Frans Veldman schreef op zondag, 6 juni 2004, 23:48:
> e m kraak schreef op zondag, 6 juni 2004, 23:19:
>
>> Maar ik dacht toen ik zag dat jij dat boek op de site
>> litteratuur had gezet dat je het wel zou hebben...
>
> Oh, DAT boek... De auteur deed geen belletje rinkelen maar ik
> weet nu wel boek je bedoelt. Nee dus, niets over join up of iets
> dat daarop lijkt..
>
> Groeten,
> Frans
'Join-up' is in de basis heel logisch Egon: een paard zoekt comfort en veiligheid.
Stap 1 van een join-up is kennismaken met het paard en zorgen dat het zich bij jou rustig en veilig voelt; the friendly game
Stap 2 is, niet té hard, wegsturen; da's niet gezellig én vermoeiend, dus de meeste paarden zullen zich onbehaaglijk voelen
Stap 3 is ophouden met wegsturen; het paard zal een bron van veiligheid en comfort op willen zoeken
Stap 4 ziet jouw het paard uitnodigen en dat komt dus
Als laatste stap maak jij het weer friendly game veilig en comfortabel, dus als jij dan wegstapt stap ie mee.
Eigenlijk niet veel anders dan een extreme versie van een primitief soort Jojo-game.
De ecologische verklaring is een logische in mijn ogen.
Vergeet het verhaal van Roberts over de wilde Mustang; dat was gewoon een jacht waarbij de prooi het uiteindelijk opgaf.
Als gedragsfenomeen moet je het denk ik als kunstmatig beschouwen.
Warboel
