als we dan echt zo natuurlijk mogelijk met onze paarden willen omgaan, waarom berijden we ze dan nog?

kristel schreef op woensdag, 5 mei 2004, 9:12:


Omdat we er samen met het paard zoveel plezier van kunnen hebben.

Als kinderen niet naar school toe willen, waarom sturen we ze dan nog?

Helaas moet een paard een nut hebben om bestaansrecht te houden.
Werkpaarden zijn er haast niet meer.
Behalve als ze werken met mensen.

Maar ik zit wel eens meer met de vraag: waarom is een paardhouden voor veel mensen alleen dat rijden?
Aan het gedrag, kudde vormen, observeren, band opbouwen, er zijn zonder is te moeten van elkaar........daar besteden niet zoveel mensen tijd aan.
Voor mij is het berijden dan ook maar een heel klein onderdeel van het omgaan met de paarden.

jo schreef op woensdag, 5 mei 2004, 9:19:

Ha, daarom heb ik ook ooit voor een shet gekozen (en ook omdat ik niet zoveel ruimte had, maar 500 m2). Maar het was echt gewoon voor het omgaan met een paard, het plezier van de verzorging en dat soort dingen. Ik kan er niet op rijden. Maar omdat we toch wat wilden doen en Isabella dit ook wilde kregen we de indruk dan alleen maar eten en niets doen, zijn we dus gaan inspannen. Maar ook dat is maar een klein gedeelte van haar weekbesteding hoor.

Groeten,
Ingrid

Jo:

Maar ik zit wel eens meer met de vraag: waarom is een paardhouden voor
veel mensen alleen dat rijden?
Aan het gedrag, kudde vormen, observeren, band opbouwen, er zijn zonder
is te moeten van elkaar........daar besteden niet zoveel mensen tijd
aan.
Voor mij is het berijden dan ook maar een heel klein onderdeel van het
omgaan met de paarden.

Hoi Jo,

Grappig dat je dit zegt...
Ik ben nu bijna een jaar aan het spelen met mijn nu 22 mnd oude merrie,
en daar komt natuurlijk geen rijden aan te pas. Mijn omgeving (op 2
pensionstallen, de derde blijkt heel andere mensen aan te trekken) heeft
me nu al 100x gevraagd wat ik er nu aan vind. "Je KUNT toch helemaal
niets met zo'n jong paard !!!". Grondwerk en gewoon wandelen, grazen of
observeren valt dus schijnbaar NIET onder leuk bezig zijn met je paard.

Zelf merk ik dat ik het rijden helemaal niet mis. Ik heb wel les op een
ander paard, om over een jaartje Tara te kunnen inrijden met Bosal, maar
eigenlijk vind ik alles wat ik met haar doe veeeeel leuker dan rijden.

Ik ben het dus helemaal met je eens !

Groetjes,
Angelique

Angelique schreef op Thu, 6 May 2004 08:19:56:


Heerlijk in het zonnetje tegen een paardelijf aan leunen, die staat te eten.
En kijken naar hoe alle paarden tevreden rondscharrelen.
Vooral als er een paar jonge paarden tussen zitten die elkaar uitdagen............heerlijk.

Angelique schreef op Thu, 6 May 2004 08:19:56:


---Hahaha, ja, dat heb ik ook. Gewoon lekker veel wandelen en bezig zijn met elkaar. Nu wordt Tamara dan wel verder ingereden, zodat ik toch op haar kan rijden, maar echt missen doe ik het niet. Dat is het leuke van een jong paard, je kunt er niet op rijden, dus doe je andere dingen waar je dan zoveel plezier in krijgt dat je het rijden niet mist
Als Tamara eenmaal helemaal ingereden is, denk ik dat ik nog niet echt veel zal rijden, vindt het grondwerk veel leuker! :)

Groetjes,
Linda

P.s. Alles goed met Tara?

Heerlijk in het zonnetje tegen een paardelijf aan leunen, die staat te
eten.
En kijken naar hoe alle paarden tevreden rondscharrelen.
Vooral als er een paar jonge paarden tussen zitten die elkaar
uitdagen............heerlijk.

Van dat soort momenten kan ik echt helemaal genieten...
Ik leer heel veel van het kuddegedrag van onze nieuwe kudde (4 merries
en 1 ruin, sinds een maand of twee samen op de uitloop).

Ze zijn een wandelend boekwerk, ook al omdat ik veel meer leven zie in
deze groep dan in de groepen op de verschillende pensionstallen.

Groetjes,
Angelique

Hoi Linda,

Weet waar je aan begint ! (vragen naar Tara)

Het gaat heerlijk met ons. Ze is ineens flink in level 2 bezig, en heel
goed ook. Vanaf vandaag wordt de weidegang opgebouwd (een uurtje meer
per dag) en dan kan ze de hele zomer 24/7 buiten. Lekker veilig NIET
langs de openbare weg, en in een heel leuke groep.

Volgens mijn lesgeefster heb ik echt veel mazzel met d'r. Ze heeft goeie
overgangen, draagt zich goed, en is echt super cool in d'r hoofd. Dat
laatste vind ik ook een stukje mijn resultaat )

1x iets gedaan wat sommigen een join-up noemen, maar wat ook echt heel
veel op de Catching game lijkt, en dat is me wat minder bevallen.
Ze veranderde in een super-braaf paardje a la Parelli-video (zo eentje
die doodstil blijft staan tot je het volgende vraagt, en alles precies
goed uitvoert). Misschien fantastisch volgens sommigen, maar ik schrok
er echt heel erg van.

Hebben jullie dat ook weleens meegemaakt ?
Ik weet niet of ze nou heel erg in Harmony is, en vertrouwen in mij
heeft, of dat ik haar karakter brak.

In haar dagelijkse leven moet ze elke dag even uitproberen of ze echt
niet ietsje hoger in rang kan komen. Dat doet ze met de SUPER DOMINANTE
Fjordendame die met het optrekken van een wenkbrauw een paard kan
wegjagen, met de heel dominante, jagende en ook nog snelle 4-jarige dame
(die ze nu dus langzaam aan aan het passeren is), met het schrikdraad
(het kan tenslotte dat die tweebeners vergeten zijn er prik op te zetten
vandaag), en normaal gesproken ook met mij.
Elke dag weer opnieuw.

Behalve sinds een paar dagen dus. Ze probeert mij niet meer uit. En na
die joinup/catching game zelfs geen verlies van aandacht meer.

Het is ook nooit goed naar mijn zin...

Angelique schreef op Thu, 6 May 2004 17:15:59:


hey angelique, kan je me wat meer uitleg geven over de catching game?

volgens mij beschouwt ze jou gewoon als de leider "van de groep", onder jullie 2 dan.

groetjes,
kim

Hoi Kim,

Ik had al een tijdje een spelletje geleerd van Taar:
Zij rent rondjes in de roundpen, dat doet ze echt omdat ze het leuk
vindt... Als ze stopt zonder naar me toe te komen, voer ik de druk op,
en als ze stopt en wel naar me toe komt, laat ik haar. Ze moet dan wel
een zekere afstand houden. Als ze dan weer weg loopt, voer ik de druk
weer op. (Weglopen = werken)

Naar mijn gevoel was dit helemaal vrij. Ze leek het leuk te vinden, leek
zich ook echt uit te leven en kon soms ook echt uitdagend wegspurten !
En soms juist echt lang bij me blijven...

Nu kreeg ik de raad om haar niet meer zelf naar me toe te laten komen,
om twee redenen.
1) Ze kan besluiten om gefrustreerd naar me toe te komen met maaiende
benen
2) Het is verwarrend, omdat ik het met dit spel wel goed vind en met
b.v. de Circling game niet.

En daar kwam de "join up" om de hoek kijken. Nu moet ze ontspannen
worden met het rondrennen (niet perse likken, ik blijf eigenwijs) en dan
geef ik aan dat ze stil mag staan. Daarna geef ik aan dat ze naar me toe
mag komen. Ze mag dus niet meer zelf het initiatief nemen.

Bij de Catching game moet ze bij druk op de achterhand besluiten dat ze
liever bij mij is (= rust). Dan mag ze wel direct naar me toe komen. Dat
is eigenlijk het enige verschil tussen wat ik nu gedaan had en de
Catching game.

Er zit wel meer vast aan die game (fases en trouble shooting
bijvoorbeeld), maar dit is voor mij de essentie.

Ik moet er nog bij zeggen dat ze met haar zelf bedachte spelletje ook
alleen maar naar me toe kwam als ze ontspannen was. Zolang haar hoofd
hoog was, dacht geen haar op d'r hoofd eraan om te stoppen met lopen !
Dus daarin zat eigenlijk geen verschil met die join up.

Ik geloof graag dat ze mij als de leider beschouwt, alleen vind ik het
niet logisch. De Fjord is ook heel indrukwekkend, en toch probeert ze
haar elke dag even uit.

Zou ze toch ???

Angelique schreef op Thu, 6 May 2004 17:15:59:


---Hahaha, dan hoef je ook niet te vragen naar Tamara


---Leuk! Straks streef je Tamara en mij nog voorbij hihihi...kan Tara Tamara nog wat leren


---Dat is leuk voor Taar! Lekker in een groep en lekker naar buiten...
hoe is het nu met haar 'bak'-probleempje? Ze was toch zo onrustig in de bak?


---Hahaha, dat coole zal ook wel komen omdat er Quarter-bloed in zit. Er staat een leuke bonte bij Tamara waar ook Quarter-bloed in zit, super leuk beestje joh! Kun je het bij Tara al zien dat er Quarter in zit? (grotere kont enzo hihihi)...en dat ze zich zo goed gedraagt ligt inderdaad vast ook aan jouw engelen-geduld :)
Tara boft ook met jou hoor als ik het zo hoor...


---Ja, kan ik me voorstellen. Zeker als ze normaal gesproken niet zo rustig is misschien


---Tja, dat ligt eraan hoe snel en hoe je zo'n soort join-up doet. Het maakt vaak echt veel indruk op een jong paard. Ik heb het met Tamara eigenlijk nog niet zo gedaan, ondanks dat we toch met level 2 bezig zijn. Ik heb het geluk dat Tamara gewoon wel naar me toekomt, ik heb de Game één keer gedaan maar het was eigenlijk niet nodig. Tenminste, niet met het doel Tamara mij te laten volgen en naar me toe te laten komen. Dat doet ze dus al... maar was het echt de Catching Game of heb je het anders gedaan? Op zich natuurlijk wel heel goed dat ze rustig was, maar het moet niet zo zijn dat je het gevoel krijgt haar 'te breken' zeg maar...



---Hahaha, wel grappig, ik zie dat bij Tamara ook. Ze probeert niet meer zo vaak mij te domineren/uitproberen, maar de paarden waarmee ze samenstaat dus echt wel. Pasgeleden nog, er was een nieuwe ruin (pony) bijgekomen, ook heel dominant. Madam stormt erop af en negeert dat beest gewoon als hij z'n tanden laat zien


---Nou, hihihi, daar zul je nog wel achter komen. Ze probeert je misschien niet meer elke dag uit, maar wel eens in de zoveel tijd
Maar heel goed hoor dat jij ook steeds hoger in rang komt te staan!


---Tja, het is maar net wat voor paard je wil natuurlijk. Wil je een rustig paard dan is er niks aan de hand. Maar er is ook weer een verschil tussen rustig en 'ik laat alles maar over me heen komen' zeg maar. Tara moet geen zombie worden denk ik...maar is die Catching Game echt nodig? Hoe vaak heb je die gedaan? Ikzelf zou zoiets bijvoorbeeld niet al te vaak doen als het niet echt nodig is zeg maar...

Leuk om te horen dat jullie al met Level 2 bezig zijn trouwens...wanneer kunnen we jullie op de volgende Parelli-demo verwachten? hahaha...

Groetjes,
Linda