Ik ben op zoek naar die tweede shet, maar ik vind het zeer moeilijk, ik heb de lat heel hoog gelegd voor die tweede, kind-vriendelijk, liefst ruin (geen zwangere merrie), liefst boven de 5 jaar, tussen 90 en 95 cm enz, enz...

Er staan er veeeeeeeel op het net, maar ik heb er de laatste tijd een stuk of 10 effectief gaan bekijken, en ik kan je zeggen dat wat je soms vindt niet echt mooi is om te zien...
En ik heb voor mezelf voorgenomen om niet een verwaarloosde pony (met verwaarloosde hoeven) te willen redden, en niet uit medelijden te kopen (en ik zeg je dat is soms hard).
Voor mezelf: omdat ik verder wil...
Voor mijn kinderen: zij moeten de pony ook kunnen aaien, borstelen, ze moeten veilig in de wei kunnen komen enz...

Ik doe er dus weer veeel langer over, en als je hem dan éénmaal hebt dan is het nog afwachten of het klikt met die andere....

Kwetsen doe je me niet, alleen is het weer even met de neus op de feiten gedrukt worden....

want ik vind dat je leuke

Hij staat momenteel met kippen, ganzen, een konijn en eenden; ik zal stellen dat hij daar zijn kuren soms op uitwerkt...

groeten,
Liesbet

Els Kleverlaan schreef op maandag 30 januari 2006, 13:13:


Hallo, Els!
Dat van mij was echt geen grapje, heb er spijt van dat ik het niet opgenomen heb, want toen ik het aan mijn vriend vertelde, geloofde mij nauwelijks.......
Ik moet er trouwens ook niet aan denken hoor, jezelf zo 'blootgeven'. Brrrrr..... :)
Monique

Buck en Cadiz zijn in september ontijzerd en door mij natuurlijk bekapt, bewapend met boek en cursus. Beraspt zou een beter woord zijn, want er is weinig werk aan.
14-jarige Buck, uit de Pyreneeën, had al holle zolen en had weinig last van gevoeligheid ondanks het feit dat hij 9 jaar op ijzers heeft gestaan.
11-jarige Cadiz, de Andalusier, liep vanaf het eerste moment van ontijzeren kort en gevoelig, verloor zijn knie-actie en galoppeerde met stijve pootjes. Zijn zolen zijn nog net zo plat als toen de ijzers eraf gingen, zijn gangen net zo kort. Wel zijn zijn hoeven nog harder geworden dan ze al waren.

Ik controleer/rasp een keer of twee per week, hou de steunsels bij en onderhoud de mustangrol. Beide paarden staan dag en nacht buiten in de paddock met een uurtje weiland, Cadiz staat 's nachts binnen. De paddock is gedeeltelijk bestraat, ze worden daar gevoerd dus staan daar veel te drentelen. Ze 'werken' op straat en in de bak, belast en onbelast, een keer of drie, vier per week.

Nu de paddock al een week bevroren is, merk ik aan beide paarden een terugval: ze lopen veel gevoeliger tijdens het rondje fietspad en willen graag de berm in. Ik veronderstel dat de zool het zwaarder te verduren heeft door de continue blootstelling aan bevroren ongelijke ondergrond en misschien kneust en daardoor algehele gevoeligheid oplevert?
Heeft iemand van jullie dezelfde ervaring? Klopt mijn verklaring?

Ook was ik blij dat Piet -als ik mij goed herinner- over hoefbevangen paarden schreef dat de verbetering pas na 4 a 5 maanden optreedt. Nu is Cadiz niet hoefbevangen geweest, maar hij heeft duidelijk veel tijd nodig om zijn hoeven gezond te laten worden en zo'n berichtje sterkt mij dan weer.

ivo huygens schreef op zondag 29 januari 2006, 21:03:


Ja Ivo, inderdaad er bestaan paardenvlooien. Zijn kleine lichtbruine ovale beestjes met zwarte streepjes. Moeilijk te zien omdat ze zo klein zijn. DA heeft daar een produkt voor waar je het paard moet mee overgieten. In de winter misschien niet zo handig en best wachten tot in het voorjaar als het wat warmer is.
Groetjes, MC

Michiel schreef op maandag 30 januari 2006, 12:53:


Zo doe ik het ook Michiel, vaak vind ik geen hooisprietje meer terug, ze blijven maar rondstappen tot ze het laatste gevonden hebben.
Groetjes, MC

Marie-Christine Vesters schreef op maandag 30 januari 2006, 13:37:


Vriezen die beestjes niet dood?

gr Caroline

Patchouli schreef op maandag 30 januari 2006, 13:55:


Die zijn niet dom en kruipen lekker dicht tegen de huid aan. Veronderstel dat die beestjes van huidschilfers leven zoals bij mensen!!! en andere dieren. Gr. MC