e m kraak schreef op woensdag, 7 juli 2004, 19:05:


Hoi Egon,

Een beetje late reactie, maar ja, ik ben ook een fanatiek lurker

Het waarom kan ik je ook niet vertellen, maar op beide stallen waar ik gestaan heb, was het "algemeen bekend" dat paarden angst hebben voor kadavers. (let op de aanhalingstekens, er werd daar nogal wat voor "algemeen bekend" aangenomen)

Beide stallen hadden ook schapen, en bij beide stallen moesten er weleens kadavers aan de kant van de weg gelegd worden. Bij de eerste stal gingen de paarden ECHT NIET het hek meer uit, bij de tweede stal hadden ze minder mazzel. De kadavers werden naast de paddock gelegd.

Je wilt niet weten hoe wild die paarden ervan konden worden ! Alles om maar uit de buurt te kunnen blijven. Niet allemaal trouwens...

Mijn paardje leek zich er niet al te druk om te maken, maar er waren er zat die dat wel deden.

Ik hoop dat ik je in elk geval gerust heb gesteld over of de paarden in jouw omgeving misschien getikt zijn, dan zouden ze hier ook aardig geschift moeten zijn.

Groetjes,
Angelique

Marina schreef op woensdag, 7 juli 2004, 17:25:


**************

Kan me nog wel heeeeel goed herinneren van vroeger, toen ik een tijdje een Welsh ponietje had, dat we een keer "richting de Kerkbuurt gingen" naar m'n vriendinnetje, ik zal het nooit vergeten want ik vond het toen heel eigenaardig en dacht dat ik haast een paranormale pony had . Ik stapte gewoon met hem over de weg naar beneden, en opeens BONK, pony staat stil en is niet meer verder te krijgen, WAT ik ook deed. Ik kon niet ontdekken wat er mis was, maar kreeg hem er niet langs, en uiteindelijk na aandringen begon hij te steigeren, waarop ik teruggegaan ben en via een andere route ben gegaan.

Later bleek dat daar een dood schaap in de berm, IN de greppel lag. Kon ik dus niet zien. Maar blijkbaar rook hij het wel.

Vreemd genoeg, met mijn sensitieve Arabier, nog nooit iets van gemerkt. Wel dat hij b.v. nerveus wordt van de lucht van everzwijnen. Maar een dood dier wordt hij niet paniekerig van dus. Langs echt grote kadavers nog nooit gekomen, dus zeker weet ik het niet.

Angelique schreef op woensdag, 7 juli 2004, 19:31:


Ik was een paar jaar geleden voor een trim cursus op het terrein van een slachthuis.
De eigenaren hadden zelf ook paarden, de stallen keken uit op de binnenplaats waar de koelkamers met paardenlijken ook aan lagen.
Ik was wat verbaasd, stelde mij zo voor dat dat toch wat verontrustend zou zijn voor de levende paarden.
Volgens de eigenaren zaten de paarden daar helemaal niet mee, waren daar aan gewend.
Ik weet niet of de gewenningsperiode lang was, kreeg niet de indruk.
Brengt ons niet verder, maar een diepgewortelde angst voor lijkengeur is er blijkbaar niet. Maar daar waren we al achter.
groet,
Isabel

HannahFroukje schreef op woensdag, 7 juli 2004, 19:53:


Ik heb dat met mijn fjord meegemaakt. Lekker ontspannen stappen in de polder en ineens stond ie stil. Neusgaten wijd en snuiven als een gek. Toen ik zo eens langs de weg keek bleek er een zeil te liggen met (waarschijnlijk) een koe eronder. Hij was er niet langs te krijgen, tenminste, niet toen ik erop zat. Ik ben toen afgestapt maar zelfs aan de hand was hij er moeilijk langs te krijgen. Misschien dat oudere paarden er meer associaties bij hebben (meer dood meegemaakt waarschijnlijk) en zijn jongere paarden daar wat onverschillig mee? Mijn fjord was toen een jaar of 12 dus het kan ook met leeftijd te maken hebben misschien, een herinnering en associatie bij de geur van het kadaver?...

Groetjes,
Linda

Linda schreef op woensdag, 7 juli 2004, 20:08:


Ik denk niet dat het iets met leeftijd te maken heeft mijn merrie is 14 en ze loopt zonder veel problemen langs dode dieren, sterker nog laats kwamen we een dood gereden konijn tegen en ik moest er om heen sturen anders was ze er zo over heen gewalst.
Terwijl het groene kippenhok met levende kippen al jaren dood eng is.

groetjes helena