Isabel van der Made schreef op vrijdag 11 november 2005, 22:30:


mag dat trouwens weer weg, die advertentie-melding, je moet nu zo lang wachten voor de nieuwe bericht melding langs komt.

Isabel

Ingrid den Ouden schreef op woensdag 6 oktober 2004, 15:16:


Hallo Ingrid,

Heb je verhaal gelezen en moest wel een beetje lachen want ik herken er zo veel in.
Een voorbeeld is dat Player begin dit jaar wegens een grote wond aan haar been antibiotica moest nemen. Nu is onze juffrouw een kieskeurig etertje en van vieze medicijnen moet ze niks hebben. Heel het boeltje door haar eten draaien, zelfs met appelmoes of suiker was geen optie want ze at niet, gewoon niet. vreet het zelf, leek ze te zeggen.
Nu komt er op de wei bij ons ook iemand die blijkbaar iets uitstraalt, want, wat deed zij, ik probeerde met een spuit opgeloste medicijn in haar mond te spuiten maar dat was een godsonmogelijke opdracht, zij ging zitten in de stal, en begon over koetjes en kalfjes te frezelen terwijl ze wat met die gevulde spuit aan het spelen was. Om een lang verhaal kort te maken; Player stopte bijna zelf die spuit in haar mond, zij moest hem alleen nog maar leegduwen.
Ok dacht ik, zo moet het dus, de volgende keer ging ik zitten in dezelfde hoek en wat deed Player??? ze draaide haar kont naar mij toe en kakte bijna in mijn schoot! Nou vraag ik je.
Zelfde met grondwerk. Ik met mijn zoon van 13, ik jaag haar weg door wat vervelend te lopen doen met een touw met de bedoeling natuurlijk dat ze zelf terugkomt. O ja ze komt terug hoor maar wie volgt ze als een hondje, onafscheidelijk? Niet mij hoor, wel mijn zoon.
Tja, ik heb me erbij neergelegd en heb wel een goede verstandhouding verder met haar hoor, er zijn ook veel leuke dingen. Wel heb ik geleerd haar te respecteren maar ook duidelijk grenzen te stellen, en eigenlijk zijn we wel aan elkaar gewaagd, moeilijk om dat hier zo uit te leggen.
Het enige dat ik kan zeggen is vooral niet boos worden maar ook niet toegeven al duurt het uren. Geef een vinger en morgen nemen ze je hand. Klinkt mssn hard en zo bedoel ik het niet maar ik vergelijk het wel met het grootbrengen van kinderen, liefdevol grenzen stellen en die grenzen moeten er echt wel zijn.
groetjes!

baukje schreef op vrijdag 3 oktober 2003, 12:50:


Hallo Baukje,

Ik heb vorig weekend nog een zadel moeten kopen en ik heb in de verleiding gestaan om naar de zadelmarkt (in Balen, Belgie is er ook één) te gaan.
Had veel reacties gelezen, opgezocht op het net, meeste negatief moet ik zeggen.
Ben er niet geweest maar iemand op de wei bij ons had daar juist een zadel gekocht en ik vroeg of ik het eens mocht bezien. De singelstoten, waarover ik veel kritiek had gelezen zijn idd niet van goede kwaliteit. Ze zijn niet van dubbel gestikt leer maar één kant dun leer en de andere kant stof. Ken je het effect van nepleren ceintuurs? Die gaan scheuren ter hoogte van de gesp. Die indruk had ik nu ook van die singelstoten. Héél gevaarlijk dus. De kussens waren ook van een soort leer die mij niet stevig toonde.
Haar hoofdstel begon vandaag al los te laten, het was maar een versiering die los kwam, maar ja, toch zonde na 2 weken.
Ik ben blij dat ik uiteindelijk een 2ehands stubben zadel heb gekocht, zelfs iets duurder maar niet te vergelijken in kwaliteit.
groetjes!

Soms zou ik willen dat mensen in zulke gevallen het recht in eigen handen mochten nemen. Het is gewoon te gek voor woorden dat zo iemand nog behandeld wordt ook en al onze dure belastingcentjes misbruikt om hulpverleners lekker om de tuin te leiden zodat ie een tijdje later weer gewoon zijn gang kan gaan!
Mensen zonder emoties en geweten zijn voor mij geen mensen, maar zeer gevaarlijke apparaten die nog eens defect zijn ook. Ik zou zeggen:
castratie, lobotomie, vingers amputeren, en levenslang onder toezicht en zware medicijnen houden. Geen therapeutische gesprekken mee voeren, maar gewoon keihard laten werken in de wasserij of zo, waar hij (met geamputeerde vingers) afgevallen knopen moet aannaaien. Dan weet ie wat frustratie is en heeft ie reden om boos te zijn!

Sorry, liet me even gaan....
Trea