Sommige mensen durven toch wel wat hè!
Vanmiddag was ik aan het rijden in de piste met Jeanneke (zalig me
da zonneke...), mijn piste ligt achter de schuur en ik kan de oprit van de wei dan niet altijd in het oog houden.
Ik reed eventjes op de linkerhand en dan heb ik helemaal geen zich op die oprit maar toen ik van hand veranderde viel me wel iets vreemd op. Vrij dicht tegen de straatkant, maar wel op mijn grond (de oprit is ongeveer een 100m), zag ik een aantal fietsen staan en tussen het gras wat hoofdjes.
Het is niet de eerste keer dat ik last heb van ongewenste bezoekers dus ikke daar naartoe. Onderweg was ik me al een beetje kwaad aan het maken op die jongeren die mijn wei zouden bevuilen (mijn eerste ingeving dus), maar toen ik daar aankwam stond ik eventjes perplex: 4 dames van rond de 60 die een picknick-stop hielden tijdens hun fietstochtje.
Ik vraag hen wat de bedoeling is en ze antwoorden heel luchtig dat ze aan het picknicken waren en toen ik zei dat dit wel privé-eigendom is waren ze nog onbeleefd ook nog!!! Ze vonden het blijkbaar schandalig dat ze niet mochten blijven.
En het straffe is, ze hadden van mij eventueel nog even mogen blijven zitten want ze deden niets verkeerd. Maar nee, gene sorry zeggen (ze waren ook helemaal niet verbaasd bij het horen dat die plek eigenlijk het verlengde is van een tuin en dus privé) en direct hun stekels opzetten.
Man, man, en dan zeggen ze iets van de jeugd
Maar het leuke eraan was dat Jeanneke heel braaf is geweest. Normaal vertraagt haar pas wanneer we de andere paarden passeren en begint ze zo een beetje te zigzaggen. Nu ging ze in een rechte lijn en in een vlotte stap naar mijn bezoekers. Ze stoorde zich helemaal niet aan de lakens die werden uitgeschud en opgevouwd en de fietsen die werden verzet. Ikke heel fier op mijn (vroeger vrij bang) paardeke, ze is toch al heel hard verbeterd zenne.
Ik denk wel dat ze zich zo braaf gedraagde omdat ik zelf kordaat naar die dames ben gegaan en dat ik dat op haar heb overgebracht. Want als ik anders naar buiten ga voel ik me in het begin niet op mijn gemak omdat ik het eerste stukje straat niet veilig vind (mijn ingang is juist aan een bocht van een straat zonder fietspad of voetpad en waar de meeste chauffeurs hun rem niet kennen).
Volgende keer dat ik naar buiten ga, zal ik me die dames proberen te herinneren en niet denken aan dat klein stukje gevaarlijke weg, dan zijn die dames toch nog vriendelijk geweest
Groetjes
Warboel
