Marlies schreef op vrijdag 3 februari 2006, 18:57:
> Een paard zal juist eerder leiderschap vragen...maar ziet het
> in een oogwenk als de mens die hem moet begeleiden niet zeker
> is...paarden nemen namelijk spierspanningen waar..als jij je
> tenen kromt in je schoenen, dan weet het paard dat. Onvoldoende
> vertrouwdheid in jezelf en het paard, en het paard heeft geen
> vertrouwen in jou en schenkt je geen leiderschap...maar dat is
> iets heel anders dan dominant zijn.
Daar ben ik het mee eens. Ik heb een 13 jarige 'merrie met verleden', een hoop oud zeer, erg weinig vertrouwen in mensen, angst voor zowel mensen als andere paarden en vertoonde daarom erg agressief gedrag. Ik heb haar inmiddels drie jaar maar loop nog steeds tegen een hoop dingen aan.
Ze stapt altijd voor mij aan de kant, daar is vaak niet eens druk voor nodig, dat doet ze uit zichzelf. Ze is uitermate zacht in de omgang. Ze trekt me nooit mee, blijft buiten vrijwel altijd bij me. Ze is buiten heel vaak angstig, wil altijd achter me staan als ze iets eng vindt, ik moet altijd lopen tussen haar en hetgene waar ze bang voor is. Ik moet tijdens het buitenrijden nog regelmatig afstappen omdat ze ergens echt alleen maar langs durft als ze achter me kan lopen, dan zit ze nog net niet op míjn rug. Ik heb op dat soort momenten het idee dat ze veel vertrouwen in mij heeft. En dan op sommige momenten, wil ze me ineens helemaal niet meer volgen, loopt ze heel hard naar achteren, laat ze zich niet meer leiden. Voorheen ging dat gepaard met een hoop gesteiger, dat is nu gelukkig over. Hetgeen wat het meeste werkt op zo'n moment is het compleet negeren, met welke andere reactie dan ook (bemoedigende woordjes/aaitjes of juist stem verheffen) maakt het 10 keer zo erg. Als ik op zo'n moment zelf zenuwachtig ben weet ik dat het daardoor komt, ze kent mij intussen beter dan ik haar, alsof ze mn gedachten kan lezen. Maar soms zijn we ergens mee bezig wat we iedere week doen, lopen we buiten langs het pad wat we iedere week lopen, doe ik voor mijn idee echt niets anders dan normaal. Dan snap ik niet wat er bij haar gebeurt, nog steeds verleden? Of ligt het aan mij?
Ik noem haar 'dominant', omdat ze naar mijn idee af en toe de machtsverhoudingen probeert te weerleggen, als ik ziek ben bijvoorbeeld merkt ze dat ik zwakker ben en daar reageert ze dan op. Ik denk dat dat inderdaad te maken heeft met dat ik 200% zeker over moet komen wil ze bereid zijn zich door mij te laten leiden. Maar aan de andere kant durft ze vrijwel nergens langs zonder dat ik voor haar loop, dus dan zou ik haar juist weer helemaal niet dominant willen noemen.
Soms is het wel heel extreem. Ik heb bijvoorbeeld vreselijke problemen gehad met
trailerladen. Ik ben een jaar lang bezig geweest met het 'trailer=rust' concept, maar tot nu toe gaat ze alleen de trailer in als ik om de beurt haar voorbenen op de laadklep zet. Het is te gek voor woorden maar alleen dan durft ze met haar volle gewicht op haar benen te staan en komt ze de trailer in (ze is in het verleden door een brug gezakt).
Nog iemand met zulke aparte gevallen? Of iemand met tips voor me? Ik heb al zoveel oefeningen gedaan wat betreft
wijken voor druk,
desensibilisatie en het begrip rust als beloning, en dan komen we in een nieuwe situatie en dan moet ik alles 50 keer oefenen voor het lukt. Nog steeds een vertrouwen issue?
Warboel
