Koen Theys schreef op maandag 28 april 2008, 0:33:


Gaande van een autoband die "plots" door de piste rolt , naar een quad die je voorbij scheurt .over een roodwit lint dat aan je laars flappert worden alle mogelijke hindernissen en voorvalletjes getraind en HERkenbaar gemaakt . Alles is trainbaar .Paarden hebben van nature schrik voor niets .Net zoals alle pasgeboren dieren !Een veulen zou neuze neuze gaan doen met een tijger als mammie hem niet liet zien dat dat gevaarlijk beessies zijn . Meeste mensen zijn vele malen banger dan hun paard ! Trainingsmethode bij mensen = bij paarden ! Je zet hun zoveel mogelijk (onder beschermde omgeving) in die en die situaties tot gewenning en vertrouwen de plaats inneemt van de anfst en/of wantrouwen gebrek aan ...VERtrouwen . Ruiters die die situaties telkens weer doormaken worden betere paardemensen ,rustigere ruiters en eigenlijk bomproof ,samen met hun viervoeter .Voorval met de herten die ik beschreef was samen met een meisjes van 13J .Ze stond samen met mij stil hoor !!

Er is geen vervanging voor km's maken !!

Wat een nachtmerrie inderdaad, owow, ik heb schrik in jullie plaats als ik het lees. Je hebt een hele hoop om aan te werken denk ik zo, doe maar zo snel mogelijk, niet teveel met de schrik blijven zitten!
Gelukkig leeft iedereen nog, en geen te zware wonden, oef.

Spirithorses schreef op zondag 27 april 2008, 9:22:


Nee, ik heb dezelfde ervaring. Lolita is ooit met mij weggerend, ik had voor ze echt voluit rechtdoor vertrok genoeg gelegenheid gehad om ze te stoppen of er af te springen, niet gedaan, allemaal fout ingeschat toen. Maar eens ze dan echt op snelheid was kon ik ze geen millimeter inbuigen. Ze is uiteindelijk wel gestopt, ik trok ook echt hard met die ene teugel aan het halster, ze zal toch gevoeld hebben dat ik het echt meende, maar ze is gestopt met haar hoofd en hals helemaal recht, niks gebogen, niks zacht.
Sedertien geen op hol meer gehad, en ik denk (hoop!) eigenlijk niet dat het mij ooit nog zal overkomen. Niet omdat ik zo'n goede ruiter/leider ben (zoals Eddy wel is) maar omdat ik beter kan inschatten, dingen beter voorbereid, en goed weet wanneer ik beter niet opstap bv.
Laatste keer dat ik de ORS echt nodig had was een dik jaar geleden, plots naderende enge luidruchtige tractor, op een plaats die al uit zichzelf eng was (dat speelt ook mee, brievenbussen zijn ook veel enger in de buurt van een varkenskwekerij bv.). Maar voor Lolita twee galoppassen had kunnen doen had ik haar ingebogen, twee rondjes ter plaatse, stop, en emergency dismount (zoals er dat vanuit het Parelli programma ingedrild zat).

Spirithorses schreef op zondag 27 april 2008, 9:22:


Ik blijf misschien doorkauwen op het gebeurde maar wil uitzoeken wat de reden is dat dat paard op een gegeven ogenblik zelf beslissingen neemt. Ik heb hier al verteld te vermoeden dat de oorzaak mogelijk ligt in kleine puntjes in de dagdagelijkse omgang waardoor wij zijn leiderschap onbewust voeden. Wat Ch me wel vertelde is dat in het begin een beetje nek aan nek race ontstond en dat zij nog geprobeerd heeft voor me te raken om mij te beschermen. Miss betekende dat wel het te laat ingrijpen zodat hij volledig in dat vluchtgedrag is gedoken. Ik herinner me anderzijds toch ook wel dat men vaak zegt dat wanneer je paard schrikt je hem eerst best even meegeeft en beetje laat gaan, dat heb ik nog geprobeerd, om dan terug vat te krijgen???? Werd vroeger vaak in manegepisten gebruikt. Als je paard in gallop ging dan was het van "meegaan meegaan".Over mijn paard denk ik ook na! Kan zij miss ook een beetje trauma opgelopen hebben door de vlucht? Waar stond ze toen het ongeval gebeurde, hoe reageerde ze op alles? Had iemand anders haar achternahollen kunnen stoppen of is de achtervolgingsdrang dan te sterk. Is dat dan enkel achtervolgingsdrang of ook paniek wat toch een belangrijk verschil kan zijn voor event traumatische gevolgen?
Hopelijk komt er vandaag een uitslag over wat de oorzaak van de minder goede start van jullie Iskander was. Jullie wereld zal ook wel eventjes alleen draaien rond dit zorgelijke veulentje.
grtjes Myr