e m kraak schreef op vrijdag, 3 september 2004, 15:05:

************
Wat ik bedoelde (natuurlijk) is dat zij level 3 haalde zonder dat ze uberhaupt op een paard kan zitten. Maar haar "savvy" zag je overal doorheen, en DAAROM kreeg ze level 3.

Ilona Kooistra schreef op vrijdag, 3 september 2004, 11:18:


Ik zal niet zeggen dat Shiny nooit meer zegt van heej geef me es een snoepie. Hij vergist zich nog wel es.
Ik kan me voorstellen dat wanneer je alleen maar het begin van een clickertraining hebt gezien het eerste wat je opvalt is het schooieren.
Maar naast dat dit de theorie omver haalt dat een paard niet voor voer zou willen werken of iets extra's zou willen doen. --zelfs het schooien op zich bewijst dat in mijn ogen al-- Moet ik zeggen dat het paard van Marc van Cotthem voor mij dan het bewijs was dat het geen blijvende zaak is. Zijn argument was "als je clict beloon je altijd,
alleen het clicken wordt steeds minder. Als een paard geleerd heeft dat op een click altijd een snoepje volgt, hoeft ie niet te schooien."
En Ilona, als ik hem van voren iets aanleer met kleine stapjes, heb ik geen tijd om hem iedere keer onder zijn staart te kriebelen,
'k loop me rot te rennen dan.:) Het is zaak zijn concentratie niet te verliezen, dus je handelingssnelheid moet hoog zijn. Het paard moet zeggen "als ik dit probeer hoor ik dan een Yes? of dit, of dit? of dit?" Bv de stenen op een rij leren omgooien. Eerst een serie yessen om het hoofd te laten zakken richting steen, dan voor het aanraken van de steen, voor steeds harder ertegen duwen, voor 1 om gooien, lopen naar de volgende , belonen voor omgooien, de volgende belonen voor omgooien
Nu staat hij te wachten tot ik ze op een rijtje gezet heb, wijs met mn vinger naar de eerste en beloon hem als hij de laatste heeft omgegooid. Het shapen zou ik mijn ogen tig keer zo lang duren als je hem op een andere manier zou belonen en alleen een Yes is dan niet krachtig genoeg denk ik.
Piet

- Wat mij opvalt is hoe MENSEN graag bepalen waar hun paarden voor willen werken. Wel, er is geen lijn in te trekken - de PAARDEN bepalen waar zij voor willen werken, en de omstandigheden wisselen voortdurend, dus ook dat, waarvoor en waardoor ze gemotiveerd kunnen worden.
Daarom vind ik het verhelderend om TOCH een inspanning te doen om oorzaak en gevolg (positief/negatief - bekrachtigen/straffen) uit elkaar te leren houden. Als je een probleem tegenkomt met je paard, en je bent, net zoals ik, niet met een mythisch talent voor paardenfluisteren geboren, kan je beter analyseren tot waar het goed ging, wordt het helderder waardoor je paard gemotiveerd wordt, en kan je verschillende strategieën bedenken om dat probleem op te lossen. En dan maak je daaruiit de keuze, wat die keuze ook is - positief/negatief - bekrachtigen/straffen of eender welke mogelijke combinatie.
- Verder verkijken mensen zich op het gebruik van voedsel bij positieve bekrachtiging. Het is voor mij duidelijk, dat voedsel een ongelooflijk sterke motivator voor paarden is; ik zie niet in waarom ik dat "wapen" niet zou mogen inzetten bij het trainen, alleen omdat het consequenties heeft waar ik me ook mee moet bezighouden. De voordelen wegen ruimschoots op tegen de nadelen, althans voor mij.
- De ECHTE kracht ligt NIET bij het trainen met voedsel: die ligt bij het trainen met de bridge. Dat signaal "dat heb je goed gedaan" is het échte werktuig. Het maakt dat je chirurgisch juist kan aanduiden wàt het precies is dat je goed vindt. Wat voor beloning er ook achterna komt. Het is dàt dat maakt dat paarden exact weten wat goed is, vooral als het moment komt dat ze zo "clickersavvy" zijn dat ze zelf actief meezoeken tot ze de bridge horen. Wie dat voor het eerst ziet gebeuren bij z'n paard, de opluchting, de mentale "release", of zelfs het als een gek gaan rondbotsen ("ik heb het, ik heb het!") zonder nog zelfs de moeite te nemen om een voedselbeloning te komen halen, die begrijpt wat ik bedoel.
- Als je bang bent voor de tijd/inspanning die het neemt om de consequenties van met voedsel trainen op te lossen, da's je goed recht. Persoonlijk vind ik het jammer dat je die motivator laat liggen, maar je moet je er uiteindelijk zélf goed bij voelen (trainen moet ook bekrachtigend zijn voor de trainer ). Bovendien: nogal wat mensen overschatten hun eigen leiderschap nog al eens - haal een wortel boven, en het blijkt plots dat je toch niet zoveel over je paard hebt te zeggen dan je daarvoor wel dacht . Dus: voel je je er niet goed bij, niet doen.
Maar wat ik in dat geval toch minstens zou willen meegeven is: zeg hardop tegen je paard "dat heb je goed gedaan". Niet "braaaaf" of "gooooooed zo", maar een consequent getimed, kort geluid dat je koppelt aan de release. Je zal merken dat je paard het gaat leren zien als bijkomende informatie (het is niet omdat ze zelf nogal zwijgers zijn, dat ze niet goed kunnen horen). Je paard heeft RECHT op zoveel mogelijk informatie, je wil je paard uiteindelijk opzetten voor succes.

Inge