Nick Altena schreef op vrijdag 24 februari 2006, 1:34:


Weet niet Nick, je moet natuurlijk niet vergeten dat het hoefbeen aan de hoefwand vast zit.
De witte lijn geeft aan in hoeverre het inderdaad goed vast zit.
Een verbrede witte lijn kan een aantal dingen vertellen. Bijvoorbeeld een te lange hoefwand, verkeerde druk op die plaats, beschadiging van de kroonrand of misvorming van het hoefbeen. Bij een paard wat bevangen is geweest kan het voorkomen dat vervorming door botverlies of een veranderde groei ervoor zorgt dat de hoefwand zich eenvoudig weg niet goed meer kan vasthechten aan het hoefbeen. Hier zul je dan voorlopig geen mooie smalle witte lijn zien.
Volgens mij hoort het dus nooit bij een paard. Exact hetzelfde als waarom er geen mensen zijn waarbij hun nagels een beetje lossig aan hun vingers zitten. Als je dat wel hebt is er altijd een oorzaak geweest. Bv verkalking of door met-je-vingers-tussen-de-deur-te-zitten beschadiging van het nagelbed

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Huertecilla schreef op donderdag 23 februari 2006, 10:13:



Dat het paard de buikspieren moet aanspannen om een bollere rug te maken en te verzamelen is mij bekend. Jouw visie op de invloed van het strekken van de nek vind ik zeer interessant. Ik krijg van mijn paard meer en meer dat strekken van de hals (zowel bij grondwerk als bij (hoofdstelloos)rijden) en vraag me dus af in hoeverre dat een goede zaak is. Ik had ook al volgende visie gehoord over verzamelen en de verhouding tussen buikspieren/rugspieren:
Het doel is dat de buikspieren meer gespannen zijn dan de rugspieren, het is niet de absolute spanning van de buikspieren die telt maar de verhouding tussen rug en buik. Dit kan je (simplistisch gezien) op twee manieren bekomen:
1) Je laat de rug zoals ie is en je vraagt het paard (in de dressuur: met beenhulpen) om de buikspieren méér aan te spannen.
2) Je laat de buikspieren zoals ze zijn en je vraagt het paard de bovenlijn te ontspannen.
Wat is jouw visie/commentaar hierop?
Voorgaande gaat dan nog maar enkel uit van een paard dat niet meedenkt, want uiteraard komt er hier nog wat bij: Paard ontdekt door bepaalde oefeningen zelf dat het handiger is om te verzamelen: jij op je hellingen ed., mijn paard bij moeilijkere grondwerkoefeningen, of (nog niet echt zelf geprobeerd) veel overgangen, tot achterwaarts toe, zodat het paard zichzelf blijft 'klaar' houden voor een mogelijke neerwaartse transitie met meer ondergeschoven achterbenen.
Mijn twijfel is: in hoeverre is heeft een paard met het hoofd laag ook 'per definitie' een ontspannen rug? Inge T. toont in haar boek wanneer ze in het begin de 'hoofd laag' houding in beweging vraagt dit nog niet echt mooi gebold is, en dat dit nog moet komen later. Zelf zie ik bij het grondwerk (vooral rechtrichten op de cirkel) wel dat mijn paard eerder een ronde hals maakt dan dat ze het hoofd heel laag brengt, ze doet dit ook uit zichzelf, ik heb niet specifiek 'hoofd laag' aangeleerd. Maar als ik erop zit kan ik veel minder goed inschatten of die lange lage nek die ik voor mij zie ook iets goeds betekent voor de rug.

Alvast bedankt en vriendelijke groeten,
Nathalie

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 17:11:

Hij zal wel moeten vertragen: terwijl je paard vooruit beweegt,

Ik sluit mij graag aan bij oa. Trea: Ik denk dat je niet weet waarover je het hebt. Probeer het zelf eens aan je paard te leren? Dat gaat uiteraard in hele kleine stapjes, zonder weerstand, en in stilstand. Niks ergers dan wat ieder paard zelf doet als ie zn kont wil krabben of een koekje aannemen van de ruiter. Tot hier toe geen overmatige belasting volgens mij, enkel souplesse oefeningen. Als paard in stilstand op een lichte aanwijzing (bv. teugel omhoog) het hoofd inbuigt kan je verder: hetzelfde proberen in stap, dan draf, dan galop. Bij mij is het net als bij Trea, mijn paard gaat eerst stoppen zonder buiging, en als ik blijf vragen (meestal niet) dan buigt ze vanuit stilstand ook nog in. Meestal stoppen we nu echter gewoon op een zucht en de zit, zonder hoofdstel. Eén à twee keer per jaar gebruik ik de ORS écht: als noodstop dus. Als dat op het strand is dan lijkt dat precies op wat jij zou doen: op de cirkel zetten tot stilstand, als we op het bospad van Nick zijn dan gaat mijn paard inderdaad nog in de galop het hoofd al 30 graden inbuigen, het volledige 'neus aan de stijgbeugel' is dan pas als we al in stap/stilstand zijn. Van dit laatste kan ik mij inbeelden dat er enige ongewenste krachten in het paardenlichaam spelen (alhoewel paard zelf niks laat merken hiervan, maarja). Dat heb ik er dan wel voor over, als het leren rijden met één teugel mij ervan heeft weerhouden de rest van het jaar alle dagen aan twee teugels te trekken. Overigens begrijp ik volledig wat jij bedoelt met de 'goede' klassieke manier, maar probleem is dat haast niemand het zo kan en dat twee teugels met contact nu eenmaal de mens uitnodigen tot vasthouden en trekken.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 17:11:


Nog vergeten: het boek van Sara Wyche heb ik ook, en ik vind het enorm wazig, nergens duidelijke tekeningen met krachtlijnen ed., alleen anatomische schetsen met ernaast geschreven uitleg waarvan je niet kan weten of er waarheid achter zit of dit verzinsel is, nergens metingen, onderzoek, niks. (Ook wat er over Parelli instaat getuigt van het feit dat ze van de man misschien net het boek gelezen heeft maar er zich verder niet in verdiept heeft) Ligt het aan mij of vinden nog mensen dit?
Overtuig mij maar van het tegendeel hoor, het kan echt wel aan mijn onbegrip liggen.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Spirithorses schreef op donderdag 23 februari 2006, 22:05:


Net als de andere fabeltjes erover bij de verkopers Pien. Tja en dan voelt het zo lekker zacht

HC

Spirithorses schreef op donderdag 23 februari 2006, 22:36:


Ja, dat houden we zo
Hij leeft zich maar uit met zijn hengstveulens.


Wisten ze, in ieder geval van mij (in blokletters), voor ze een hengst kochten al. Jack is een sterke vent. Dat hij geen seizoenshormonen heeft verandert daar niets aan; ruinen hebben geen natuurlijke rol en zijn in een familiegroep een mogelijk verstorende factor. Het zijn daarbij de ruinen die anders haremhengst zouden kunnen zijn geworden die pertinent níet in de groep kunnen.


Ja.


Uiteraard: hij is full prof paard
Ík ben de zwakste schakel.


Hij strijkt míjn foutjes en fouten glad door ze of te negeren of iets te proberen te begrijpen. Het komt erg weinig voor dat ik bij hem door een misser een stap achteruit ga.
Hij is zeker zo slim en gevoelig als de meer introverte meiden, doch door zijn typisch hengst extroverte overdrevenheid (lompigheid, grote bewegingen, hardleersheid) is alles veel meer eerst spel dan gelijk serieus.
Dat is echt een fundamenteel en gróót verschil.

Dat zie jij met de kerels ook; die lopen te ravotten en dat is een spellaag die de meiden niet of nauwelijks hebben. Die kerels doen in hun gestoei regelmatig iets bots of stoms maar dat uit zich nóóít in een verstoorde relatie.
In het boek van Sue McDonnell is dat zó duidelijk: die vult twee forse hoofdtukken met mannengedrag De merries staan in haar boek te vreten om veulens te maken. Beetje cru gezegd maar daar komt het op neer.
Dat is een wereld van verschil in 'flexibliteit' en dat is bij hengsten door hun hormonen nog duidelijker dan bij ruinen. Die nemen nog meer 'risico', zijn nog minder met zelfbehoud bezig.

HC

Huertecilla schreef :

Mijn ruinen hier hebben het in de groep redelijk voor het zeggen.

Winner staat aan het hoofd van de groep (wij snappen niet waarom, hij is een softie in onze ogen, maar heeft op de merries een gewéldige uitstraling, waarschijnlijk door zijn pokerface).
Winner bepaalt, met Bay in zijn kielzog (jaja die ouwe, onze Eucalypta). Daaronder Diesel (slijmt bij Winner, is inmiddels wel de goedheid zelve) en hij heeft weer Fanny, soort vrouwelijke stormram (heeft ze gister weer bewezen toen ze Jack gewoon door het hek heen ondersteboven duwde om effe op de wei te kunnen gaan snacken).

Het grappige is dat Winner en Bay allebei Quarter zijn en Dies en Fanny van die heel grote Haflingers. Diesel is een bak van 1.57.
Soort zoekt soort hoor.

Daaronder de rest van de merries en Spiritje, die dus nu nog alle voorrechten heeft. Die overigens sterk gecorrigeerd wordt door de heren wanneer hij 'speels' bovenop de merries springt. Dus dat belooft nog wat.

Nee, de merries zijn inderdaad niet speels, al is BD altijd wel rennerig, maar ze hebben beduidend minder humor dan de ruinen.
Voor de merries is het leven veel serieuzer dan voor de ruinen en Spirit die graag lopen te klooien met elkaar. Soort van broederliefde.

Je zíét de merries haast zuchten als zij weer met elkaar aan de gang gaan....en ja, soms gaat het er inderdaad bot en lomp aan toe, maar dat mag voor de heren de pret niet drukken.
Als je het over vergevingsgezind hebt dan snap ik je.

Groet, Pien (die nu effe een les grondwerk gaat doen.)

Spirithorses schreef op vrijdag 24 februari 2006, 10:15:


Eigenlijk moeten we van het woord 'ruin' af in deze; het is een verschil tussen mannelijke en vrouwelijke paarden. Een ruin is daarbij gewoon een hengst zonder seizoenshormonen.

En dat is dé grote reden waarom je als je serieus een 'prestatie'-doel of niveau voor ogen hebt het verstandig is om voor een kerel te kiezen en de seizoenshormonen uit te sluiten.

Hoe je de betreffende paarden bij elkaar kan houden is meer van hun karakter dan van hun hormonen afhankelijk. Uiteraard mits ruimte het normale uitwijkgedrag toestaat. Zonder die ruimte houdt het op en kunnen ook op zich wel compatibele dieren niet volgens normale paardengedragsregels met elkaar omgaan.

HC

Nick Altena schreef op vrijdag 24 februari 2006, 0:28:


Waarom rijden ze in hemelsnaam verkeerd?

Je hebt geen zadel nodig om paard te rijden. Als je wel een zadel gebruikt om welke reden dan ook, doe je het dan ook verkeerd? Welnee, het is alleen een hulpmiddel. De keuze daarvoor maakt iedereen om welke reden dan ook vanuit zijn eigen situatie en oordeel.

Nee, maar ik zeg dat niet dat het paard perse aan het bit moet lopen. Ik schreef wat heen en weer met HC die hier en daar weleens wat de bocht uit vliegt met zijn uitleg.


Als je zou weten HOE je dat geleerd hebt, dan hoop ik ook dat je geleeerd hebt en begrijpt WAAROM je dat zo doet.
In dat geval hoef ik niks uit te leggen, want nogmaals: ik leg alleen de theorie uit van het hoe en waarom als reactie op schrijven van hc waarin die weleens wat verkeerd uitlegt.


Nee hoor, mijn normaal stop is uitademen en aan stoppen denken. Dan stoppen we al. Dit is in mijn situatie een noodstop en een paard moet wel heel freaked zijn wil die hier niet op reageren. Als je het risico loopt met zo'n paard te freaken, dan hoor je daar nog niet mee op de openbare weg te komen. Dan zul je hem eerst nog moeten laten wennen aan van alles en nog wat en vertrouwen opbouwen.


Dit is mijn realiteit dus niet Nick, want met een paard wat zo volledig door het lint kan gaan van een wild zwijn hoort niet op de openbare weg. En natuurlijk het blijven vluchtdieren en er kan altijd wat gebeuren, maar dit vind ik wel heel vergezocht.


Wat denk je hoe die dunne touwtjes voelen op het hoofd van je paard met al zijn zenuwen en dicht op het oppervlakte liggend bot? Brrr....
Als je er niet aan wilt trekken, dan moet je er ook niet mee rijden, want je kan ook per ongeluk van je paard vallen, waardoor het touw wel zeker trekt, niet alleen aan jou handen, ook aan het hoofd van je paard.

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:59:

Je schrijft keer op keer dat je het eens bent doch je haakt al af bij het vertrekpunt: vrije wil of dwang.

Het gaat inderdaad om Yoga, om Zen, Tai Chi e.d. : zónder dwang. Ook bij het paard en het niet zonder 'hulp'middelen kunnen is een kundegebrek bij de trainers. Dat is exáct wat ik zeg.
LDR is dwáng. Dat is per definitie verkeerd: ethisch en omdat het contraproductief is.
Élk gebruik van 'hulp'teugels is een brevet van onvermogen: de trainer kan het blijkbaar niet zonder.

Het dwingen of uit vrije wil doen is inderdaad hét verschil.
Jij voegt daar de interpretatie aan toe dat de ruiter de wil dan ook maar mag afdwíngen en dat is een fundamenteel ander vertrekpunt: ík kies ervoor mijn hersens te gebruiken en iets te bedenken waarom mijn paard zélf doet wat ik vraag.
Mijn site is bijna klaar en daar staat uitgelegd waarom dit paardgericht is.

Jij maakt er geheel in lijn met wat ik al eerder keer-op-keer aangeef een fraai verhaal op een drogreden. Bij dwang ben je al af.

Als ik wil dat mijn paard de bovenlijn strekt leg ik gewoon mijn vinder op de manenkam. Als ik een laterale flex wil zeg ik 'Arabella.... links, flex' = attentie, richting, actie.

Ik hou hier verder mee op: is stenen in het drijfzand gooien. Je ziet het in de uitgangsposite al onjuist Jose. Zolang je niet doorhebt dat het kernpunt is dat jij jouw hersens moet gebruiken om jouw paard te laten willen wat jij wil en niet naar míddelen moet grijpen is verdere communicatie zinloos omdat jij dezelfde woorden vanuit jouw andere referentiekader anders invult.
Dat is 'het mooie verhaal zonder inhoud' van klassieke dressuur. Je toont glashelder aan hoe failliet de klassiek (FEI) dressuur is.

Tip: begin eens met de site van Ritter over Paardrijden en Zen.

HC

hallo, na het lezen van de hele discussie die volgde op mijn vraag over nek,cq hoofd buigen, concludeer ik dat het paard dit uit zichzelf moet doen. Dan nog is de vraag of dit perse goed is voor haar rug. Dus als ik aan het draven ben en mijn paard houdt haar hoofd en nek gewoon naar voren, dan ben ik dus niet haar rug extra aan het belasten? Ik vraag mij dit dus af, omdat iedereen altijd zo trots aangeeft wanneer zijn/haar paard het hoofd naar beneden laat zakken.
Groetjes jean

Nathalie Lagasse schreef op vrijdag 24 februari 2006, 9:11:

Nathalie Lagasse schreef op vrijdag 24 februari 2006, 9:06:


Hier is ook niks mis mee, een stilstaand paard wat inbuigt is idd een souplesse oefening. Maar bedenk je wel dat niet ieder paard maar zomaar lenig genoeg is om zo te buigen. Jij gaat ook niet direct in de spagaat zitten.

Als paard in stilstand op een

Als je paard geleerd heeft te stoppen zonder in te buigen, ben je perfect bezig en is er niets aan de hand. Als je paard moet stoppen omdat ie aan het inbuigen is, is dat zeer belastend.

Meestal stoppen we nu echter

Nee, dat is paard eigen is het niet? Wat denk je wat de de rem erop doet met een 30 graden ingebogen hals in volle galop? Een gewicht van 500, 600 kilo?

Dat heb ik er dan wel voor over, als het

En dat is jammer genoeg ook het probleem.

Nathalie Lagasse schreef op vrijdag 24 februari 2006, 9:11:


Wazig? Hoe is het mogelijk dat twee mensen een boek zo verschillend kunnen beoordelen. Ik vind het enorm duidelijk met helder verklarende tekeningen!
Moet elk boek dan vol staan van metingen en onderzoeken om iets uitgelegd te krijgen? Dan zou je niet veel meer begrijpen, want veel van onze lees en leerstof is toch gewoon uitleggend en verklarend?
NMI is dit soort lectuur helder en voor elke ruiter verplichte basisleerstof. Als het je uitnodigd om dan meer te lezen en te onderbouwen: super!