Martine Vogelzang schreef op woensdag, 28 april 2004, 20:15:


Toch lijkt mij dat zeer zeer onwaarschijnlijk. Ik sta op een pensionstal maar uhm, ik ben al ruim een jaar de enige pensionklant verder staan er nog 3 grote en 1 mini appaloosa op stal en that's it. Er is ook geen grote weg oid in de buurt dus gewoon midden in de polder. Tja, wie weet als ik ooit weer contact heb met nanda of wie dan ook dat ik er zo eens achter kom. Een deken heeft hij ook al niet meer op dus het kan ook niet zijn dat hij achter een (scherp) sluiting oid is blijven hangen. Halsters etc worden ook nooit omgelaten. Nou ja, het is nu eenmaal gebeurd en ik kan er niks meer aan veranderen

cornelie

josien schreef op woensdag, 28 april 2004, 12:23:

Ook Hoi,
Kijk hier zit wat in in mijn ogen. Het is inderdaad zo dat deze paarden weinig tot niet dressuurmatig getraind worden. Er zitten wel allerlei soorten ruiters op de rug van beginner tot gevorderd, maar geen enkele die er echt dressuur mee gaat rijden. Ze worden zo wel ingereden (ook in de krul), maar na jaren buitenritten is dit er helemaal uit. Vandaar ook dat ik zei dat sommige paarden misschien wel eens in de manege willen lopen en dat is misschien nog niet eens zo gek om ze weer eens te trainen. Er wordt nooit grondwerk mee gedaan of gelongeerd of wat dan ook. Alleen maar buitenritten met gedurende de rit veel draf in diverse tempo's en 3x een galop van maximaal een bospadlengte (en die zijn niet zo lang hier).


En dat is dan ook een probleem. Alle paarden moeten bij blijven. Dat betekent bij sommige paarden flink aansporen en andere inhouden. Ook niet altijd even handig. Soms lopen er ook wel eens pony's mee (grotere) en die moeten toch ook het tempo van de paarden bijhouden.

Ikzelf reed heel graag op een paard dat inderdaad de laatste jaren nogal houterig kon zijn. Maar soms had ze wel een lekkere galop en was het niet alsof je op een plank zat. Zodoende kwam dat verhaal van die losse teugel ter sprake. Steeds meer paarden gaan slomer of houteriger lopen, zelfs een 3 jarige is op dit moment steeds slomer aan het worden. Ik begin inderdaad te geloven dat het aan de manier van trainen ligt; altijd maar weer die buitenritten is misschien toch ook niet zo goed voor een paard als ik in eerste instantie dacht dat ze leuk vonden.

Groeten,
Ingrid

jo schreef op woensdag, 28 april 2004, 16:13:


Hihi (hier mag dat haha), maar ik was niet zo duidelijk over mijn buitenrit geloof ik. Die vriendelijke dame was en is onze instructrice. Hoe oud ze is ... geen idee, ergens in de 40 denk ik. Maar ik krijg al zo'n 2 jaar les van haar (net als de rest).

Ik word door haar ook vaak aangesproken op mijn manier van rijden, maar ze accepteert het inmiddels. Ik rij zo altijd, ook aangespannen en krijg van diegene die mij daar les in geeft ook altijd commentaar. Maar ik kan zijn paarden wel veel rustiger en relaxter laten lopen dan hijzelf, maar goed dit ook even terzijde want heeft niets met die buitenrit te maken.


Nou die "dame" wilde zich dus niet laten gelden of zo. Maar ze gaf gewoon "les" op dat moment aan die vrouw achter mij. Die merkte nl. op dat ze niet op dat paard kon blijven zitten zoals ze anders kon omdat hij zo bonkte in de galop. Vandaar dat ze dat "goede" advies kreeg om dat paard bij elkaar te houden en naar beneden te gaan rijden (in de krul dus). Ze gaf aan dat mijn paard ook te los liep en daardoor ook uit elkaar viel. En toen dus dat verhaal, goed bedoeld natuurlijk als uitleg, over dat werken. Maar ik was het niet met haar eens, want ondanks dat mijn paard met een lekker los teugeltje liep, liep ze deze keer helemaal niet houterig.

En tja, jullie zullen inmiddels wel begrijpen, wij hebben een wat rare manege. Onze paardrijlessen vinden dus altijd in het bos plaats. Ik denk dat dit ook heel anders is dan dat je in een manege les krijgt. Ik weet nog geen eens hoe ik een paard in de krul kan krijgen. Dit lukt me alleen bij toeval bij een jong paard dat dit nog niet verleert is, maar anders lukt het me totaal niet. En dat hoeft voor mij ook niet, als het dier maar niet loopt te sloffen en lekker los in het lijf loopt.

Groeten,
Ingrid