Inge Teblick schreef op zondag 4 december 2005, 13:11:
> Uiteraard maak je ook dan nog steeds je keuzes: "in hoever wil
> ik dat mijn paard zus of zo beweegt"; dat hangt af van de
> discipline die je beoefent en hoe ver je daarin wil gaan. Maar
> je kan uiteraard maar eerlijke keuzes maken als je evenwaardige
> alternatieven hebt waar je de voor- en nadelen van begrijpt.
GROTE KNIP
> Dus ja, de 'gemakkelijkste' paarden om te blijven zitten (in de zin van 'het minste werk voor de ruiter')? Zij die hun achtervoeten achter zich aan slepen of naast zichzelf neerzetten, en verder niet al te veel moeite doen om te werken. ook paarden zijn liever lui dan moe
.
Liever lui dan moe kan, denk ik, totaal verschillende resultaten veroorzaken.
Eén van de ijscojongens waar ik de laatste maanden het genoegen had als evt. koper naar te kijken/proberen deed in hoger tempo draf de achterbenen meer naar buiten neerzetten, zoals je bij "echte" dravers regelmatig ziet (en daar juist gewaardeerd wordt omdat er o.a. minder kans is op balbetrappen - Hans v. K. kan daar ongetwijfeld ons daar veel meer over vertellen).
Maar goed. Dat viel me dus op , en ik maakte daar een opmerking over, best lovend eigenlijk. Naar mening van de trainer lag dat echter anders... de jury waardeert dat beeld niet "dus" is het niet goed en behoeft nadere training - zo simpel kan het leven vaak zijn, dus. Het blijft iedere keer weer oppassen en nauwkeurig proberen te observeren wat er nu precies paardgericht is en wat niet.
Dit alleen maar als voorbeeld van hoe alles aan perceptie van subcultuurtjes van mensen is opgehangen. Vanuit het paard bekeken, lijkt mij, dat "goed" is waar het paard zich het plezierigst bij voelt, vooral als daar een omgekeerd evenredige correllatie met ruiterplezier aan verbonden is. En dat kan individueel verschillen, vanwege bouw en aanleg bijvoorbeeld.
Terugkomend op "paard-natuurkundig" denk ik wel consequent, en in algemeenheid, te kunnen beredeneren dat het onderling zo afstemmen van de bewegingen van paard en ruiter dat die het plezierigst door de ruiter ervaren worden (en dat kunnen dus totaal verschillende keuzen zijn!) een evenknie hebben in het plezieriger ervaren door het paard, want dat is slechts het doorberederen van dat energieën niet verdwijnen maar slechts verplaatsen of van vorm/richting veranderen (wet tot behoud van energie), en vervolgens "actie=reactie" etc. Dieper dan middelbare-school-lectuur hoeft dat voor begripsvorming niet te gaan. Kortom: nmm is het zo dat hoe meer ruiter en paard in hun bewegingen verkleefd zijn het "beter" dat voor het paard is en des te plezieriger voor de ruiter. De eis van "verzameldheid" van het paard zie ik daar in eerste instantie niet (in de zin van "kan wel, hoeft niet") in terug, noch heb ik ooit aangetoond gezien dat "beter" gereden paarden ouder worden of gezonder zijn.
Groeten, Egon
Warboel
