http://www.youtube.com/watch?v=g1pfbqr3lvk
__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

ah, de held van vele bokkers

Ik weet niet goed wat ik ervan moet denken.

Ik vind zijn manier van aanpak alles behalve prettig en ben ervan overtuigd dat het anders kan, maar tegelijkertijd is hij vaak het laatste station voor de slacht bij paarden die door hun eigenaars al volledig verklooid zijn.

Maar goed.... dan vraag ik mij ook af hoe het daarna gaat...
Ik heb al tijdens wat gelezen discussies (ik neem er geen deel aan) dat hij probleempaarden na zo'n breeksessie nog een paar weken in training houdt en dat de paarden in kwestie daarna het vaak goed doen.
Dan denk ik dus idd dat je te maken krijgt met gedrilde machines en dat is toch wat de mensen vaak willen zien?
Het redt dan dus wel weer een paard van de slacht.

However.... ik denk dat een groot deel van de paarden met probleemgedrag een onderliggend probleem hebben. Hij zegt zelf nooit op een paard te stappen met fysieke problemen, maar hoe zeker kun je daarvan zijn.
Rappa, de merrie die hier stond en dus ook moeilijk gedrag liet zien en volgens eigenaar gewoon eigenwijs was, werd klinisch goedgekeurd. Later onderzoek toonde dat ze een vergroeiing in het been had en door het 'erdoorheen rijden' ook nog artrose in nek, rug, schoft en knieen. Kapotgereden dus. (alleen de vergroeiing was beslist niet het grote probleem... het niet onderkennen van de beperking daardoor echter wel)

Dan denk ik ook weer: hij krijgt de paarden weer aan het lopen, maar voor hoelang?
Ze hebben afgeleerd de protesteren (op dat moment), dus geven niets meer aan.
Tja... hoe lang voordat kleine probleempjes, die misschien niet zichtbaar waren, grote problemen worden?
Zou eigenlijk wel eens 'zijn' paarden in de jaren erna willen zien.... weet dus niet of het zo is

Andere kant is natuurlijk dat probleemgedrag ook aangeleerd gedrag kan zijn, vaak ontstaan vanuit pijn of angst e.d. En als dat voldoende vaak door de eigenaar is 'getraind' door bv in de stal te kiepen nadat ie er hard genoeg vanaf gedonderd is, is dat iets wat je niet zomaar eruit krijgt.

Maar zoals gezegd... er zijn ongetwijfeld betere manieren. Maar de mensen die er echt goed in zijn, gaan dit wrs niet beroepsmatig erg veel doen. Temeer omdat een lang traject onbetaalbaar is voor de klant.

Dan is het dus vaak slacht of iemand als Gert. Of eerst iemand als Gert en dan slacht?

Ilma Meijer schreef:


Brrr, ik voel alleen maar kwaadheid, mijn haren gaan rechtop staan bij het zien van dit filmpje. De omstanders hebben lol, zijn aangenaam onder de indruk maar het paard is totáál overdonderd.

Ik vraag me serieus af of paarden die ze hebben laten uitbokken onder het zadel in latere carriëre ook bokkers blijven. Ikzelf doe alles in zo'n kleine stapjes en rustigaan dat onze inrijpaarden nooit bokken. Tuurlijk, uitzonderingen daargelaten maar dan zat dat al in het paard. Vind dit zéér ongewenst. Paard moet juist rust en vertrouwen krijgen, niet rondgejaagd worden met een knallende zweep erachter.

Spirithorses schreef op dinsdag 9 april 2013, 9:05:


Klopt Pien. Inrijden is sowieso belachelijk, om op deze wijze te doen.
Maar hij haalt dus zijn werk voornamelijk uit paarden met probleemgedrag

Ik zou liever nooit meer mijn paard rijden, dan er iemand als hem op laten.
Maar de meeste mensen denken daar anders over en willen hun (zelf gecreeerde)probleem opgelost zien. Meteen.

Mensen als Gert spelen daar handig op in, want zeg nu zelf... zou jij - als iemand die dus met verstand en begrip voor paarden problemen oplost- hieraan beginnen, wetend dat de eigenaar het probleem meteen gefixed wil zien en geen maanden pensiongeld wil betalen?
Ik denk het niet?

En dan is het dus enkeltje slacht of zo'n figuur... ik heb voor mijzelf nog niet helemaal uitgemaakt wat beter is

Overigens vind ik het hele gedoe met inrijden voor publiek/probleempaard breken voor publiek/Nh demo's bij probleemgedrag -waarbij dat dus eventjes wordt opgelost- verwerpelijk en is voor mijn gevoel vooral zelfverheerlijking.

Helaas zijn en blijven de meeste mensen ramptoeristen (Waar komen die files aan de andere kant (van het ongeluk) op de snelweg vandaan?) ook weer te zien aan de opkomst die deze man geniet.

En, zoeken de tradi's toch vaak naar 'quick-fixes' want de lange correcte weg afleggen, phoe... Dit gaat toch veel sneller? Wat het paard er van vindt, is van secundair belang in hun optiek. (als ze er al over nadenken) Primair belang; wanneer kan ik er weer op?
Laatste station voor de slacht? Deze paarden zijn op een 'normale' wijze (indien er niks mankeert dan he) ook wel weer goed te krijgen (en nog beter bevestigd ook) maar dat kost tijd he.

Locanda schreef op dinsdag 9 april 2013, 9:22:


Ja, maar die tijd (en onkosten) nemen mensen niet. Dat weten we allebei wel

Het paard zelf weer op de rails krijgen, is voor velen niet weggelegd, omdat ze daar de kennis niet voor hebben (en vaak zelf de oorzaak van het probleem zijn, als het niet lichamelijk is) en het paard uitbesteden aan een goede opvoeder/heropvoeder betekent dat ze het dier lange tijd bij deze persoon moeten onderbrengen, wat dus tijd en geld kost, en dan ook nog zelf heropvoeding nodig hebben. En daar maar weinig mensen aan beginnen.

Kom op zeg... het is maar een paard.... het moet gewoon doen wat ik zeg. Toch?

Sandra van Bommel schreef:


Zeker zal dit een efectieve methode zijn met veel resultaat op een korte termijn. Maar ik wil die paarden over een jaar wel eens terugzien. Ach, waarschijnlijk 'doen die het dan nog gewoon' want daar hebben ze zweepjes en sporen voor. Die man rijdt dat paard zelfs in met sporen (zie filmpje)! Een paard over een hindernis jagen dat nog maar amper geleerd heeft gewicht te dragen. Dát is nou breken....
Tuurlijk gaat-ie niet zwaar in verzet. Hij is overbluft tot en met.


Mensen weten niet beter en ze laten zich oml*llen door zo iemand. Dat zegt ook wel wat over die mensen ja.


Komaan, of slacht of zo'n persoon. Er is nog een hele weg aan methodes tussenin.
Ik ben toevallig op dit moment bezig met een merrie die zware problemen gekregen heeft tijdens het inrijden. Dat is (vermoeden we) op zo'n manier als in het filmpje gegaan. Ik denk dat haar probleem niet blijvend op te lossen is (altans niet bij mij als allround lespaard onder alle omstandigheden) en ze gaat binnenkort terug naar haar eigenaar. Maar nooit naar zo'n figuur. No way! Dan zet de eigenaar haar nog liever haar verdere leven in de wei.


Vind ik dus ook.

Spirithorses schreef op dinsdag 9 april 2013, 10:50:


Ik weet wel zeker dat er een hele weg aan methodes zijn en dat noem ik ook. Maar die vergen tijd en inzet van de eigenaar. En daartoe zijn veel eigenaars niet bereid.
Ze willen geen maanden wachten voordat ze weer gewapend op hun paard kunnen stappen en ze willen al helemaal niet horen dat ze zelf maar weer eens terug moeten in de schoolbanken.

Dus ja... dan wordt het een beetje een of/of verhaal, voor die arme drommels.
Hoe het resultaat na lange tijd is, weet ik niet. Idd zullen ruiters gedrag wel 'onder controle' kunnen houden voor een tijd, maar de vraag is wat een dergelijk paard nog aangeeft bij ongemak en hoe snel het aan gort gereden is.

Paard waar jij mee werkt, heeft een verstandige eigenaar. Kan mij voorstellen dat je haar helpt. Maar zou je ook iemand helpen die het probleem gisteren opgelost wil zien?
Denk het niet, toch?

Overigens stap ik zelf ook liever nooit meer op dan dat ik het naar zo iemand of eigenlijk elke willekeurige stal breng, die het probleem wel even zal oplossen.

Zie hier nogal eens tweejarigen weggebracht worden om eventjes manieren te leren en alvast zadelmak gemaakt te worden.
En och... een rondje vrij springen kan toch ook geen kwaad

paard = brommer tegenover paard = (huis)dier, helaas zit het merendeel van de paardenwereld nog op brommers

Achja, hij doet het wel zo maar even. Inrijden zou ik hem niet voor willen, dit dient met respect en geduld te gebeuren.
Maar er zijn denk ik echt wel paarden gebaat bij deze man. Paarden die zo vast zitten in "rijden doet pijn" dat de gemiddelde paardeneigenaar in NL ze er niet doorheen krijgt.
Deze man stapt er lachend en ontspannen op, laat het paard z'n zegje doen zonder daarbij aan het bit te trekken, en zegt vervolgens hé, maar zo kan het ook hoor!

Voor zadelmak maken zoals in die demo's gebeurt zie ik hem liever niet, maar de ontspannen, gewoon vrolijke manier waarop hij werkt, dat staat me dan wel weer aan.

Saars schreef op dinsdag 9 april 2013, 11:19:


Als het rijden voor een paard pijn doet dan is er niets te rijden, want dan ga je er (om het thema vast te houden) vanuit dat het een breinloze brommert is. Een paard dat niet wil, mits op fatsoenlijke manier behandeld, geeft aan dat er iets aan de hand is en dan zal je als verzorger net zolang moeten door zoeken totdat je het gevonden hebt of doodsimpel niet rijden. Die man is een dierenbeul, paarden opjagen en breken om een of ander sadistisch genoegen, getver.

Ik was het filmpje beginnen kijken maar na minder dan 1 minuut ermee gestopt... ik had genoeg gezien!

Om te beginnen vind ik dat je in een demo geen paard kan inrijden, omdat je dat niet zomaar effe op een korte termijn doet. Dan ga je het paard altijd bruskeren omdat je iets wil bewijzen aan je publiek zonder dat je het paard de tijd geeft voor hetgeen je wil doen.

Als het dan al moet beginnen door een paard aan de longe op te jagen voor een groot publiek in een hal waar het zich sowieso al gestresseerd voelt, dan zijn we wel heel verkeerd bezig!

Thanks but no, thanks!

Ik wil het toch graag anders aangepakt zien voor mijn eigen veulen (bijna 10 maand intussen ), meer op de 'watjes'-manier.
Zodat ze niet bang hoeft te zijn van ons, van het zadel, singel, met iemand die haar begeleidt terwijl er iemand anders opstapt, iemand die niet met het volle gewicht eindeloos aan één kant blijft hangen terwijl er een hele uitleg gedaan wordt, wel vanop een opstapbank of zo, ze hoeft de eerste keer van mij zelfs geen stap te verzetten, de 2de keer misschien wel. Ze mag ook ingereden worden op een plek waar ze zich op haar gemak voelt.
En over een hindernis springen hoort volgens mijn idee helemaal nog niet bij het inrijden.

Intussen heeft ze al geleerd dat als er iemand boven op haar 'zit' (terwijl zij ligt) ze van die heerlijke krabbeltjes in haar nek cadeau krijgt... aan beide kanten.
Dat is intussen al 2x gebeurd, telkens bij een heerlijk lentezonnetje.

Groetjes, Lena

Maar goed, als een paard dan uiteindelijk helemaal medisch doorgelicht is, maar nog steeds DENKT dat rijden zeer doet, tja.
Sommigen maken zulke gekke sprongen, of slaan bijna achterover, dat zou ik niet aandurven hoor, om daar weer op te gaan zitten dan.

Ik vind ook dat inrijden niet in een demonstratie hoort. Dat doe je in alle rust, en de eerste keer een paar minuten erop zitten, langzaam opbouwen, steeds iets langer, beetje stappen, na een tijdje eens een drafje. Paard moet ook spieren opbouwen.
Ik denk dat dit paard vreselijke spierpijn heeft gehad én veel te veel stress. Dan gelijk een hindernisje neerzetten, paard helemaal over zijn toeren, nog erger dan het al was! Heb hem toen uitgezet!
Het is prima als Gert mensen met probleempaarden kan helpen, maar dit paard was volgens mij geen probleem. Het was alleen nog niet bereden.
Het publiek lacht en joelt, omdat hij zo goed erop blijft zitten, maar niemand ziet de doodsangst die het paard uitstaat! Triest toch, dat niemand dat ziet