Ilona Kooistra schreef op zondag, 19 september 2004, 21:57:
> e m kraak schreef op zondag, 19 september 2004, 13:07:
>
>> Staat er in dat boek van Jackson ook wie dat onderzocht heeft,
> vraag over het boek. Als je wilt scan in de bladzijde even voor
> je in, dan kun je met eigen woorden precies zien wat er staat.
>
> Cu, Ilona
Eerst maar even op
http://www.agry.purdue.edu/ext/forages/index.html opgezocht wat er nou precies met die amerikaanse namen bedoeld wordt:
Birdsfoot Trefoil
Lotus corniculatus L.
RolklaverCrownvetch
Coronilla varia L.
KroonkruidAlfalfa
Medicago sativa L.
Lucerne (een soort van
Rupsklaver)
Clover
Trifolium spec L.
Klaver (rode, witte, bastaard-, etc)
Wat opvalt nmm is dat die allen tot
Leguminosae gesystematiseerd zijn. Het zou niet verwonderen als de rest van deze familie - Hauwklaver, Wondklaver, Vogelpootje, Stalkruid , honingklaver, Hoornklaver, etc. etc. - dezelfde karakteristieken heeft.
Van Trifolium wordt beweerd dat het o.a. tot fotosensibiliteit leidt, dito voor Lucerne.
Ik weet niet van onderzoek naar de effecten van de floristische soorten, maar het voedergewas Lucerne is wel getest waaruit bleek dat het zeer waterschade gevoelig was en daardoor de ongewenste verschijnselen veroorzaakt. In "natuurlijke" vegetatie lijkt me dat er vaak een verwelkt stadium aanwezig is.
Er zit denk ik nog een andere kant aan lucerne voeren en amerikaanse meningen daarover. In USA wordt het als basisvoer gebruikt in grote hoeveelheden. Hier eerder als supplement.
Het doet me een beetje denken aan het geslacht Prunus, waarvan vooral het blad bij verwelking pas giftig voor paarden wordt.
Overigens is er bij cultivars echt geen peil op te trekken - ik ken friese paarden die gedurig zowat een hele buxushaag hebben opgegeten zonder nadelige gevolgen... blijkbaar was net díe buxus dus toevallig niet giftig.
Groeten, Egon
Warboel
