Patchouli schreef op donderdag 31 augustus 2006, 22:09:
> Nick Altena schreef op donderdag 31 augustus 2006, 12:16:
>
>> jose schreef op donderdag 31 augustus 2006, 10:21:
> Maar goed gelukkig is het jouw forum niet zodat we gewoon door
> kunnen gaan met uitwisselen van ervaringen voor diegene die
> daar oren naar hebb,en.
> gr Caroline
Nou Caroline, je stelt het nog ietsje harder als ik.... Ik heb trouwens die verhalen gelezen over de USA-arts die in de jaren 60 al wist dat hoge doseringen Vit. C hersenvliesontstekingen bij kleine kinderen genezen.... en het ook toepaste... Was wel degelijk een arts. Hij heeft heel veel kinderen gered.
Off topic, want het hoort hier eigenlijk niet thuis:
op dit moment zijn er verscheidene mensen in onze omgeving waarbij verschillende soorten kanker geconstateerd is....
Van 2 personen weet ik zeker dat ze geen chemo en geen bestralingen willen hebben.
Die laten 'het' gewoon gebeuren.
Is hun eigen keuze, beiden zoeken geen alternatieve wegen of zo...
1 persoon had een paar dagen geleden te horen gekregen dat er niets meer aan te doen was. Hoogstens nog 1 a 2 maanden te leven. Wilde ook absoluut geen chemo- of bestralingen. Wist ook al lang dat ie ziek was. Een uitweg was er niet... Ik schrijf in verleden tijd, want hij heeft eergisteren zelfmoord gepleegd.
Zo afschrikwekkend kan het ziektebeeld, de kuren en het nabije lijden dus zijn.
Verder wil ik hier niet te diep op in gaan...
Als je je een beetje verdiept in wat er met je lichaam gebeurd tijdens bestralingen en chemokuren (cytostatica) weet je ook dat er heel veel schade wordt aangericht.
Vaak met een niet goed resultaat.
Let wel: ik scheer niet alles over 1 kam want er zijn een heleboel dingen wel degelijk te genezen.
Maar is het dan zó onbegrijpelijk dat mensen daar als een berg tegenop zien en in de alternatieve hoek gaan zoeken? Of een combinatie van beiden?
En vaak in de alternatieve hoek wel verlichting kunnen vinden? Zoals Caroline al aangaf?
Wil.
Warboel
