Anita Cats schreef op dinsdag 4 maart 2008, 11:20:



Als Jur eenmaal een drukke bui heeft, dan kan hij alleen in stap rustiger worden, in draf niet, of het zou een lange harde weg moeten zijn van huis af. Dat bekoelt zijn looplust ook. Of bezig gaan met oefeningen op een open plek. Bij elke pas van mij, zou ik wel langzamer kunnen starten met draf, en op die manier een iets snellere draf voorkomen en dan kijken of elke pas bij mij kan blijven.


Ik heb eigenlijk nooit leren rijden,
Wel zitlessen gehad om te leren beter te zitten, daarna veel soorten grondwerk gedaan en met Jur vooral les gehad in gymnastisch werken aan zijn fysiek. Wat ik doe tijdens gewoon een stukje rijden, heb ik mezelf aan geleerd. De lessen van Josien gaan vanaf nu ook meer in op hoe te rijden en de hulpen te geven.

Zo gaf ik een wending altijd aan, met openen van de binnenteugel en aanleggen van de buiten teugel. Jur valt daardoor makkelijk naar binnen, en als de wending 180 graden heel scherp moet zijn bijvoorbeeld dat doet hij dat veel beter en zelfstandiger als ik beide handen naast elkaar houd en ze mee laat draaien met mijn bovenlijf die zich richt op de gewenste koers. Zo hoop ik nog veel te kunnen leren.


Jur is nogal vasthoudend en met de druk erop houden, ben ik bang dat ik de druk te zeer zou moeten verhogen alvorens ik een reactie krijg. Overigens mijn scherpe halster heb ik voorzien van het neopreen hoesje dat ook op de foto hiernaast te zien is.


Dat zou ik wel willen leren, ik zit wel door altijd (beter bij mijn boomloos zadel). Versnellen en vertragen op doorzitten zal voor ons te leren zijn.


Groetjes, Michiel

Bij Jur is het ook zo dat vrolijkheid hem doet rennen. Samen met een groep paarden rijden, vooral als die paarden geen rust hebben, kan hem volledig oncontroleerbaar maken. Zo'n groepje hebben we laatst moeten verlaten door een andere route te nemen.

Waarschijnlijk heeft zijn slechte fysiek vroeger zijn looplust gedempt. Ook longeren (op lichaamstaal door Josien geleerd) was een en al tegenzin, niet vooruit te branden dus. Misschien is dat nu ook veranderd, heb het al lange tijd niet meer gedaan.

Zijn looplust neemt toe hoe beter hij het naar zijn zin heeft. Dat patroon zit er zonder meer in. Samen met Tessel op de fiets door zijn favoriete bos was voorheen helemaal perfect luisterend, nu heeft hij zoveel looplust dat hij daarbij minder goed kan luisteren.

Zo ben ik (een paard dagen na die groepsrit) alleen met hem, aan het leidtouw naast de fiets met hem diezelfde route gegaan en hij luisterde als een zonnetje. Ook al draafden we veel meer dan onder zadel. Oorzaak? Kan toeval zijn, maar meer waarschijnlijk is het zijn humeur die zegt "dit vind ik maar zo zo, heb je niets leukers"? Zo luistert hij ook prima als ik alleen met hem weg ga. Het is een echt groepsdier, met Tessel erbij neemt de looplust toe. Hoe meer rust en ontspanning er zou kunnen zijn, wekt bij hem opwinding op. Op plekken die een ander paard nerveus zou maken, wordt hij juist trager en beter luisterend. Dat is zijn manier om met onzekerheid om te gaan.

Mijn stalgenoten kennen hem als een slecht lopend niet vooruit te branden paard. Dat was het oude beeld. Nu komt er een vurig paard naar boven, nu nog leren goed te luisteren dan, graag. Wel leerzaam die hele ontwikkeling met hem en hoe ik daar het beste mee om kan gaan.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

Ik heb jullie foto's eens bekeken op jullie site, erg mooi!
Dan denk je Zwolle, maar je kan toch nog een heerlijke rit maken!
En heerlijk dat Jur beter in zijn vel gaat zitten, daar doe je het toch voor.
Lekker oefenen, en de ontspanning op blijven zoeken, en vandaaruit verder.
Gedoseerd aanbieden!, kan niet altijd, maar je kan zelf misschien ook wat situatie's creeeren.
Anita

Michiel schreef op dinsdag 4 maart 2008, 14:22:


Hoi Michiel, ik heb eens goed gekeken naar de foto- Jur en het "scherpe" halster.
Zelfs een stal halster ligt niet zó hoog op de neusbrug als jij dit halster bij Jur hebt liggen. Dat Jur hier "goed" op reageerd is bijna een wonder en betekend voor mij dat Jur een fantastisch paard is.
Probeer de neusriem eens lager te leggen, gelijk met de bovenkant van de neusgaten [die je kan voelen in de schedel]
Kijk eens op de site van de NVBP, bij veel gestelde vragen > werking bitloze optomingen.


Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op dinsdag 4 maart 2008, 23:40:


jawel Nils you've got it

Even een update over Jur
Was hij drie maanden nog erg voorwaarts nu is hij weer aan de slome kant, om het maar even kort en bondig te typeren.

Hoe hem in zijn hoofd en lijf goed te krijgen is toch telkens een puzzel.
Voorwaarts en opstandig heeft hij soms samen, voorwaarts en vrolijkheid ook, dan luistert hij wel prima. Soms is het ook traag en gehoorzaam. En om de puzzel compleet te maken, zit in die traagheid ook veel opstandigheid en tevens is hij ook echt super gehoorzaam op vele manieren.

Hoe dan ook, halfjaarlijks bekeken zien we toch flinke verbeteringen. Nu kan ik rijdend weg gaan van huis, alleen zonder fiets erbij of voorop. En zonder dat hij staakt. Pak ik zijn favoriete bos dan heeft hij er ook plezier in. Andere routes gradueel minder plezier, maar te doen.

Oke dan nu iets nieuws, ik heb het eboek gekocht van de Kikkuli training.
Het 3000 jaar oude trainingsboek om (arabische) paarden in te rijden en in 7 maanden zeer paard vriendelijk op te leiden tot oorlogspaarden met de beste conditie! HC heeft dit programma doorlopen met een van zijn paarden en er eerder over geschreven en het is inderdaad heel interessant!
http://www.kikkulimethod.com/index.php?pr=Home_Page

Hou zou Jur daar van kunnen profiteren? Dat is dus weer een stukje van de puzzel, want zomaar daar geschikt voor zijn, kan ik wel vergeten. Dat hoef ik zelfs niet uit te testen, de training gaat bij mij dan ook veel langer duren, bereikt een minder hoog nivo en zal inventief aangepast moeten worden aan zijn karakter en humeur van de dag. Gelukkig bied dit trainingsplan daar ruimte voor, het wordt zelf aangeraden er op deze manier mee om te gaan.

Een mooi principe hanteren ze daar, om eerst de dubbele afstand als handpaard (naast de fiets in mijn geval) goed te trainen, alvorens de helft daarvan onder zadel af te leggen. Zo staat mij 3 series van 9 dagen training te wachten. Ik heb daarvan nu 3 dagen van 12 km naast de fiets gehad.

Met een gemiddelde snelheid van 6,3 km/uur. Dat is laag, ik weet het, Jur zijn stap tempo ligt op 5 km/uur als hij voorwaarts is, bij tegenzin op 4 km/uur. Zijn draf schommelt rond de 10 km/uur. Zo kom ik op 6.3 uit. De geschikte paarden van kikkuli beginnen met 12 km in draf af te leggen als handpaard, een groot verschil. "Niet aansporen om sneller te gaan", is een ander belangrijk principe van de Kikkuli training. Toch ontkom ik daar niet aan, als Jur tegenzin heeft. En als hij aangeeft dat hij uit van draf naar stap wil, dan vraag ik stap.

Zo ook rijden we geen serie van 9 dagen achter elkaar maar 4 maal in de week, waarvan 2 dagen naast de fiets en de andere 2 dagen onz normale programma. Waarvan ik wel onze zadelritten nu beperk tot 6 km. Zo heeft Jur zijn normale 3 rustdagen in de week en wordt de onbelaste inspanning verhoogd en de inspanning onder zadel minder. In de hoop dat dit zijn mentale en fysieke conditie evenwichtiger zal verbeteren.

Ik heb een mooie route uitgeprobeerd over de dijk, wat Jur maar niets vond. Te ver van huis af en gedeeltelijk onbekend terrein. Na 2 keer eeerrug traag de heenweg, heb ik nu een "2 parken route", die hij wel ziet zitten en daardoor meer voorwaarts is (de 6.3 km/uur). Nog even afwachten hoe hij op de herhaling daarvan reageert, we waren immers gewend zo veel mogelijk te wisselen met talloze stadse routes. Wordt vervolgd.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

Michiel schreef op maandag 2 juni 2008, 23:07:


Interessante kost Michiel! En zo geschreven dat iedereen het wil volgen
Piet

hoof issues are man made; not genetic

Nu weer zoiets raars met Jur. 20 meter van huis af, wil hij nu persé rechtsaf de aanplant in. Rechtdoor de harde weg van 500 meter staakt hij. De oorzaak ken ik wel, de oplossing is altijd even zoeken. Het is zijn karakter, ha ha en dat los je niet op, daar manoeuvreren Tessel en ik zo handig mogelijk mee weg. Andere oorzaken overwegen we natuurlijk telkens, bijvoorbeeld het graasmasker doet hem goed, hij is niet extra hongerig naar gras als we rijden, dus dat kan de oorzaak niet zijn. Zijn hoeven ook niet, die zijn goed genoeg voor draven over het harde.

Jurriën is een gewoon een veelzijdig paard, gehoorzaamheid wisselt hij af met halfjaarlijks een periode van botweg staken. Niet vooruit te branden kan hij daarbij afwisselen met moeizaam te stoppen. Meestal echter loopt hij precies zoals we van hem vragen. Hij is het ideale leerpaard zo,

Maar goed, nu 2 keer al, zit die aanplant in zijn kop en wil hij niet meer rechtdoor. Geduldig en zacht vragen hebben we niet uitgeprobeerd, daarbij verwacht ik uren van slapen op de plek van staken. Met wortelstukjes elk ieniemini stapje vooruit belonen is het al helemaal niet bij hem. Wel vraag ik bij traagheid juist draf wat hem soms er door heen helpt. Nu al 2 keer niet, dan gaat hij achterwaarts. Zijn hoofd zijdelings trekken, ja zacht is dit niet, tot hele rondjes toe, werkte dit keer ook niet. De oplossing die we gevonden hebben en nu toepassen is, het conflict niet teveel laten oplopen en al vrij snel, hem aan het halster pakken en door de fietser langszij meevoeren over het dode punt heen. De hele 500 meter in draf desnoods als hij te traag blijft. Gisteren op de terug weg heb ik die afslag naar de aanplant een keer of 10 met hem zo geoefend en dit doen we telkens totdat hij het accepteert. Hij zal moeten doen wat we vragen, onmogelijk anders met een paard op weg te zijn. Meegaan met zijn wensen, heel graag, maar bij de geringste weigering mee te gaan met mijn wensen. Moet ik hem strak houden dat weet ik wel.

Onbelast naast de fiets gaat wel goed, zijn conditie training gaat vooruit, de gemiddelde snelheid over 10 km klimt op van 5 naar 8 km/uur. Dat zal nog wel 15 km/uur moeten worden, alvorens hij die afstand gemakkelijk in zijn geheel dravend aan kan. Zijn buik is nu wat minder gevuld en Josien heeft hem voor het eerst gereden en hem verzameld gekregen, moeizaam, maar we gaan door.

Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.

Michiel schreef op donderdag 19 juni 2008, 12:16:


Het klinkt bekend Dat soort dingen gaan vaak met vlagen inderdaad.. Kennelijk heeft hij besloten dat hij het ene leuker vindt dan het andere, en omdat jij iemand bent die ook aan zijn wensen wil voldoen weet hij waarschijnlijk dat jij daar gevoelig voor bent?
Als Sieta zo'n periode heeft (eigenlijk altijd als we bijvoorbeeld van stal verhuisd zijn) dan werkt het bij mij ook niet als ik constant zachte druk blijf houden. Klinkt stom, maar dat vindt ze dan niet 'onaangenaam' genoeg om daarvan te gaan lopen. Dat stilstaan vindt ze wel prima en ondertussen bepaald zíj dus dat we stilstaan. En dat is er nou juist níet de bedoeling van
Ondanks dat ik wel van het clickeren ben, werkte het bij mij ook juist averechts om haar met voer te gaan belonen. Ze stond daardoor juist veel vaker stil, ondanks dat ik natuurlijk de afstand uit ging breiden.
Ik zorg nu dat ik zelf in ieder geval níet stil sta, en vraag haar constant van links naar rechts, denk hetzelfde wat jij doet, alleen ik sta er dus naast.
Het enige wat ik me dan afvraag; als hij dan de kant op gaat die jullie willen, kun je dan niet iets doen om hem te belonen? Hem daar even laten grazen ofzo? Om dat niet weer in staken te laten ontaarden doe ik met Sieta altijd een stukje draven, en een hapje gras, een stukje draven, een hapje gras. Zo vergeet ze het staken en vindt ze het zelf ook leuk. Want het meenemen aan zijn halster en die 500 meter draven zal hij dan ook juist niet leuk vinden? En moet je hem niet juist overtuigen dat jij een beter en leuker idee hebt?

Groetjes!

Michiel schreef op donderdag 19 juni 2008, 12:16:


Heel in het begin mocht Jur onder het rijden toch doen wat hij wilde? Althans dat begreep ik altijd uit je verhalen. Dat als hij een route koos, het die route werd, als hij wilde draven jullie gingen draven enz en dat je enkel ingreep als het echt niet anders kon. Mits ik dat goed heb begrepen, is het toch niet zo vreemd dat Jur het er niet mee eens is nu? Eerst kreeg hij alles en nu ineens wordt hij gekort omdat jij het heft weer in handen wilt. Zo werkt dat toch ook niet... Daar zou ik het ook niet mee doen als ik hem was eigenlijk.

Geertje schreef op donderdag 19 juni 2008, 13:10:


Dat blijft me achtervolgen hé. 2 1/2 jaar geleden kwam ik al tot de ontdekking dat Jur niet zijn zin kan krijgen op vele fronten en was ik strenger tegen hem dan de meesten hier! Er is één ding waar ik nog niet aan toe ben met hem, en dat is absolute autoriteit, volledige slavernij dus. Elke stap door mij bepaald en afwijzen van elk eigen initiatief. Wil je van het gras op de weg lopen, nee hoor, ik heb je gehoord en beslis even later wat we doen. Zijn er zulke paarden die echt geen millimeter eigen initiatief mogen hebben? Bij Jur zijn we alert op ongehoorzaamheid en zodra hij even niet makkelijk doet wat ik vraag, dan ben ik stipter dan daarvoor.

Helaas voor mij en helaas voor jullie hier op het forum. Het liefst had ik hier avonturen lopen vertellen van een nieuwsgierig paard dat zelf zijn weg zoekt. Die zijn er hoor waarbij dit kan. Bij Jur niet dat weet ik al lang.


Echt? Voel jij je goed als anderen letterlijk alles voor je bepalen?
Je bedoelt waarschijnlijk zoiets als, een onvoorspelbare partner, die nu eens zus doet dan weer zo.

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op donderdag 19 juni 2008, 17:48:


Maar het is korter geleden dat Jur wel nog redelijk zijn eigen dingen mocht bepalen toch? Want zo lang loop ik hier nog niet rond volgens mij...
Maar ik bedoel inderdaad een onvoorspelbare partner. En naja, misschien heeft het ene paard het daar moeilijker mee dan een ander? Ooit mocht hij het wel zelf bepalen en nu 'ineens' niet meer? En hoe consequent ben je daar zelf echt in? Misschien is Jur een paard wat enorm duidelijke grenzen moet hebben en kan hij er echt niks mee als het op sommige vlakken wel kan en sommige niet? Zou het misschien kunnen dat jouw hart nog zoveel bij het going with ligt, dat je het (eventueel onbewust) toch weer steeds probeert als Jur in een periode is waarin hij goed luistert? En dat hij dan gewoon weer helemaal verward raakt ofzo...
Het zijn maar ideeen hoor, maar meestal sta je daar wel voor open :). Het zal deels vast wel Jur zijn karakter zijn, maar misschien is er nog wel een andere oorzaak voor zijn gedrag en is het wel op te lossen of makkelijker te maken.

Sieta schreef op donderdag 19 juni 2008, 13:04:


Het comfoor van het weg vallen van strijd en teugeldruk is ook een beloning, plus mijn duidelijke goedkeuring. Alles wat werkt is goed, grazen maakt bij ons een rijles wel leuker. Of het ook dat harde pad leuker maakt, daar weet ik niet. Het voelt aan als verwennerij bij (eventjes niet) ongehoorzaam gedrag. En dat is anders dan belonen oefenen belonen oefenen, van een rijles.


Ja na het pad vind hij het leuker.
Zo hebben we ook eens zijn dwingende wens om de fiets voorop te hebben, rigoureus afgeschaft. Dat heeft een tijd/strijd geduurd voordat hij dit accepteerde. We zijn hier heel lang erg consequent in geweest. Iets versoepelen hebben we uitgeprobeerd en merken dan toch dat hij weer gaat eisen hierin. Tja einde soepelheid dus. Afslaan de aanplant in voelt op dit moment precies zo dwingend. We kunnen natuurlijk die afslag mentaal volledig af sluiten. En als we daar naar toe willen, voor een rijles bijvoorbeeld, dan om rijden waarbij de lange harde weg eerst komt en dan toch de aanplant. Jur heeft wel gelijk hoor die aanplant is ook leuk weg rijden van huis, dat echter proberen af te dwingen, is niet de manier waarop dat gaat lukken. Wel appart hoor, is die 500 meter eenmaal voorbij dan is zijn gedrag goed. Dwz iets vlotter op de terugweg, maar verder geen dwingend gedrag meer van hem. Van mij wel, elke vraag is tevens een dwingende vraag. Zachtheid is dan gelukkig voldoende.

Groetjes, Michiel