Ik kwam het originele artikel tegen over de groeischijven en skeletale maturatie bij paarden, en waarom inrijden aan drie jaar nadelig is. De vertaling hebben we hier al vaak gezien (zou hier eigenlijk best op de site mogen toch, niet Frans? Ilona?) maar dit is dus het origineel, door een dierenarts geschreven naar aanleiding van een vraag over de conformatie van een jong paard.
http://www.equinestudies.org/knowledge_base/ranger.html

Groetjes,
Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 25 maart 2008, 16:58:


Als je dit zo leest van paarden waarop, even oneerbiedig gezegd, hun leven lang rondgehobbeld is, die echt oud worden, terwijl paarden die, als het goed is, dressuurmatig gereden worden al veel eerder 'af' zijn, zou je bijna denken dat verzameling helemaal niet zo belangrijk is als wordt beweert.

Of zouden er toch nog andere dingen spelen? B.v. beter een paard niet correct dressuurmatig recreatief berijden, dan correct dressuurmatig zeer intensief vanwege de wedstrijdsport....

Elzaliene Proost schreef op dinsdag 25 maart 2008, 17:22:

Verzameling is alleen maar prima. Hoe minder last de voorbenen te verduren krijgen, hoe beter. Alleen wordt verzameling vaak geinterpreteerd als: druk aan de voorkant (en dan trots roepen: "Hij laat zich al sluiten") en gas geven aan de achterkant. Maar al te makkelijk werpt het paard zijn gewicht naar voren, in de trekkende armen van de ruiter waarmee het tegengestelde effect wordt bereikt. Men was immers op zoek naar het draagkrachtig vermogen van de achterhand, niet naar het ontwikkelen van het stuwvermogen.

Dressuurmatig rijden is bepaald geen synoniem voor correct verzameld rijden. Op wedstrijden zie ik zelden een correct verzameld paard. Crossend door het bos evenmin. Ik zie voornamelijk paarden met een strakke rug racend op de voorhand. Geen enkel paard loopt uit zichzelf verzameld, dat moet je trainen, dat kost veel tijd.

Manegepaarden lopen doorgaans niet verzameld, die lopen zichzelfsparend. Houden de rug strak en worden niet scheef gereden, want vandaag zit Jantje te sleuren en morgen hangt Pietje erop te bonken. Da's mede hun redding.
Hun karakter is goedmoedig, daarom zijn ze ook manegepaard geworden, ze winden zich niet op en accepteren zeldzaam veel. Hun leven is gelijkmatig en voorspelbaar. Dat blijft lang goed gaan!

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 25 maart 2008, 16:58:


Wanneer ik naar ons Sela'tje kijk, die in mei 3 jaar wordt en in de Verenigde Staten al zou zijn ingereden....? Zo'n onnozel kieken...? Dat is écht nog een kleutertje en ze ziet er ook nog niet uit. Kruis 6 cm hoger dan haar schoft. Ik snap écht niet dat daar een normaal mens zou gaan opzitten.

Ik moet er wel bijvertellen dat Eva er al eens zonder zadel is gaan opzitten en Sela keek met een half oog naar achter en 't was OK. "Don't worry, be happy!" Als wij maar met haar bezig zijn vindt Sela alles plezant.

Marianne

Christel Provaas schreef op dinsdag 25 maart 2008, 18:00:


Waarom krijgt Pietje nou ALTIJD de schuld!! en Jan was er ook niet eens bij!
Piet

If it's worth my love, it's worth the fight

Piet schreef op dinsdag 25 maart 2008, 20:50:

Hihi.... Helaas dat krijg je met zo'n 'algemeen gebruikte' naam Piet! Wat dacht je van mijn achternaam? PROOST! LOL

"The second we decide we know it all, we'll stop growing; stop
getting smarter." - Pete Ramey.

marianne laenen schreef op dinsdag 25 maart 2008, 19:10:


Ik heb best veel collega's die ook paarden hebben, maar het is toch echt een totaal andere wereld....
Vorige week komt een collega me vertellen dat ze een nieuwe pony voor haar dochter heeft gekocht. Dus ik, oh wat leuk wat voor een en hoe oud en hoe heet ie enzo. Fjord, 3 jaar oud en vervolgens trots...al helemaal ingereden en verkeersmak! Dus ik: en nu gaat je dochter er toch niet meteen al op rijden? Collega: ja hoor waarom niet? Bij een Fjord maakte dat toch niet uit, een groot paard tja, die moest veel langer doorgroeien ? Maar een Fjord, hij was al echt heel groot en stevig enzo, en haar dochter is toch niet zo zwaar, en die paar keer per week dat ze rijdt... Dus ik zei dat ze dan toch iig niet tot zijn 20stenogwat plezier van hem zou hebben. En zonder ook maar met de ogen te knipperen: Dat hoeft toch ook helemaal niet?
Dus ik was weer klaar met de leuke paardenpraat.