Ik zie bij clickeren dus paarden die hun best doen voor.... een snoepje, altijd weer dat schooierige... Kan er echt niks aan doen, clickeren lijkt me voor bepaalde dingen echt heel leuk hoor en ik zit te denken hoe ik het zelf ga toepassen. Eigenlijk wil ik clickeren zonder voer, het is dat neusje en de blik in die ogen die dan zeggen: 'goh dat deed ik goed he, SNOEPPIE??' waardoor ik het gewoon niet zo leuk vind om met voer te gaan belonen. Maar ik zie het nut er voor bepaalde dingen wel in! Simpele dingetjes zoals die bakstenen omgooien van piet, of zeggen wat een borstel is en wat een baksteen, gewoon leuk om te spelen, lijkt me leuk om met khani te doen omdat hij dat denk ik erg leuk vindt. En dan ben je dus lekker aan het spelen en op die manier je band natuurlijk erg aan het versterken.. maar dat voer... Of iets anders hoor, als je je paard bv aanleert dat je m lekker onder zn staart krabbelt als ie t goed gedaan heeft, dan is dat ook stom als ie dan iedere keer met zn kont naar je toe gaat staan...

Gewoon een "yess!!", zonder dat je er iets bij hoeft te geven, geen voer, geen krabbel alleen maar een positief gevoel.. Zou dat kunnen? Ervaringen mee?

Groet Ilona

Inge Teblick schreef op vrijdag, 3 september 2004, 8:13:


Óf mijn inzicht/kennis is verouderd, of ik snap je nog steeds niet.
Volgens mij is "schrikdraad" juist een prima voorbeeld van "klassiek conditioneren" met een hoogst consequente straf. Die straf is uiteraard de electrische stroomprikkel, die ondergaan wordt door aanraking, waarbij het niet uitmaakt of de bedoeling is de draad te onderzoeken of erbuiten geraken of wat dan ook.
Dit klassiek conditioneren met straf werkt normaalgesproken met paarden niet of heel moeizaam omdat ze de straf met de strafgever associëren, niet met de reden van straffen. En dat is nu toevallig net de bedoeling met schrikdraad, waardoor er angst voor schrikdraad (in dit geval de strafgever) wordt bijgeleerd.


Ja, maar (zie commentaar boven) waarom vind je dit operant?

Groeten, Egon

Inge Teblick schreef op vrijdag, 3 september 2004, 10:23:

Ik zie brave, gehoorzame paarden, die geen

Ik wil inderdaad graag een braaf en gehoorzaam paard. Maar eentje die best initieven durft te nemen. Ik heb ook niet gemerkt dat door Parelli een paard geen eigen initiatieven meer heeft.
Wat Ilona en Frans ook al vertelden. Inderdaad, heb ook hem bezig gezien met Harisha, ziet er niet uit als een onderdrukt paard, zonder eigen wil. Integendeel, Harisha liep uitdagend rond, durfde prima eens naar de andere paarden te kijken, maar hield daarbij Frans ook in de gaten en reageerde netjes op zijn hulpen. Frans liet harisha ook vrij daarin en gaf haar de tijd om om zich heen te kijken en weer de aandacht op hem te richten.
Ik denk dat het zo ook moet. Parelli leert je technieken om met je paard te communiceren, net zo goed als jij dat doet met clickertraining. En dan is het aan jezelf wat je ermee doet.
Verdiep je je in de theorieen die erachter zitten en pas je alles toe zoals Pat parelli dat heeft bedoeld dan krijg je een paard dat braaf is, je vertrouwd en dat echt nog wel initiatief durft te tonen.
Maar het is dan wel heel belangrijk dat je bijvoorbeeld op tijd druk loslaat en paard veel met rust beloont, etc. Doe je dat niet, tja misschien krijg je dan wel zo'n paard als jij hierboven beschrijft.
Maar ja, is dat niet altijd zo? als je clickertraining niet goed toepast krijg je toch ook een opdringerig paard, zoals Frans zijn "vooroordeel" was?

(sorry ben niet zo goed in alles omschrijven, maar hopelijk is het begrijpelijk)

groeten sandra