Volbloed, 7 maanden blootsvoets.

De zolen van mijn paard zijn eveneens niet meer egaal.
Ze lijken wel min of meer ringen te vormen.
Van buiten naar binnen bekeken:
Naast de hoefwand heb je in de kwartieren en de hielen enkele mm verdwenen witte lijn (daar nog flares van een paar cm hoog), daarnaast is er nog een rand zool waarop ze loopt, daarnaast wordt het wat holler, dan heb je rond het steunsel ook nog anderhalve cm zool waarop ze bijna loopt (enkele mm minder uitstekend dan de hoefwand), dan de straal die duidelijk breder geworden is.
De straal is in vellen, lagen, veranderd. Op sommige plaatsen draagt ze niet meer tijdens het stappen.

Ik snijd een klein beetje kwartierboogjes en vijl een mustangrol. Verder rijd ik vaak in stap op de straat.
De hoefwand korter vijlen kan ik niet of ik zou in de zool vijlen. De steusels verder inkorten kan ik ook niet want dan moet ik die rand zool ernaast meesnijden.

Ze stapt goed op de beton, beweegt steeds beter op het gras. Op steentjes gaat het slecht, maar de laatste dagen lijkt het toch iets beter. Maar misschien komt dat door de droogte.

Zijn we op het punt aangekomen dat de zool begint hol te trekken?
Ben ik goed bezig?

e m kraak schreef op maandag 1 mei 2006, 16:49:


Ok dan, ik bedoelde eigenlijk "alleseters", waaronder ook fruit. In tegenstelling tot paardachtigen, die geen goede voorzieningen hebben om veel fruit te verwerken, en die ook geen fruit hoeven om gezond te blijven.


Foei toch! Kenmerken die behouden blijven als er geen omgevingsomstandigheden waren die wijziging aanstuurden? Er is in de evolutie geen wet van behoud. Als het nut van iets niet langer aanwezig is dan zal de eigenschap langzaam aan eroderen. Ooit konden pinguins vliegen, maar aangezien het geen nut meer voor ze had is die eigenschap verdwenen, idem voor het zicht van de mol, etc. Het feit dat wij frontale ogen hebben, die ook nog eens nauw aan elkaar gekoppeld zijn, is een indicatie dat we tot minstens in een zeer recent verleden iets uitspookten waarbij een fors 3D-blikveld belangrijker was dan groot rondom-blikveld. Aangezien een groot blikveld verreweg het veiligste is om eventuele belagers tijdig te zien aansluipen moeten er wel heel dwingende redenen zijn geweest om toch frontale ogen te blijven behouden. Aangezien we die niet nodig hadden om van tak tot tak te springen (zie verder) blijft eigenlijk alleen de reden over die verantwoordelijk is voor verreweg de meeste frontale-ogen-dieren: de jacht. Kennelijk hadden we vlees op het menu staan, en was dat belangrijk genoeg om tegen alle risico's in frontale ogen te blijven houden.


Het lijkt me nogal vreemd dat onze ogen uit die tijd bewaard zouden zijn gebleven, maar onze klimvaardigheid tegelijkertijd volledig verdwenen is. Waarom kunnen wij niet meer sierlijk van tak tot tak zwaaien en hebben de meesten van ons bovendien een dermate lomp gewicht dat er nauwelijks takken zijn die ons als "boomdieren" kunnen dragen? Kunnen we nauwelijks springen, hebben we geen nagels van betekenis, kunnen onze voeten niet grijpen, hebben we geen beschermende vacht tegen scherpe takken, etc. Niets aan ons lichaam dat wijst op een "boomverleden" behalve die frontale ogen die op miraculeuze wijze bewaard zijn gebleven?


Geeft dat alleen al eigenlijk niet aan dat paardachtigen GEEN fruiteters zijn? Ik heb nog nooit bijtjes of fruitvliegjes stomdronken over de grond zien rollen vanwege het "overmatig eten van fruit".


Ze zullen wel in gebieden leven waar van nature niet zoveel fruitbomen staan?


Goeie.

Groeten,
Frans