Hoi

Sinds een paar weken woont Bonnie bij ons. Een haflinger/tinker veulen die van haar moeder af moest. Bij de eigenaar geen plek om ze echt te scheiden dus logeert ze nu bij ons.

Over het algemeen is ze erg lief maar ook snel opgewonden en snel geirriteerd. Ze haalt dan uit met haar hoofd of met haar achterbeen. Met dat achterbeen kan ze je raken waar je ook staat; erg lenig. Als ze angstig is kruipt ze in me maar als het voer niet snel genoeg komt doet ze bovenstaande.

Wat ik weet is dat ze haar moeder ook zo behandelde en deze liet zich door haar wegduwen bij het eten. Zo erg dat ze zelf vermagerde en treurig werd. Ook onze Mookie 11 jaar of ouder was na een week tweede in rangorde.

Nu raakte ze gisteren een kind wat naast haar stond en dat vind ik erg vervelend. Hoe reageer ik nu het best. Ik vind dat dit echt niet mag, moet ik nu hup knietje terug of alleen nee zeggen of zo. Het is niet iets wat zich achter elkaar herhaalt dus druk opvoeren lijkt niet te kunnen ???

Aan het halster is ze super, makkelijk meelopen, halthouden, voetjes geven, hoefjes uitkrabben, borstelen, van en naar de wei brengen, op straat wandelen, enz.

groetjes
Elsbeth

Hoi,

elsbeth flipsen schreef op woensdag, 11 februari 2004, 23:05:


Moeilijk om bij zo'n soort probleem een goed advies te geven per e-mail. Ik doe een poging.

Doet Bonnie alleen zo vevelend als er voer in de buurt is? Toen ze dat kind raakte, ging het toen ook om voer?

Omdat je schreef dat ze aan het halster en met voetjes geven etc. heel braaf is, ga ik maar even van uit dat het antwoord op de bovenstaande vragen ja is, of dat dat in elk geval het grootste probleem is.

Wat je zou kunnen doen is Bonnie leren dat het enige moment dat zij voer krijgt, het moment is waarop ze geduldig, niet opdringerig en niet agressief is. Dat zou je alsvolgt kunnen doen.

Zet Bonnie aan de ene kant van een omheining, en jij staat aan de andere kant, met voer. Zo lang Bonnie loopt te klooien en zich druk maakt, doe je helemaal niks. Niet mopperen, niet tegen haar praten, gewoon niks. Het kan, zeker de eerste keer, een poos duren, maar er komt een moment dat Bonnie stilstaat en niet opdringerig is. Precies op dat moment zeg je 'braaaf' en doe je meteen een stap naar voren en geef haar uit je hand wat voer. Stap daarna meteen weer naar achteren en blijf deze oefening herhalen.

Om het goede gedrag, het gedrag dat de beloning oplevert, duidelijk te markeren, wordt de oefening voor Bonnie gemakkelijker te begrijpen als je haar de betekenis van een clicker (geluid) leert, en dan met de clicker het goede gedrag markeert. Als je meer wilt weten over clicker training, laat maar weten alsjeblieft!

Als de oefening ieder aan een kant van een hek goed gaat, dus je ziet aan Bonnie dat ze bewust braaf stil gaat staan omdat ze heeft begrepen dat dat de enige manier is om een hap voer te krijgen, dan kun je dezelfde oefening doen met Bonnie aan een halster en leidtouw. Als ze al geleerd heeft om vastgebonden te staan zonder in paniek te raken als het touw vaststaat, kun je haar vastzetten en net buiten haar bereik gaan staan. Kan ze dat nog niet goed genoeg, dan kun een 2e persoon Bonnie aan het halster vasthouden, net buiten bereik van degene met het voer.

De volgende stap is Bonnie nog wel vast aan een leidtouw, maar jij staat binnen haar bereik. Doet ze opdringerig of agressief, stap je meteen buiten haar bereik. Blijft ze geduldig wachten totdat jij het voer echt aanbiedt, braaaaaf!

Als dat ook goed gaat, is de volgende stap om dit te doen terwijl Bonnie los loopt. Gaat ze dan toch weer opdringerig doen of zelfs agressief, zou ik haar boos wegsturen (zwaai met je armen, mopper, ...) en meteen weggaan met voerbak en al. Lukt het los telkens niet, dan een stapje terugdoen in de training, dwz Bonnie eerst weer aan een touw vast.

Lukt dit allemaal goed, dan zou ik als laatste stap aan Bonnie leren, op precies dezelfde manier, dat deze beleefdheid van haar verwacht wordt niet alleen als jij voer hebt, maar ook een willekeurig ander mens. Hopelijk spreekt het vanzelf dat je de nodige voorzichtigheid betracht als je andere personen vraagt om Bonnie op deze manier iets te eten te geven

groeten,
Karen

elsbeth flipsen schreef op woensdag, 11 februari 2004, 23:05:


Je kan hier niks tegen doen. Het kind beschouwt ze als ondergeschikt, het kind moet dat zelf oplossen maar zal dat beslist niet kunnen, dus de rangorde blijft zo als ie is. Van een paard kan en mag je niet verwachten dat hij begrijpt dat voor kinderen andere regels gelden dan voor veulens.

Het enige dat je kan doen is het kind buiten de gevarenzone van het paard houden.

Groeten,
Frans

elsbeth flipsen schreef op woensdag, 11 februari 2004, 23:05:


Scheiden van merrie en veulen is een enorm stress-volle tijd voor het veulen. Veel mensen doen het ook te vroeg, gewoon omdat die bepaalde tijd er nu eenmaal voor staat. Emiel Voest heeft in zijn methode een boek uitgebracht Fase II over de opvoeding en begeleiding van veulens en als je wilt dat het veulen 'goed terecht' komt dan kan ik je aanraden dat te lezen.

Voer, of te wel eten, is voor ieder dier een sterke impuls. de een reageert heftiger dan de ander maar dit beestje is blijkbaar behoorlijk ongeduldig. Het advies van Karen is zeker goed ( met uitzondering van het vastzetten aan een halstertouw en dat geclicker zie ik ook niet zitten, maar da's persoonlijk!) maar... je mag heus wel eens een mep uitdelen hoor, als jij die mep maar meteen uitdeelt als er geschopt wordt en je in de drie seconden erna maar meteen ook zegt dat-ie braaf is.

Groet, Marianne

Karen Koomans schreef op donderdag, 12 februari 2004, 2:30:

Hoi

Dank je voor je snelle antwoord. Het was inderdaad na het uit de wei halen en dan staat het voer klaar in de stal. Normaal haal ik even een borstel over haar en controleer haar en dan mag ze op stal eten. Ze is dan ook onrustig om naar haar voer te gaan. Nu stond ze dus nog even buiten de stal omdat een kennis van de eigenaar haar kwam bekijken.

Jouw oplossing is misschien de oplossing voor de lange termijn, maar ik wil ook weten hoe ik zou kunnen reageren als ze uithaalt naar mij of een kind. Ik bedoel dus op dat moment zelf. Straf/negeren/weglopen/........ Ik heb zelf drie kinderen en er lopen regelmatig vriendjes en vriendinnetjes rond. Ik ben dan erg voorzichtig omdat ze nog jong is maar naast haar staan heb ik altijd toegestaan maar ik weet nu niet of dat wel verstandig is.

De andere kant van Bonnie is dat toen ik haar vroeg de stal in te lopen onze tweejarige Jeroen ineens voor haar stond. Ze stopte voor ik haar vroeg te stoppen, hield haar neus tegen Jeroens hoofd en duwde hem zachtjes opzij en liep haar stal in.

Ik denk inderdaad dat het voornamelijk met voer te maken heeft. Ze is dan ook nogal onhebbelijk tegen onze Mookie.

Alvast bedankt.
groetjes Elsbeth

Frans Veldman schreef op donderdag, 12 februari 2004, 9:35:

Ok dat snap ik. Maar als ze dit nu bij mij doet. Ok dan is de rangorde nog niet duidelijk en moet ik daar aan werken. Dat is iets langere termijn werk. HOe reageer ik op dat moment.

groet Elsbeth

elsbeth flipsen schreef op donderdag, 12 februari 2004, 16:25:


Heel verstandig!!


Gewoon een mep geven! Luid en duidelijk! Zie ook mijn eerdere mail over dit onderwerp.

Groetjes, Marianne

elsbeth flipsen schreef op donderdag, 12 februari 2004, 16:25:


Dat is Parelli level-1 werk. De basis begint bij het spel dat jij met je paard speelt. Net als dat spelletjes bij honden (spelen met de bal; wie heeft na afloop de bal en dus vanuit de hond gezien "gewonnen") bepalend zijn voor de rangorde zo is dat bij paarden ook. Alleen bij paarden zijn de spelletjes anders; wijken voor druk, wie beweegt wiens voeten, etc.

"Wijken voor druk" is een begin. Een paard dat voor jou wijkt i.p.v. andersom zal al enige reserves hebben om naar jou te slaan. Daarna "driving game". Wie beweegt wie met behulp van lichaamstaal? Etc.
Ik heb al heel wat mensen gezien die een "dominant paard" hadden die veel baat hadden bij het Parelli-en. Waarbij het dominantieprobleem letterlijk spelenderwijs werd opgelost.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op donderdag, 12 februari 2004, 9:35:
Hoi,
Ik heb een shetlander; de kinderpony bij uitstek !!??? Nou de onze dus zeker niet. Zolang ze VAST staat met een halster om, of omdat ik haar vast heb of omdat ze voor de wagen staat, dan is ze super lief en kan een kind als het ware onder haar doorkruipen.
Maar o wee, als ze los is. Vooral in haar eigen wei, dan is ze ronduit gevaarlijk. Het dochtertje (3 jaar) van mijn schoonzus rende eens de wei op waar Isabella stond. Nog voordat ik besefte wat er gebeurde, kwam mijn pony met oren in de nek, wit in de ogen op dat kind afvliegen. Zo razend snel. Ze kwam omhoog en ik gaf een fikse gil, waardoor gelukkig het kind stopte. Daardoor miste Isabella's hoeven het kinderhoofdje. Ik wil niet weten wat er gebeurd zou zijn als het kindje was doorgelopen. Ook Isabella begreep wel uit mijn reactie dat ze iets deed wat niet door de beugel kon, maar het kind stoorde haar kennelijk op haar terrein. De vader van het kind was heel erg boos op mij. Ik was echter te geschrokken om me daar zorgen over te maken. Ik heb Isabella wel terecht gewezen, maar wist toen niet goed of ik nu flink tekeer moest gaan of niet ... ze wist tenslotte zelf niet wat ze deed. En het was gelukkig goed afgelopen.

Maar later gebeurde bijna hetzelfde. Er liep een heel klein kindje zomaar de uitloop in omdat die daar een konijntje zag (had nog geeneens dat "grote zwarte" beest gezien. Ik wist niet hoe snel ik over het hek heen moest komen, want het "zwarte beest" kwam er al weer aan met de oren in de nek, klaar ten aanval. Nu kon ik nog net op tijd die pony omduwen en had moeder haar kind weer vast. Ik denk geeneens dat deze mensen het door hadden.

Ook had ik ooit een meisje van 7 jaar dat op Isabella reed. Ze kon het beestje gerust alleen borstelen (als ze maar vaststaat) en berijden. Alles ging goed, totdat ze vroeg of ze haar aan het halster mee mocht nemen op een rondje door de wei. Ik dacht eigenlijk dat het wel kon, dus gaf haar het touwtje. Zodra ze Isabella mee wilde nemen, ging die pony omhoog en gaf het kind een fikse knauw en een maai met haar voorbeen. Dat ging dus overduidelijk niet.

Tja mijn shetlander is dus GEEN kinderpony. Hoe ik dit gedrag eruit moet krijgen ... ach ... ik heb zelf geen kinderen, dus het maakt me niet zoveel uit. Ik weet het nu en laat gewoon geen kinderen meer toe.

Groeten,
Ingrid

Hoi,


Ik las ergens over een mep geven, dit zou ik niet doen. Als je als mens gaat slaan, dan geef je niet een mep zoals een paard een ander paard een mep geeft als hij onrespectvol is, maar als mens geef je een mep uit frustratie en is het roofdier gedrag erg duidelijk zichtbaar voor een paard, vooral voor een veulen! Dit werkt dus alleen maar averechts. Natuurlijk moet je je persoonlijke ruimte aanduiden en niet zomaar afdruipen, kijk maar eens naar paarden in een kudde, als een paard een mep krijgt en dat paard druipt af, dan heeft de mepper gewonnen. Zie het als een spel, om rangorde te bepalen. Als je ieder spel wint wordt je steeds duidelijker leider. Je moet er dus voor zorgen dat jij van het veulen wint, en dus niet afdruipen! Niet gaan meppen, maar neem bijvoorbeeld elke keer als je iets met dr gaat doen, een sterk lang touw mee. Als zij in je persoonlijke ruimte durft te komen, en dan ook nog eens aggressief, ga je met het touw rondjes om je heen slaan, van, waag het om in mijn ruimte te komen zonder dat ik je uitnodig. Ik heb het ook zo gedaan met een paard waarmee mijn paard altijd op het land staat. Als ik Donus kwam halen, kwam hij meteen dominant op me af en ging niet voor me opzij. Hij stuurde Donus altijd weg, zodat Donus niet naar mij toe durfte te komen. Toen dacht ik, als ik kom, ben IK de leider in de kudde. Dus ik nam mn leadrope altijd mee en als hij ongevraagd in mijn buurt durfte te komen, dan ging ik met mn touw om me heen slaan. Het punt is ook, meppen is de laatste fase, als paard A niet wil dat paard B in zijn buurt komt, dan kijkt hij eerst heel boos met de oren in de nek, trekt B zich daar niets van aan en gaat hij door, dat komt die kont die naar hem toe wordt gekeerd, luister hij nog niet krijgt hij een mep. Het veulen ziet het probleem van meppen dus niet aankomen zolang je niet eerst andere signalen geeft. Maar jah... wij kunnen onze oren niet bewegen en ik neem aan dat je niet zon enorme kont hebt dat je daar mee kunt gaat dreigen , dus gebruik je een stuk touw om je persoonlijke ruimte mee duidelijk te maken. Op het moment zelf kun je dit doen, maar ook op andere momenten, dus is het op de korte termijn en op de lange termijn erg handig. Kort termijn: je houdt het paard op afstand, lange termijn: door het duidelijk maken van je persoonlijke ruimte krijgt het veulen respect voor je.

Succes!
Groetjes Sophie

PS, als het veulen niet reageert op het touw ( al lijkt me dat stug ) dan moet je de fases opvoeren met het touw, door je ruimte groter te maken, harder op de grond slaan, en pas op het laatst, als niets is gelukt, krijgt het veulen een mep van het touw. Had hij maar naar de waarschuwingen moeten luisteren. Als je dit consequent doet zal het vast een stuk beter gaan na een tijdje!

Sophie Vonk schreef op vrijdag, 13 februari 2004, 13:55:


Iemand die mept uit frustratie moet niet met paarden omgaan!
Dat was ook niet wat ik bedoelde, maar kennelijk ben je de situatie waarover Elsbeth sprak uit het oog verloren. Dat ging nl. over vervelend en opdringerig gedrag bij het voeren.
Het veulen moet meteen gecorrigeerd worden, er is geen tijd en ruimte om te 'onderhandelen' over persoonlijke ruimte. Een flinke zet met je elleboog ( als je dat liever leest dan een 'mep' en goed bóós 'NEE' zeggen) is de remedie. En als-ie dan braaf op een opstand blijft, meteen een vriendelijk braaf er achter aan!
Vergeet niet dat dat lieve kleine veulentje straks een paar honderd kilo weegt en heel wat meer te vertellen krijgt dan jij! En dan worden het opeens 'lastige en onhandelbare'paarden genoemd die, in het uiterste geval in de slacht belanden!

De situatie die jij beschijft van het paard in de wei ligt héél anders - daar kun je daadwerkelijk spreken van het 'binnentreden' van jouw ruimte en dan is dat touw helemaal zo'n slecht idee niet!

Groetjes, Marianne

Sophie Vonk schreef op vrijdag, 13 februari 2004, 13:55:


Als ik een trap krijg van een paard gil ik eens hard en geef tegelijkertijd een trap terug. Ongeveer even hard als het paard mij trapte. Eerlijk vind ik dat!! Kleine trap van het paard levert het paard dus geen grote trap van mij op maar als ie me hard raakt dan kan ie het hard terug krijgen... (in principe, mijn paarden trappen mij gelukkig niet)

Waar je gewoon op moet letten is dat je EERLIJK blijft. Geef een gil, trap (tegelijkertijd) en dan is het KLAAR. Het is erg menselijk om boos te blijven en DAT is gemeen. Klaar is klaar en dan zijn we totdat het anders blijkt gewoon weer 'vriendjes'.


Dit klopt, een paard geeft signalen voordat hij werkelijk iets doet MAAR ik heb er goed op gelet bij onze paarden en in het geval dat er een hoger in rang staand paard getrapt wordt door een lagere trapt die hogere in rang direct patsboem terug! niks nakkes nada geen fases te bekennen!

Daarom trap ik zelf dus ook zonder fases als een paard mij trapt. Wat je kan doen om te vermijden dat je getrapt wordt is goed opletten naar de lichaamstaal van je paard, zodat je bij fase 1,2 of uiterlijk 3 er al voor kan zorgen dattie je gewoon niet kan trappen

Groet
--

Ilona

Sophie Vonk schreef op vrijdag, 13 februari 2004, 13:55:


Had ik ook wat moeite mee, maar een duw of knietje is als reflex of bescherming snel gegeven. Zeker in een kleine ruimte als een stal met twee pony's erin.

maar neem bijvoorbeeld elke keer als je iets met dr gaat

Hoe reageerde Donus dan. Onze Mookie die redelijk mijn ruimte respecteerd (Mookie respecteerd de grenzen die ik tot heden aangaf maar die zijn niet eenduidig, en voor de duidelijkheid zou dat wel moeten; in de natuur is de leider ook niet het ene moment wel en het andere moment niet de leider, reageerd schrikkerig.

en ik neem aan dat je niet zon enorme kont

nou


Dit spreekt me wel aan al zal ik over het schrikkerige van Mookie moeten nadenken. Ze heeft volgens mij niet door dat ik het niet tegen haar heb.

Foor het meppen met haar hoofd flap ik met mijn ellebogen en dat probleem is als bijna altijd verholpen maar dit hielp niet bij die geintjes met haar achterbenen.

groet Elsbeth

Marianne schreef op vrijdag, 13 februari 2004, 14:56:

Dit bedoelde ik dus in mijn vorige berichtje hierover, duw, knietje. En dan braaf moet ik nog wel aan denken, ben een namopperig typje.

Dit heeft op het moment dat Mookie erbij is ook totaal geen effect op haar terwijl in de wei inderdaat een touw (nam ik in de wei al wel mee) geen effect heeft op Mookie.

Dank je wel allemaal, ik ga het uitproberen, wordt de kans toch kleiner dat de eigenaar over een paar jaar een totaal onhandelbare pony terugkrijgt.

groet Elsbeth