kim geyskens schreef op donderdag, 3 juni 2004, 12:19:


Hallo Kim,
Je doet een join-up om een paard te onderwerpen, niet voor de lol. Je kna er je paard veel schade mee berokken, gestenlijk zeker. Ook heb je paarden die neit stoppen met renne, lijkt me neit zo goed voor zijn lichaam.
Ikzelf doe nooit een join-up! Heb er ooit eens mee gebroken en dan gelongeerd zonder lijn maar dat was eigenlijk meer comuniceren op afstand.
Bij een join-up jaag je je paard weg, laat hem net zo lang lopen totdat hij een oor naar binnen doet, kouwt en zn hoofd laga heeft. Dan draai je je om en het is de bedoeling dat het paard je volgd. Doe ie dat niet dan mag ie weer lopen.
IN het boek van Monty-Robbets staat het beschreven maar ik zal het je ontraden. Het is gewoon geestelijke afstomping en ik neem aan dat je da je paard neit aan wilt doen.
groetjes ebby

Hoi,

Vorige week op onze manege was ik er eens tijdens de kinderlessen en 2 meisjes spraken mij aan over de pony's. Nu ken ik die niet zo goed bij naam, maar eentje toevallig wel omdat ik net daarvoor had gezien dat het diertje enorm verveeld stond te weven in zijn stand.

Die 2 meisjes waren aan het bakeleien wie er op die pony zou gaan rijden en ik vroeg of ze die pony dan zo leuk vonden.
Ja, klonk het volmondig, want hij kan dansen.
Dansen? vraag ik nog heel knullig alhoewel ik al dacht te begrijpen wat ze bedoelden. Ja dansen, daarom is hij zo leuk; kijk maar nu doet hij het ook.
Tja ze bedoelden dus inderdaad dat weven.

Ik had geen zin om te zeggen; o ja, leuk van die pony ... dus ik ging die kinderen uitleggen dat dit "dansen" helemaal geen dansen was, maar een hele vervelende eigenschap voortkoment uit verveling, enz. en dat het vroegtijdige slijtage KAN opleveren aan zijn voorbenen.
Hmmm, ik geloof dat die kinderen het verhaal van het dansen leuker vonden ... wat keek er eentje beteuterd zeg.

Ja sorry, ik kan ze niet voorliegen in dit soort gevallen. Wat jullie?

Groeten,
Ingrid

kim geyskens schreef op donderdag, 3 juni 2004, 12:19:


Eigenlijk maar 1 antwoord op mogelijk nmm:
LEES Monty Roberts (): The Man Who Listens To horses. Arrow Books. ISBN 009918432X
Er zijn ook vele video(fragmenten) - mij staat de documentaire die de BBC gemaakt heeft het meest aan.

Voor het boek heb je nmm een aardig sterke maag nodig als paardenliefhebber - en bedenk dat dingen als "sacking out" ook vandaag de dag nog op veel plaatsen als "normaal" wordt beschouwd! Zo krijg je echter wel een goed beeld wat Join-Up is, en vooral in welke omstandigheden, vanuit welke cultuur het ontstaan is en waar het voor bedoeld is.
Net als bij Hempfling is je houding (lichaamstaal) naar het paard toe heel belangrijk - niet iets voor beginners nmm. Het is zeker niet iets dat je nmm zomaar voor de aardigheid een keer probeert!

Het 2e deel van je vraag is persoonlijker...
Misschien, als ik ooit kennis zou moeten maken met moeilijke paarden die nog nooit in handen zijn geweest, én ik zou in tijdnood zittten, zou ik Join-Up overwegen. De reden waarom ik er niet zo weg van ben is dat, net als Sacking-Out, de Join-Up er psychologisch van uit gaat het paard als gebruiksvoorwerp geschikt te maken. Ik ambieer dat niet... ik wens mijn paarden als vriendjes, op gelijke voet, als symbiont met vrijwillige waardering voor ieders sterke punten. Anders net zo lief helemaal niet.

Voor de zoekenden in Ned. lijkt me de parelli-methode - typend als "niet-Parelliër"! - 100x meer geschikt.

Groeten, Egon

ebby schreef op donderdag, 3 juni 2004, 13:08:


hoi ebby,

ik doe het niet voor de lol hoor (was iemand anders en heb het haar ook afgeraden), heb het nog nooit gedaan, ben het ook niet van plan of zo.
maar was gewoon nieuwschierig WAAROM mensen een join up doen met hun paard en hoe.

groetjes
kim

Hoi,
Vanwege omstandigheden zit ik er hard over te denken om te stoppen met paardrijden op de huidige manege. Echter ik heb geen goed alternatief op dit moment. Al 14 dagen aan het bellen, mailen en fietsen voor of een plekje voor een eigen paard, of een andere manege of een verzorgpaard, enz. Maar tot op heden zonder resultaat (althans zonder bevredigend resultaat).

Dus ik ben bang dat ik nu dus gewoon een punt moet zetten achter het paardrijden. Ik heb Isabella wel, maar daar kan ik niet op rijden.
En ik ben bang dat ik het vreselijk ga missen (het rijden dan).

Heeft iemand dit zelf ook ooit meegemaakt ? En gaat het gevoel toch over of blijft het kriebelen dat je graag weer op het paard wil stappen ?

Ik zoek wel verder, maar ik heb nu zo'n beetje alles gehad en het moet gewoon toeval zijn wil ik toch nog iets "tegenkomen".

Haha Isabella haar pootjes oprekken .... nee doen we maar niet uiteraard.

Groeten,
Ingrid

kim geyskens schreef op donderdag, 3 juni 2004, 13:13:


Sorry, dat had ik zo opgevat. Omdat je in je eerdere bericht schrijft dat diegene het voor de lol deed.
groetjes Ebby

e m kraak schreef op donderdag, 3 juni 2004, 13:11:


dank voor de uitleg egon, ik ga het boek van Roberts zeker lezen, en hempfling. lijkt me heel interessant om verschillende uitgangspunten te bekijken.

groeten
kim

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 3 juni 2004, 13:11:

Overigens over voorliegen en dansen gesproken ....

Afgelopen pinksterweekend was er hier een dressuurconcours in de buurt en ik er met Isabella naar toe. Keurig gepoetst en uiteraard haar schoenen aan. Even showen. En verdomd, het viel mensen direct op en er was toch ook belangstelling voor. Kijken aan alle kanten, sluitinkje los en weer vast, en ik maar vertellen hoe tevreden is was, enz.
Vraagt die man ook nog, "lopen ze er wel goed op?".

Kennelijk dacht Isabella dat ze toen een showtje moest weggeven wat ze allemaal met die schoenen kon. Er kwam een paard dichtbij dat enorm schrok van die kleine opdonder, waarop Isabella omhoog veert en haar achterbenen uitslaat. Daarop schrikt een ander paard (ik stond naast het losrijterrein) en die keert om, zodat Isabella ook razendsnel half steigerend op haar achterbenen omkeert. Nou toen begon ze aan haar hoge school capriolen. Ze haalde alles uit de kast om maar op te vallen.
Of ze goed met haar schoenen overweg kon ?! Nou zeg, ze zou het wel eens laten zien; piaffe, capriool, levade, bokje hier en daar, piroutte en mijn arm 3 meter langer. En maar knorrend over dat terrein heen showen.

Mafkees.

Groeten,
Ingrid

is niet erg hoor.
maar inderdaad, er zijn mensen die het voor de lol doen (erg hè) waarom weet ik echt niet dus wou van iemand anders weten waarom zij het dan doen of net niet. dat meisje in dit geval dat het deed 'voor de lol' wou bijvoorbeeld wel eens tonen aan de anderen dat ze haar paard naar haar toe kon laten komen door hem weg te jagen. het dier heeft bijna een uur gelopen en stond te zweten dat het niet erger kon. ik vond het eht erg om te zien, maar naar rede luisterde die meid niet.

groetjes

kim geyskens schreef op donderdag, 3 juni 2004, 13:13:


WAAROM: Er is maar 1 "geldig" waarom - als veel sneller en diervriendelijker alternatief op andere "inbreek"methoden om groene paarden die vanuit een extensief gehouden situatie niet in handen zijn geweest onder zadel te krijgen. Die extensieve houderij kennen we hier helemaal niet!
Join Up is GEEN rij-methode of wat dan verder ook...

HOE: Lees en zie Roberts zélf!!!

Nmm wordt het in alle andere gevallen uit zijn verband getrokken. Mensen hebben de klok horen luiden maar... ja?


Nogmaals groeten :)
Egon

ebby schreef op donderdag, 3 juni 2004, 13:08:


Mmja, hier zit een kern van waarheid in, en dit is wat velen verstaan onder een join up, maar zoals het hier staat is het te technisch omschreven. Als je alleen zo kijkt naar een join up ben je inderdaad niet goed bezig.
Ik word er ook af en toe en beetje moe van. Een join up is meer dan alleen maar je paard 'wegjagen', het is een onderzoeken naar hoe een paard beweegt, wat zijn zijn gangen, hoe reageert hij (open of gesloten), is hij dominant, geeft hij zich snel aan je over (vertrouwen) en tal van andere zaken. Zeker dus niet als spelletje, en al helemaal nooit voor onervarenen !Het klopt helemaal dat je een paard kunt afstompen, bang kunt maken etc. als je zijn signalen verkeerd interpreteert, dat is ook de reden dat het afgeraden wordt. De meesten berokkenen meer schade dan goeds. Als ik moet werken dmv een join up, dan heb ik binnen 2 minuten in de gaten wat voor paard ik voor me heb, ik kijk niet alleen naar die standaard signalen als smakken, liken, oren hoofd omlaag, nee, ik verbind mij met het wezen dat ik voor mij heb, ik communiceer, met mijn lichaamstaal, en hij antwoordt met zijn lichaamsaal. Da's iets heel anders dan wat velen denken. Doe mij een lol en join up je paard niet zomaar, tenzij onder deskundige begeleiding. Pien

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 3 juni 2004, 13:15:


Hallo INgrid
Erg vervelend probleem, ik snap wel datje neit veder wilt op een manege, toen mijn paard nog op een manege gestald was gruwelde ik van hoe ze behandelt werden. En de kortzichtigheid van de manege kinderen (ooit eens discussie gehad over rechts aansingelen, moet zo omdat de instructeur het zecht en het in de paarden boekjes staat. Leren ze die kinderen dan nooit nadenken??)
Momenteel kan ik (bijna) neit rijden wegens gezondheidsproblemen. Dit is al 2 maanden zo en momenteel heb ik wel enorme zin om het rijden weer op te pakken. Zeker omdat het eindelijk zo lekker ging met mijn paard en mij. Ook omdat ik, weer die gezondheid, niet veel meer kan dan poetsen en ik kriebelde wel altijd maar echt poetsen heb ik nooit gedaan (heb laatst toch maar weer een borstel gepakt, voel me nu net zon pennymeisje ).
Het licht er natuurlijk aan hoe veel waarde je aan het rijden hecht. Mennen is ook hardstikke leuk en je reed denk ik al niet zo veel. Maar mennen en rijden heeft toch wel verschillen, met rijden beweeg je echt mee en dat is wel erg lekker.
Is er gene mogenlijkheid om af en toe bij anderen (desnoods veder weg, bij vrienden ofzo) te gaan rijden? Al is het maar ene keer per maand. Maar de lust om te rijdne zal ook wel afnemen lijkt mij.
groetjes Ebby