totaal verknipte uit het vliegtuig zien komen.
Waren ze al verknipt? Of gebeurd dit tijdens de vlucht? We weten het niet...
Aan de andere kant zijn er ook veel paarden gezond en levendig aangekomen.
Alsof ze nooit in het vliegtuig geweest waren... niets aan de hand.

Wat betreft Portugal wonen: de reis van België naar hier was ook zwaar.
Catcher is er gemakkelijker doorheen gekomen als Chaser.
Chaser had samengeknepen flanken.... beide paarden hebben een paar dagen staan te tukken en bewogen erg weinig. Het is de reis, maar ook de luchtverandering.
Ander klimaat.... ze zijn hun vertrouwde omgeving helemaal kwijt en ook hun richtinggevoel. Ik denk dat zo'n reis veel meer impact heeft als wij denken.
Het liefst had ik ze zelf vervoerd, maar dat was gewoon geen mogelijkheid.
Ze achterlaten was al helemaal nooit een optie. Dan zou ik dus nooit weggegaan zijn uit Nederland.

Chaser is natuurlijk helemaal een wereldreiziger geworden. Van Tennessee naar Texas, van Texas naar Noord-Holland... van Noord-Holland naar Drenthe.... van Drenthe naar Wolfsdonk, België.... en van België via Barcelona, Spanje naar Grandola, Portugal. Pfffff..... ik vind het eigenlijk wel genoeg zo.....

Jouw paardje heeft moeten knokken voor haar voeding.... en dat doet ze dus nog steeds. Dat knokken zit in haar karakter.
Ik vind haar, zeker op de foto die je nu als avatar gebruikt, echt heel erg leuk!
Heb zelf een gitzwarte kruising IJslander/Quarter gehad en daar lijkt zij veel op.
Zo'n zwart teddybeertje.... )

Wil schreef op woensdag 30 april 2008, 22:17:


haha Chaser is letterlijk een wereldpaard geworden!
Ik denk dat in de meeste gevallen de vliegreis niet het probleem is ( in het geval van Björk denk ik wel dat het veel impact heeft gehad, als sardientjes samengeperst zodat ze niet konden vallen)

Ik denk dat over het algemeen het grootste probleem ligt in het acclimatiseren, paarden bijv uit de bergen hebben wel een jaar nodig om bij te komen om te acclimatiseren, de lucht de atmosfeer alles is anders. Vroeger hielden ze er bij IJslanders ook standaard rekening mee. Net zoals dat IJslanders bijv altijd laat werden ingereden ( 5 jaar), altijd buiten stonden etc. Heel lang is dat al zo qua het huisvesten en houden van IJslanders in Nederland. De paarden die naar Nederland kwamen vroeger kregen ook echt een jaar om te acclimatiseren, of dat nu nog zo gaat weet ik niet, ik denk het niet. Sommige paarden zullen er misschien ook wel wat makkelijker in zijn om zich aan te passen aan de andere omstandigheden dan anderen.

Esther schreef op woensdag 30 april 2008, 22:48:


Ben ik helemaal met je eens Esther. Mensen vergeten weleens dat er ook een compleet andere taal gesproken wordt. Met heel andere klanken, waarvan een Amerikaans of IJslands paard helemaal niets begrijpt!
Ik denk zelf ook dat 1 jaar minimaal is!