> e m kraak schreef op donderdag, 3 juni 2004, 13:11:
>> Eigenlijk maar 1 antwoord op mogelijk nmm:
>> LEES Monty Roberts (): The Man Who Listens To horses. Arrow
>> Books. ISBN 009918432X
>> Er zijn ook vele video(fragmenten) - mij staat de documentaire
>> die de BBC gemaakt heeft het meest aan.
>>
>> Voor het boek heb je nmm een aardig sterke maag nodig als
>> paardenliefhebber - en bedenk dat dingen als "sacking out" ook
>> vandaag de dag nog op veel plaatsen als "normaal" wordt
>> beschouwd!
Je bedoelt de foto's van hoe zijn vader paarden TEMDE/ONDERWIERP en waar Monty zo een PESTHEKEL aan had?
Hahahaha, het lijkt wel of ik een heel ander boekje heb gelezen.
Tuurlijk was en is sacking out niet goed, daarom is Monty ook een ambassadeur om een beter leven voor paarden te krijgen en het zadelmak maken.
>> Zo krijg je echter wel een goed beeld wat Join-Up is,
>> en vooral in welke omstandigheden, vanuit welke cultuur het
>> ontstaan is en waar het voor bedoeld is.
Het is voor elk paardliefhebbend mens bedoelt.
En als je het leven van Monty leest en hoe hij het door contact met herten verfijnt heeft..............fantastisch toch?
Die man heeft geduld, uithoudingsvermogen, inleven en begrip gehad.
En je leest zijn liefde voor paarden in zijn beschrijvingen...............speciaal voor twee paarden die hij gehad heeft.
>> Net als bij Hempfling is je houding (lichaamstaal) naar het
>> paard toe heel belangrijk - niet iets voor beginners nmm. Het is
>> zeker niet iets dat je nmm zomaar voor de aardigheid een keer
>> probeert!
Dit kan je op verschillende manieren uitleggen.
Als een mens niet voor een leefstijl met paard(en) gekozen heeft en het maar een opwelling is................nee, dan niet.
Maar kiest men bewust, net als een huwelijk en/of an kinderen beginnen.
Dan is het net zo mooi als leven aan een kind geven.
Hahaha,klinkt wat dramatisch, maar ik heb geen dag spijt van de band die ik aan het opbouwen ben en terug zie bij Lisalill(het paard).
>>
>> Het 2e deel van je vraag is persoonlijker...
>> Misschien, als ik ooit kennis zou moeten maken met moeilijke
>> paarden die nog nooit in handen zijn geweest, én ik zou in
>> tijdnood zittten, zou ik Join-Up overwegen.
Omdat Monty het gevoel heeft de mensheid te moeten overtuigen dat join-up werkt.........doet hij het in een half uur(incluis zadelmak maken en er een ruiter op zetten).
Maar hij schrijft ook in het zelfde boek dat dat helemaal niet de bedoeling is om het zo snel achter elkaar te doen bij je eigen paard.
Dat je voor elk onderdeel ruimschoots de tijd kunt nemen.
Zoveel tijd als het paard en jij (leek) nodig hebt om te voelen dat het goed zit in elke stap.
>> De reden waarom ik
>> er niet zo weg van ben is dat, net als Sacking-Out, de Join-Up
>> er psychologisch van uit gaat het paard als gebruiksvoorwerp
>> geschikt te maken.
Gebruiksvoorwerp?
Waar lees je dat?
Of bedoel je dat de mens kan samenwerken/werken met het paard...... in dat geval ja.
Men mag het paard gebruiken om te werken en voor wat voor werk dat is aan een ieder vrij gelaten (ik denk aan hobby, sport, dressuur, werken op een boerderij/amerikaans, draafbanen).
Maar dat geldt ook voor paarden die traditioneel getemd/gebroken/karakterloos gemaakt zijn, die worden ook voor alles gebruikt.
>>Ik ambieer dat niet... ik wens mijn paarden
>> als vriendjes, op gelijke voet, als symbiont met vrijwillige
>> waardering voor ieders sterke punten. Anders net zo lief
>> helemaal niet.
Zo ervaar ik het juist met die join-up.
>>
>> Voor de zoekenden in Ned. lijkt me de parelli-methode - typend
>> als "niet-Parelliër"! - 100x meer geschikt.
>>
>> Groeten, Egon
>
> dank voor de uitleg egon, ik ga het boek van Roberts zeker
> lezen, en hempfling. lijkt me heel interessant om verschillende
> uitgangspunten te bekijken.
>
> groeten
> kim
Ik heb geen
Parelli kunnen vinden hier.
Misschien zou iemand een keer de verschillen willen uitleggen?
Want eigelijk verwacht ik dat het in grote lijnen aardig overèèn komt.
Joke.
Warboel
